AMATÖRCE

[cansuyu]

gönüllü mesihim
KUZGUNİLİ IŞILTIMA



hep altın sarısı değil özlem.. hiç aynı değil renkler.. değişiyor ve ben hiç bilmiyorum..

gitgide sol/uyor- solu/ yorum sanki sol/uk/suz......ışığım vardı eskiden bilirdim.. ya da ben öyle bilirdim.. ne garip ışığın tayf olduğunu düşünmez renklerini ayrıştırmazdım.. sonra herkes elbirliğiyle katlettik sanırken.. ışığımı da aldım ve sakladım indim yeraltına.. belki de en yüksek uçuşlardan varılacak tek zirve gibi.. belki bi sığınak gibi...içimdeki çocuğun ölmeyeceğini düşünmedim hiç.. hep hiç büyümeyeceğini düşündüm.. bigün büyümeden yaşlandı sanki. ya da uyudu bilmiyorum..ışıdıkça ışırdım oysa ki benden dışarı..ama ışımadım uzun süre..

oysa yitmez aslında bizde olan hiçbişey..biz istesek bile..yaşamıma kattığım bir olguyla birlikte yeniden içimde buluverdim ışığı.. dışarı çıkmak ister.. ve deli gibi ışımaya başlaması uzun sürmedi..ama ben yerüstüne çıkmasam da olguyu da yeraltıma katsam orada ışısam sanki.. orası renklense sadece istedim hep.. karartma gecelerine çekilen kara perdeler gibi sızmasa dışarı..,sanki idare lambası gibi kıssam kapatsam isteyince açsam..

sadece bi papatya olsam koskoca bi tarlada.. ve yine gözükmesem öyle aynı renk olsam..

renkleri kaçırdım ışığımı kaçırma telaşı arasında..

uçmayı unutmuş bi martı Jonathan renkleri arıyor şimdi..gitmeyin olur mu ??

kimse kimsenin mesihi değil ama herkes herkesin mesihidir..Sizle renkler ülkesine saptım yolumda..bi ara sokak..sevdiklerim olacak renklerden hep boyamak istediklerim.. kaçındıklarım ..kocaman çerçeveli güneş gözlüklerinin ardından bile bakamayacaklarım belki..sonra yola devam edeceğiz...

kimse kimsenin mesihi değil ama gördüğümüz ve görüldüğümüz herkes bizim mesihimiz..hiçbiri dokunduktan sonra aynı kalmayacağız.. belki biriyle kokuları ayrımsamayı öğreneceğim.. hiç bilmediğim.. biriyle notalarla duyumsayacağım yaşamı belki hiç yazılmamış söylenmemiş şarkılar gibi...kanatlarımıza dokunacaklar kırılacak belki. kanatlarımıza dokunacaklar uçacağız...belki bi başkası ödünç verecek kanatlarını.. sahi bi insanın sesi bazen başka bi insana ulaşıp deva olur mu??

offf.. eksiğim..çok eksik...siz benle ne keşfedebilirsiniz ki hiç tatmadığınız..hangi sonsuz zaman resimlerini birlikte boyayabiliriz...ve bakışı kömür rengi birine ne anlatabilirim????

yeraltında.. karanlıkta.. el yordamıyla .. çünkü göremeden gözlerinizdeki ışığı....sizin renklerinizi görmek.. auranızı tanımak tanımlamak ..kendi renklerimi keşfetmek ister gibi....ama bu kadar toprağın altındaysam renkleri nasıl görürüm ki..hala bi terslik var..ya bulunduğum yeri tanımlayamıyorum ya çok hızlı yer değiştiriyorum..sevmiyorum bu kadar sabitsizlik rengini..yoksa çok hızlı tüm katmanlardaki renklere birlikte bi göz atmamız mı gerekiyor? ders bu kadar hızlı mı bitecek mi ki:hayır.. henüz başaramıyorum.. hayır.. henüz gitmeyin olur mu??

oysa sevmedim bu sabah renk cümbüşünü hiç..çok fazla renk mi vardı.. hayır.çok çirkin renk vardı. ve ne kadar zorlasam kendimi oldukları rengin ardındaki renkleri göremedim..

