''Ben,İshal,Kanser,Bugün ve Yarın Üzerine''(Deneme-Yanılmalarım)

[echoo]

Öncelikle kocaman kocaman teşekkürler o ''güzel özel'' mesajlar için;bir çoğunuzu hiç tanımıyorum ve kalemimin de bu kadar sevildiğini bilmiyordum,gerçekten çok şaşırdım.Ayrıca merak edilmek de çok keyifliymiş,bir ''teşekkürde'',bana bu duygunun hazzını yaşatan dostlara için gelsin,iyi ki varsınız:)Yok yok,yazmaktan vazgeçtiğim filan yok,spaceimden de devam ediyorum.Ayrıca kaybolmadım bir yere,birazcık ''uffs'' oldum hepsi bu kadarcık:)

''Brokoli''den kaynaklanan basit bir ama insanın canına okuyacak kadar da inatçı(ehh,kimin hastalığı,olacak o kadar diyor annem:))bir mide-bağırsak rahatsızlığından dolayı,(gerçi araya biraz da 'sağanak aşk sonrasında ucundan çatlayan bir kalp'',bir fiske ''öfke',bir tutam ''kırgınlık'' girdi)geçici süreliğine kapalıydık:)...Sevgili doktorcuğum(ay ben neden hala sevgili doktorcuğum diyorsam bu adama,öldüm öldüm dirildim sayesinde,bir hatta hatta yarım kaşık suda boğmam lazım:)),''Echo nasıl söylecem bilmiyorum ama,bu ishal,bu kadar şiddetli karın ağrıları ve bu ateş hayıra alamet değildi arkadaşım,bu değerlerin de bu kadar yüksek çıkmamaması gerekiyordu.Bir dizi ve çok daha kapsamlı tetkikler yapmamız lazım.Herşeye ama herşeye ama hazırlıklı ol tamam mı'' dedi.Neyi atlayamıyoruz doktorcum,neye hazırlanıyorum ben yine?Ses yok.(Ciddi anlamda kanserden şüpheniyor,dakikalarca kıvrandı durdu;dillendiremedi,kıyamam ya,o benden beter oldu )Pekii,sen ne diyorsan o olsun,ay asma yüzünü ama yaa,bak valla başka doktor bulurum kendime görürsün gününüü!!Gülecek tabii,kaç doktorun karşısına çıkar ki böyle yarım akıllı,kafası atarsa restini çekip giden bir hasta?:)

''Kızım sen nereye gidiyorsun her sabah,hani bir kaç gün sabahları gitmeyecektin ofise?''Aaaa,benim de bir özel hayatım var anne,bu kadar boğma,biraz müsade ama!!!''Benim derdim bana yetmiyormuş gibi,annem de ayrı bir olay;duaları kabul oldu,acele bacılar,adaklar madaklar filan tuttu,sonunda birini buldum,sabahın köründe güle oynaya onunla buluşmaya gidiyorum sanıyor.Pek bir mutlu,ama çaktırmıyoo:)Abla nerdesin,neden telefonun kapalı?Echo neden ulaşamıyoruz sana bu aralar?Ne oluyor,nerelerdesin?Kızım nerdesin babacığım sen?Echo herşey yolunda mı?Evet herşey yolunda,özel işlerim var,bir süre yokum:)Allah allahh,neler oluyor ki?Ayy neler olmuyor kiii:)

Sene 2009,tıp çok ilerledi deyip duruyorlar,şunların hepsini neden bir gün içinde yapıp bitirmezler bilmiyorum kiHastalığa nispet yaparcasına,ben her gün süslenip püslenip,şıkır şıkır bir şekilde hastahaneye gidiyorum.Evet kan verirken iğneyi gördüğüm anda gene ortalığın tozunu attırdım!(Ay aklıma gelmişken,Atakan beycimmm,iğne fobim için telkini buldum.Lakin bir sorun daha var, ''35 yaş sendrom''una girmeme ramak var,bunun içinde acele tarafından bi telkin hazırlaya bilirmiyiz ki acaba,durum çok vahim çokk,şimde de buna taktım:))Patoloji ye göndermek için kolonoskopi,endoskopi yapılırken iki dakika kapanmadı çenem;hiç bitmedi bıdı bıdım...Evet ağzımda borular,hortumlar var ama,işaret dili denen de bir şey var değil mi?Hayır işin en garip tarafı,ben canımın derdindeyim,isyan ediyorum,feryat figan modundayım,millet gülme derdinde,''aaa'' desem basıyorlar kahkahayı! Doktorun ''Echo bir durr,bağırsağın,miden delinecek,bak vallahi billahi sorumluluk almam'' demesi bile işe yaramadı;''yahu gülmeyin o zaman,işinize bakın,siz ne dinliyorsunuz ki beni,ne bakıyorsunuz elime koluma allah allahhh!!!Hem şöyle kenardan kıyıdan ve düzgün alın alacağınız parçayı,bozmayın midemin bağırsaklarımın şeklini,benim simetri takıntım var!!!Echoo,sus ya,lütfen susssss.Ay bir dakika,bir dakika molaa,durrrun yaa,kolaysa siz yatın buraya,ben geçeyim oraya,becerebiliyorsanız siz susun!:)'' .Tomo'lar çekilirken olanları hiç anlatmayacam.Nasıl oldu anlamadım,birden bire ruhsal ayarları bozuldu kızın,dakikalar süren bir kahkaha krizine girdi,ben kendimi unuttum,onu toparlayacam diye uğraştım:)Elbette ben birşey yapmadım,aaa,çok ciddi biriyim ben arkadaşlar,cidden ayıp oluyor ama:)

