***kaybolan bayramlar****

[funda0903]

Kaybolan Bayramlar


Bayram denince hep o eski bayramlar gelir aklımıza. Bizim çocukluğumuzda bayramlar böyle değildi, ayrı bir güzelliği vardı. Bayram öncesi mutlaka alışverişe çıkılırdı, ilk alınanların başında çocuklar için kıyafet gelirdi saçlara takılan tokalara ve renkli çoraplara kadar alınırdı, sonra sırasıyla şeker, çikolata, kolonya gibi bayramda gerekli olan malzemeler alınırdı. Bayram kıyafetleri son bir kez giyildikten sonra bayram gününe kadar saklanırdı. Uzaktaki akrabalara renkli kartpostallar alınır, hemen postaya verilirdi. Şimdi ise gelişen teknoloji ile bırakın telefon açmayı bir mesaj bile gönderilmiyor.

Bir hafta önceden büyük temizlik yapılır, arife günü mutfaktan hiç çıkılmazdı, başta sütlaç ve hoşaf olmak üzere bayramda misafirlere sunulacak tatlılar ve yemekler özenle hazırlanırdı. Kolonya ve şeker salonda masanın üzerinde her zamanki yerini alırdı, bayramlaşmaya gelecek olan çocuklara şekerler ayrıca hazırlanırdı. Televizyonlarda kısıtlı bir yayın akışı olduğu için (fazla çocuk programları yoktu) erken uyunurdu.

Bayram sabahı bayramlık kıyafetlerimizi bir an önce giymek için çok erken uyanırdık. Büyüklerden bayram harçlığı almak için namazın bitimi beklerdik, alınan harçlıklarla sanki evde hiç yokmuş gibi çikolata, şeker ve oynamak için maytap, çatapat, uçan balonlar alır, eğlenmek için soluğu oyun parklarında (lunapark) alırdık, çocuk ruhumuzla o güneşin altında saatlerce eğlenirdik. Çok neşeli ve lezzetli bir bayram yaşardık.

Mahallelerin boş alanlarına kurulan gezici dönme dolapların yerini şimdi büyük iş merkezlerinde klimalı serin salonlarda kurulan elektronik oyun makineleri aldı. Annelerimizin yaptığı bez bebeklerin yerine ise şimdi vitrinleri, bir düğmesine bastığımızda konuşan oyuncak bebekler ve robotlar dolduruyor. Açık hava sinemalarında seyredilen siyah beyaz Türk filmlerinin bile bir lezzeti vardı. Şimdi bırakın sinemaya gitmeyi, istediğimiz filmi alıp evimizde plazmanın karşısına geçip çayımızı veya kahvemizi yudumlayarak izliyoruz.

Bugün o bayramlar yok artık, onları hiç birini göremiyorum, sokakta oynayan kapı kapı dolaşıp şeker toplayan çocuklar yok artık, apartman komşularımızı bile tanımıyoruz. Her çocuğun elinde bir diz üstü bilgisayar evlerinden dışarı çıkmıyorlar, evlerine gelen misafirlere bile hoş geldiniz demiyorlar, kapı eşiğinden bir merhaba deyip odalarına bilgisayarın başına geçiyorlar. O eski güzellikleri şimdi göremiyorum. İyi ki o bayramları yaşamışım, belki de çocuk olduğum için bana çok güzel gelirdi. Aslında değişen bizleriz. Buda normal, o çocuklar büyüdü şimdi harçlık alan el öpen değil, harçlık veren el öptüren olduk, kısacası büyüdükçe dünü özler olduk. Yaşları ilerleyenlerin her bayram söyledikleri sözler hep aynı “ ah nerede o eski bayramlar”evet haklılar nerede o günler.

Bugünkü bayramların da ayrı bir güzelliği var. Çalışanlar için tatil oluyor, bu nedenle uzakta olan aileler bu vesileyle bir arada oluyorlar. Bayram günlerinde nedense insanlar hep bulundukları yerlerden uzaklaşırlar uzak yerlerde geçirirler bayramlarını, oysa aileleriyle, dostlarıyla daha da önemlisi aile büyüklerini ziyaret etmekle geçirseler daha mutlu olurlar. Bayramlardır insanları bir araya getiren.

Aile büyükleri ilk gün dışarı çıkmazlar, çocuklarını ve torunlarını beklerler. Büyüklere yapılan bayram ziyaretlerinde sofralar her zamankinden farklı olur, Türk mutfaklarının en güzel yemekleri bayram boyunca misafirlere ikram edilirdi. Konuklara sunulan çaylar, kahveler, şekerler, tatlılar her zamankinden farklı olur, bayramda ikram edilenler daha lezzetli olurdu. Eski bayramlardan günümüze değişmeyen tek gelenek bu olsa gerek.
Dünyanın neresinde olursa olsun bayramlar önce çocuklarındır. Bayramın güzelliğini önce çocuklar fark eder ve onlar yaşar. Ah zaman, ne çabuk harcadın bizleri, o çocukluk masumiyetimizi, güler yüzlü, elma şekerli bayramlarımızı. Değişen zaman mıydı, bizler miydik çözemedim. Hep zamanı şikayet ederiz ama ne demiş İmam Şafi (r.a) “Zamana kusur buluruz, oysa zaman konuşacak olsa utanırız”.

Bırakalım artık sızlanmayı, bayram aynı bayram, değişen sadece bizleriz. Her neyse yine bayram geldi çattı, ne mutlu bize bir bayramı daha görebildik, ama ne kadar çabalarsan çabala o eski bayramlar gibi olmayacak. Yaşımız ilerledikçe ve eski bayramlara özlem duydukça hep “ ah nerede o eski bayramlar”diyeceğiz.

“MUTLU, SAĞLIKLI VE HUZURLU BAYRAMLAR HEPİNİZE”

[matri]

bu guzel duygularin icin tesekkur ederim. galiba ayni ozlemleri yasiyoruz butun turkiye olarak...