oysa hep dile getirdiğim bişeydi.. daha renkleri yeni tanıyan birine.. okulda resim yaparken ağacın yeşil göğün mavi olduğunu öğretmrek ne fena.. tektipleştirmek.. varsın deniz turuncu olsun bi çocuğun resminde ne çıkar? ne zaman bıraktım ki ben renkler aramayı.. renkler bulmayı.. renkler değiştirmeyi.. renkler biriktirmeyi...

sevmedim bugün renkleri.. yeraltına kaçasım var.. gözlerimi kapatasım.. gözlerimi kapatıyorum.. koyu bir gri.. ama bilmenin grisi değil bu.. dumanla is arası.. koyu ama kenarlarından sızan ışık daha parlak kalıyor sırf bu yüzden kapalı gözlerimden bile..güneş tutulmasında kalmış bi bulutun rengine boyanmış dünya..

gözlerimi açıyorum.. hala herşey aynı renk...yeraltımı özlüyorum...

ana rahmine atmak ister bi fetüs gibi kendimi dönüp yeraltına atasım var...

renkler mi çok soluk bugün? sarı mı bastı renleri???

oysa nicedir yapmadığımı yaptım...çok renkli bi çingene elbisesi giyip çingene takıları taktım.. çok severdim eskiden..reenkarnasyona inanmam demiştiniz ya.. eğer var ise.. ya da ya varsa :)) ben hep ateşin etrafında danseden bir çingeneydim sanırım...çıplakayak...

ama nicedir öyle silik öyle renksizim ki..eğreti duruyor üstümde renkler..ve onları da görmüyorum...

öyle uğraşmıştım ki silmek için kendimi.. algılamadan ve algılanmadan sisli bi fanusta yaşar gibi.. gözlerimden içeri her giren.. ben i benden edecekti sanki..öyle görünmez olmaya çalıştım ki.. şimdi çingene elbisem yetmiyo görünür olmama yansıtmıyor renkleri..

ama ben zaten hala görünür olmak istemiyorum ki.. boya kalemlerime doldurmalıyım renkleri sadece...ben hiç bi resim boyamak istemiyorum ki

sozcuklerım dılsız ,, oysa sustugumuz anlarda destanlar yazıyorum

ya benle yeraltına gelın ya yerustunuze cıkarın..gozlerıme toprak doldu ve nefes alamıyorum sankı bütün renkler kör...

gitmeyin nolur..

eftelya olmayı ben istemedim ki...





cansuyu

[cansuyu]

BİRİSİ hiç burada olmuyordu ve BİRİSİ hep oradaydı..orası neresiydi ki? BİRİSİ geçip gittiği heryeri orası yapıyordu ve hiç kimse BİRİSİ kadar kendini coğrafyaya dönüştüremezdi.vatanı kendisi bir vatansız gibiydi..her an nöbette..bir coğraf...yanın içinde coğrafyadan bağımsız bir coğrafya gibi..
gördüğün halde hiç görmemiş gibi oluyordun ONU.. sanki O yoktu ve o olmasa tüm siperler savunmasızdı oysa..sanki yokluğunun tapınağında.. yokluğunun zafer anıtı gölgesinde..içine girdikçe büyüyordu ve bir sıvı gibi yayılıyordu..


cansuyu

[cansuyu]

Haticee demişti ki her konuya bir söz..bir hikayen var..