Delilik mi?Ya da sinir boşalması yahut da şoka girmek mi bu kadar şamatanın adı?Yoo,hiçbiri değil.Tam tersine aklım fazlasıyla başımdaydı ve yaşadığım gerçekten de çok ama çok zor bir süreçti.Çünkü ben bu filmi daha önce seyrettim,3 sene sürdü,bu hastalığın her aşamasını adımdan çok daha iyi bilirim.Ama şimdi başrol oyuncusu değişti; bu''benim'' zor günlerimdi,bu ''benim'' hastalığımdı.Ben hayata hep pozitif bakan,bardağın hep dolu tarafını gören,''son düdük çalmadan maç bitmez'' diyen biriydim.Gene bu olacaktı,bu olmak zorundaydı!!!

Kaldı ki birilerinin benim için üzülmesini seyredecek,''ah ah,vah vah'' demesini dinleyecek,ya da bana bakarken gözlerinde ki korkuyu izleyebilecek kadar güçlü filan da değildim ben o anda.Ruhum da,bedenim de çok acı çekiyordu.''Zoraki lay lay lomlara'',''huzursuzluk dolu kortizonlu ve şişirilmiş sahte gülüşlere'',ardı arkası kesilmeyecek''nasılsın''telefonlarına,karşıdakini ayağa kaldırmaya çalışırken aslında daha çok düşüren cümelere cevap verecek halim malim yoktu.Ağlayacak,sızlayacak,mızmızlanacak,birine sığınıp sevgi,ilgi,alaka bekleyecek zamanımda değildim(hoş beklesem de bunu gösterebilecek kimse yoktu,bir de bu gerçek var)güçlü olma zamanıydı,dik durmak,daha daha daha çok pozitif olmak,gülmek,inadına gülmek zamanıydı!''Sus ve otur yerine echo,sonuç ne olursa olsun sen bunun da üstesinden geleceksin,asla ama asla şüphen olmasın kızım''zamanıydı.Bunu yaptım.

Sabahları hastahane;ufff,o antiseptik kokusu var ya o koku,o koku mahvediyor beni,ciğerlerimin yandığını hissediyorum.Yetmiyor iğneler,hortumlar,borular içimde dolaşıp duruyor.Ama hayat devam ediyor işte,yaşanılan ne olursa olsun ''zaman'' dedikleri şey durmuyor.Sonra çık hastahaneden,sanki hiçbirşey olmamış gibi ofise git,otur oturabiliyorsan:)Ya şimdi aklıma geldi,bir de bana ''nazlı,şımarık,canı çok tatlı'' derler,bu mu canı tatlılık?Kaç kişi kolonoskopiden çıkıp,masa başına oturup hesap kitap yapıyor acaba?Bir taraftan da düşün,''Manyak mı ne bunlar ya, ben daha 34 yaşındayım,bu kanser muhabbeti de neyin nesi şimdi?Daha yapacak çokk ama çok şeyim var benim.Görmediğim ülkeler var,yemediğim yemekler,okumadığım kitaplar,söylenmemiş sözler,kurulmamış cümlelerim var.Ertelediklerim var benim,anlamsız nedenlerle süsleyip püsleyip paketlediğim,üzerlerinede kocaman kocaman ''yarına...'' yazdığım ''yapmadıklarım'' var.Hem daha kızım olacak benim,ne hastalığı,ne ölümü,hadi be ordann,hadiii,hadiii!!!''Sonra nasıl olduğunun farkına varamadan,at kendini pc başına.''Korku'' denen gölgede peşinden gelsin,zıplasın ruhun,yüreğin tepesine,bir güzel otursun.''Ya dedikleri doğruysa'' düşüncesiyle başla ülke ülke hastahane doktor araştırmaya...İngiltere mi gitsem ki?Ay orda gezecek bir sürü de yer var,hem canım da sıkılmaz:)Ya nerede benim pozitif düşüncelerim?Gülümsemelerimmm,gelin çabuk buraya,bitti kahve molası,iş başına marş marş!

