ANLATILANLARIN ANLAŞILMASI

[etf]

Bundan birkaç yüzyıl önce Papa, bütün Yahudilerin Roma'yı terk etmelerine karar vermiş. Doğal olarak da Yahudi toplumundan büyük tepki almış...

Bunun üzerine, papa ile Yahudi toplumunun önde gelen bir isminin konuyu karşılıklı müzakere etmelri, hatta tartışmaları istenmiş.tartışmaya Yahudilerim önderi kazanırsa Yahudiler bölgede kalacak, Papa kazanırsa dediği olacakmış...

Yahudiler kendilerini temsil etmek üzere Moiz'i seçmişler. Ancak Moiz'in bir kusuru varmış: Papanın dilini bilmiyormuş.Bunada bir çözüm bulunmuş.İşaret dilini kullanıp konuşmaya kara vermişler.

Taraflar günlerce hazırlanmışlar. Nihayet tartışma günü gelmiş.Papa ile Moiz karşılıklı oturmuşlar. Seyirciler nefeslerini bile tutup izlemeye başlamışlar.

Papa avucunu havaya kaldırıp parmakları ile üç işareti yapmak suretiyle, işaret dilini kullanarak, ilk sözü söylemiş.. Buna karşılık Moiz, tek parmağını göstermiş.

Papa parmaklarını sallayarak başının etrafında çevirmiş.. Moiz parmağıyla toprağı işaret ederek oturduğu yeri göstermiş.

Papa yanındaki çantadan bir parça ekmek çıkarınca, Moiz de çantasından bir elma çıkarmış.
Bunun üzerine Papa ayağa kalkarak, "Ben pes ediyorum" diye bağırmış, "Yahudiler bölgede kalabilirler."

Tartışmala böylece sonuçlanmış. Olup bitenden bir şey anlamayan kardinaller hemen Papanın etrafını almışlar.
Ne olup bittiğini, niçin pes ettiğini sormuşlar. Papa bitkin bir tavırla başını sallayarak cevap vermiş:

"Bu Moiz çok yaman çıktı. Neden derseniz, ben önce üç parmağını gösterip kutsal üçlüyü, yani teslisi anlatmaya çalıştım; buna karşılık olarak bana tek parmağını gösterip her iki dinin de tek tanrısı olduğunu belirtti. O zaman ben parmaklarımı sallayıp başımın etrafında çevirmek sureti ile tanrının bizim etrafımızda olduğunu anlattım; o ise oturduğu yeri işaret edip tanrının onların durduğu yer dahil her yerde olduğunu belirtti.

Ben kutsal ekmek çıkarıp tanrının bizim günahlarımızı bağışladığını belirtmeye çalışınca, o hemen çantasından bir elma çıkararak ilk günahı hatırlattı.

Anladım ki, adamın her şeye bir cevabı var.Son derece bilge ve hazırcevap bir rakip karşısında pes etmekten başka bir şey yapamazdım."

Aynı anda kendi yandaşları da Moiz'in etrafını sarmış, ne söyleyip de Papaya pes ettirdiğini soruyorlardı...
Moiz son derece şaşkın bir vaziyette, kendi anladığını anlatmaya başladı:

"Efendi, Papa önce üç parmağını gösterip üç gün içinde bölgeyi terk etmemiz istedi. Bende tek parmağımı göstererek tek bir Yahudinin bile bölgeden çıkmayacağını anlatmaya çalıştım... Papa, tüm bölgeyi Yahudilerden temizleyeceklerini anlatmak için parmağını sallayıp başının üzerinde döndürdü; buna karşılık ben oturduğum yeri işaret edip, hiç bir yere gitmeyeceğimizi, bölgede oturmaya devam edeceğimizi ifade ettim..."

"Peki sonra...? Sonra?" diye bağırdı kalabalık, merakla...

Moiz omuzlarını silkti: "Valla, sonrasını ben de pek anlayamadım.Papa galiba biraz kızdı.Kızınca acıkmış olmalı ki çantasından bir ekmek parçası çıkardı. Ben de fırsattan istifade karnımı doyurayım dedim. Çantamdaki elmayı çıkardım. Hepsi bu! Papanın niçin pes ettiğini anlamış değilim."

Söyledikleriniz, anlaşıldığınız kadardır. İnsan çok iyi bildiği bir konuyu ancak yüzde otuz-kırk seviyesinde başkasına aktarabilirmiş. Gerisi anlatım eksiklikleri ile, kelimelerin yetersizliğine ve anlayış kıtlığına takılıyor...

Yani doğru anlatılanı doğru anlamak da bir maharet...

----Alıntı----

[ferfecir]

"INSANLARIN NE KONUSTUGU DEGIL NE ANLADIGI ONEMLIDIR. "
sanırım yazının özünü anlatan en güzel cümleydi bana göre , güzel bir paylaşımdı teşekürler