çağrışım diyelim biz buna :))

çağrışım Nurbanunun yorum yzdığı çocukluk anılarımız ve izleri başlığından geldi bu kez...


kendi adımlarımı takip ediyorum tek tek..çocukluğumda sek sek oynadığım yollar geliyor aklıma....o yollardan ne kadar çok geçmiştim...şimdi maziye bakar gibi bakarken içime niye bir sızı düştü ki şimdi...çocukluğum mu ezikti yoksa o yollarda ağladığım günler mi geldi aklıma...geçmişe bakmak kumsalda yürümek gibi....adımlarınız hep sizi takip eder.....siz silseniz de izler durur küçük bir çocuğun sek sek oynaması gibi...
.
..ve şimdi düşürdüğüm tüm kırıntılara aç bakarken yollara..şimdi düşürdüğüm tüm kırıntılarla doymuş serçeler gelir aklıma.. ayak izlerime dolanır ayaklarım ...seke seke yürür giderim.. yeni aç serçeler peşimde...
korkmuyorum acılarıma bakarken...çünki onlarla büyümeyi öğrendim ben...onlar hep bana şahit oldu yol oldu...şikayetim yok onlardan ama artık biraz beni benle benle bıraksalar..
yeni seksekler çizmek gerek ucu açık .. taş olmaktan korkmadan seksek oynamak..
büyüdük ve şimdi biliyoruz ki.. oyun bitmişse bitmiştir.. hepsi bu.. ağlasak da gülsek de
..ve her oyun kendi oyuncusunu eksiltir..

cansuyu

[sweeet]

Oyun hiç bitmiyor ki sadece konuları ve kuralları değişiyor. Tabi biz de değişiyoruz. Bazen de oyun arkadaşları değişiyor. Oyun tahtasındaki gibi her bitiş aynı zamanda yeni bir başlangıç noktasına karşılık geliyor.

[cansuyu]

bir oyun gösterin bana ki....oyuncusu ya da oyuncağı olmasın... ve seyirci olmak istiyorum perde her açıldığında....gözlerim ve kulaklarım benim oyuncağım nasıl olsa...

küserim ben hemen ebelere.. ve saklanmam bile....ve oysa gözünü açtığında ebe.. ben hiç oynamamışımdır..hiç var olmayan hiç oynar mı ki?


lçünkü her başladığında ben kapatırım gözlerimi ve saymam hiç soluksuzluğumu bi daha

ve acır kırılan oyuncakların yerine canım ve kanar onları her duyduğumda oyuncaklarım..gözlerim ve kulaklarım

perdeler insin üstümüze öyleyse.. ve tükensin tüm dolunay ışıkları ..kör olalım güneşle...

ve ıslaktı tüm oyunların sonu.. ve oyuncaktık oyunların elinde

ve silsin tüm yazılanları.. ve yitsin tüm izler.. geriye kocaman alkışlar bıraksın..tüm oyunlar onun oyuncağı

hadi kusun eteklerinizdeki tüm taşları..arınabilir misiniz oyuncakların lanetinden

oysa dehşet içinde koskocaman açılmış gözlerle izlerken keşke devekuşu olsaydım

Eftelya ayın karanlık yüzü.. ve gizlendi cezirlerden..öyle izledi ki karanlık yurdunu

ve öyle özledi ki saçlarının tuzunu

tüm varlık lar var olmayan ın saçlarıydı tel tel örülmüş....ve yosun kokardı saçları her imbatta...

şimdi alkışla kendini ve koş kendi oyununa... burada kapandı perde....


cansuyu

[cansuyu]

Tanrim, cocuklarina ayni oyuncaği verdin,biri oyuncagi kabul etti oynadi,biri kabul etti ama oynamadi,biri kabul etmedi ama oynadi ve Biri ne kabul etti ne de oynadi..mutlu ve aci savasi basladi..biz de savasci cocuklari oynadik..oyuncaklar silahlara donustu..vur/ul/duk..sonra bir savasci geldi silahimi aldi, sonra vurdu..biri geldi silahini verdi..artik silahsizdi ve gostermiyordu silahinin olmadigini..cunku o vurmak istemiyordu aslinda bundan koruyordu kendini,silahini vererek..bilmiyordu,,görmuyordu..


cansuyu

[cansuyu]

bu ve Kadir in vevabı da silinmiş..


içim ötemde koklayamadığım denize ağlıyorsa.. deniz yıldızıyım ben karaya vurmuş... deniz yıldızlarına karışacağız karaya vurmamacasına
bu bizim fırtınamız.. başkalarının fırtınasından düştük sonraya..