Bir haftaya yakın ''kimseye bir şey belli etmeden,sessiz sedasız ''ben''de kopan fırtınalarla'' geçen sürecin ardından,patates- pirinç lapasını ve avuç avuç yuttuğum ilaçlarında yardımıyla(araya bir de alerjilerim girdi o ilaçların sayesinde,o konuya hiç girmiyorum,kortizonlarla anca toparlayabildiler.Ya var ya,bir taraf düzelirken,bir tarafım bozuluyordu,şaka gibiydi) şükürler olsun ki ishal,ağrı sızı durdu.Sonunda doktorcuğum da aradı,''gözün aydın echocum,tüm sonuçların önümde ''kanser'' kaybetti,''brokoli'' kazandı'' dedi:)(Bir daha ömrümün sonuna kadar benim yaşadığım eve ''brokoli'' denen sebze giremeyecek:))Hemen çiçekçimi aradım,kocaman bir sepet en muhteşeminden çiçek siparişi verdim kendim için.Sonra babamı,annemi,kardeşimi,hatta arkadaşlarımı aradım;''ben iyiyim,çok iyiyim'' diye.Tabii başta anlam veremedi kimse,sonrasında olan biteni duyan şoke oldu;bir fırçaladılar beni,bir azarladılar,''sen deli misin,neden bize haber vermiyorsun,ya biz seninle ne yapacağız'' diye.Kıkırdadım durdum:)Ama işte o andan sonra ''saldım çayıra,mevlam kayıra'' oldum ''ben'';ay nasıl fena dağıldım anlatamam size...O kadar suyu,tuzu nereden buldum,o kadar gözyaşı nerede toplandı da sonrasında saçıldı ortalığa hiç bilmiyorum.Uyudum uyandım ağladım,uyudum uyandım ağladım,2 gün toplayamadım yüzümü gözümü,kendimi,ayy bir çirkin oldum,bir çirkinn oldum hayal bile edemezsiniz:)

Herşey bir yana da,aslında unuttuklarımı bir kez hatırlattı bana bu süreç;teşekkür etmeliydim ben ona...

''Yarın'',ne doğuracağı bilinmeyen gebe bir kadın gibi...İstesekte,istemesekte o doğum olmaya olacak ve,biz getirdiklerine sessizce ''hoşgeldin'' diyebileceğiz.Başka çaremiz yok.Ama bugün öyle değil ki;''bugün'' bizimle başlıyor,bugünü kontrol etmek,bugünü yaşamak tamamen bizim elimizde.İster biraz reçelle tatlandırın,ister biraz pulbiber koyup acılaştırın,seçim hakkı tamamen sizde ''bugün''...Bugün yaşanmaya hazır,bugün avuçlarımızda yani ''var'',yarın ise kocaman bir bilinmez,yani ''yok''...Yaşamak ''var'' yani,dolu dolu,dibine kadar yaşamak,;''ertelemek,beklemek,bekletmek'' ise ''yok''.

Sevmenin,gülmenin,mutluluğun ''yarını yok''.''Seni seviyorum'' demenin,''iyi ki varsın'' demenin,''ben benimle,ben seninle,ben bana sunulan herşeyle çok mutluyum'' demenin ertelenecek tarafı ''yok''.Dün defterlerini tekrar tekrar okuyup,acılara,nefrete,kine,intikama,hırsa sımsıkı sarılmaya,bugünü görmeyip,''hele bir yarın olsun,bakarız'' demeye yetecek kadar zaman kesinlikle ve kesinlikle ''yok''!Yaşamlarımızda bir saniye sonra ne olacağını kestirebilecek kadar kesin ve net bir öngörü hiç kimse de yok''Lütfen bugünün tadını çıkarmaya bakın,lütfen hiçbirşeyi ama öncelikle ''yaşamayı'',öncelikle ''sevmeyi'' asla yarına bırakmayın....

Unutmayın;''Bugünü yarına ertelemek,yarını ''yok'' etmekten başka bir şey değildir''

Sevgiyle,çok ama çok mutlu kalın...

(echoo/28.12.2009)

[doris]

CANIM NE GÜZEL YAZMISSIN YİNE.. TEŞEKKÜR EDERİM İYİKİ VARSIN :))