neden sorusunun yanıtı yok ama bi şekilde soluk ruhsuz bi gölgeye dönüştüm işte


parmaklarımın arasından dünyam su gibi akıp gitti sanki..sular beni dünyamdan ayırdı...acaba sürgün kendi kendini terk etmek midir...küçülen bi noktanın suya yansıması mıyım acaba...bozguna uğramış gibiyim ama bozgunu hatırlamıyorum..dünyanın bütün sularını içsem bile dudaklarım kumsallar gibi kuru..hep deniz aramam bundan belki....oysa kumsal da bendim...deniz de..

elimde yalnızca bi rüzgar var ve ben yalnızca bi toz tanesiyim...bi tarafım uzaklara uçmak istiyo. kanatlarını açmak.karanlıktan güneşe çıkmak....vedalar pahasına...diğer tarafım vazgeçip yapayalnız tükenmemi söylüyo.
her tercih bir vazgeçiştir aslında

benim nasıl çıldırmış olduğumu soruyosun?? :)) ben belki de maskelerimi çıkarabilmek için insansızlığı seçtim...herkese ayrı maskeyle oynamaya çalışmak öyle çıldırtıcı ki....mış gibi yaşamak..

dünyanın sesini duymamak için son çığlığımı içimde saklıyorum

[cansuyu]

Kadir Serarslan


Sığ suları en hafif rüzgarlar bile coşturabiliyor.
Derin denizleri ise ancak derin sevdalar.
Anladım ki, derin ve esrarengiz olan her şey susuyor.
Anladım ki susan her şey derin ve heybetli
Şems-i Tebrizi

[cansuyu]

. ıslandı ayaklarım.. ve savruldu..hep ben koktum .. senin korktuğun gibi.. her derede nilüferlerde kıvrılıp konakladım ancak el değmemişlik gibi...ama çıktım ben e.. yanıldım .. ama bende kaldım...ama kal-dım ve ben-de...ışığım yok çıkamam mağaramdan.. geceye boğamam günü.. sonra yine güneş zamanı.. eteklerimizin ıslandığı şarkılarda buluşma... sarhoşluk zamanı.. ama şimdi.. ilmek ilmek dokunanı ilmek ilmek sökme.. köklerinden parçalama... kök ler ki ben im sandım... kök tüm oysa kök ler e... geçecek .. ama fırtına değil ki bilmem nasıl dinecek... parçalanacak ve kanayacağım ki içimdeki vampir doysun.. doysun YÜCELER ADINA..
TÜM YAŞAMLARI ÇARMIHA ASTIM Bİ ŞÖLEN GİBİ KUTLAYARAK.... AMA ARKA SOKAKLARDAN BİRİNDE YAVAŞ YAVAŞ ÖLÜMÜ SEYRETMEKTE KATİLİN İNSAFINI BEKLEMEDE...
TAM ÇEKERKEN İPİ HEP.. KENDİ BOĞAZINA DOLAYIP İPİ .. ALKIŞA BIRAKARAK BENİ...
ÖLDÜRÜRKEN ÖLMEK NE ZOR
VE HEP KAÇMASI AVUÇLARIMDAN ÇIKMAYAN CAN IN.. AH PAMUK PRENSESİN AVCISI..SÖK GETİR YÜREĞİMİ..

ayışığımı günışığına sakladım..ört perdeleri..

ucurumlar onu gordugum kadar beni gorebilirler ancak ..ama istemedim ölümün butürlüsünü
ve bilmek yine böyle öleceğimi ancak
cadı kazanında
dokunsa da
gördüm

cansuyu

[cansuyu]

o an

gözlerin gözlerime değmeden daha..
baktık ya birbirimize..
.....
hani tam söyleyecek olduk..taştı bizden..taştı yürekten..
sustuk ya birden..
..
yerçekimsiz bir boşluğa düşmüşcesine
kocaman hareketlerle sürüklendi tüm cisimler bizle ya da bize ya da bizden dışarı

ve sesleri yitti yutuldu yokoldu çarptı dağıldı yitti..
...
hiç o anki kadar sevmemiştik birbirimizi...



cansuyu