[bluemoon24]

Amirim - Mustafa Yıldızdoğan







Ah anam ah

Yine sana yazıyorum, yine sana döküyorum içimi, senden

başka kim anlar ki beni. Dün o fırtınalı gecede eve

giderken, karanlık kuytu bir köşede, bir adam çıktı

karşıma "Beyim, beyim" dedi elindeki yarım sigarayı

göstererek ateş istedi. Tam sigarasını yakıyordum ki,

parmağından yüzüğü görünce, o buz gibi elleri ta ciğerimi

yaktı. Bu yüzük dedim, kafasını kaldırdı, yüzüme baktı

dokunma dedi. Hey Allah'ım bu o Amirim. Sarıldım boynuna,

tanıyamadı, hatırlayamadı beni. Yalvara yalvara zor razı

ettim eve gitmeye. Soğuktu. Bir Allah'ın kulu yoktu

ortalıkta, Bizden ve peşimden ayrılmayan siyah kediden

başka. Eve varıncaya kadar o günleri anlattım. Beni nasıl

çatışmadan kurtardığını, yüzüğü de o günün hatırası olarak

parmağına taktığımı daha başka Aydınlı plakacı 09 Osman'ı,

Trabzonlu Laz Dursun' u, Maraşlı Ede Ökkeş' i, Erzurumlu

Yanık Ömer'i, ama nerede, beni dinlemiyordu bile hep bir

şeyler mırıldanıyordu ağırdan ve sessiz. Gidenler

gelmeyecek, gidenler gelmeyecek amirim başka dünyalardaydı.

Eve vardık,

kediyi kucağına aldı, kediyi ısıtıyordu, halbuki kendi

titriyordu.

Sobanın farkında bile değildi garibim. Beraber çektiğimiz

fotağrafları, bana hediye ettiği cevşeni gösterdim oralı

bile olmadı tedirgindi, bir şeyler arıyordu, cebinden eski

bir kağıt parçası çıkardı, baktı, baktı kül tablasına

bıraktı. Fark ettirmeden aldım bir telefon numarası

yazılıydı aradım. Telefona çıkan karısıydı.

Amirimin yanımda olduğunu söyleyince kadın öyle bir çığlık

attı ki, kalp atışını yüreğimde hissettim. Nasıl bu hale

düştüğünü sorunca, kadın bir ah çekip anlatmaya başladı.

Teskeresi 12 gün geçen fakat çatışmada olduğu için alayına

dönmeyen evli, 27 günlük yeni bebeği olan, bir evin bir

oğlu, Sivaslı Ali adında bir asker kucağında şehit olmuş o

anda şuurunu kaybetmiş, velhasıl kafayı yemiş, vay be...

Amirim ki -25 derecede Hakkari'nin dağlarında kara kışa ve

haydutlara karşı meydan okurdu. Vatan dedi mi bir vatan

daha çıkardı ağzından, zoru sevdirmişti, çileyi

sevdirmişti. Ay yıldızlı bayrak için ölümü ölümü

sevdirmişti Amirim. Lafın kısası güzel anam, bir sonra

kadıncağız 2 çocuğunun da alıp geldiler. O karşılaşma anı

var ya vicdansızı merhamete getirecek bir an, karısını ve

çocukları karşısında görünce, o umursamaz adam, doğruldu,

kanatlanacak kuş gibi öyle bir atıldı ki çocuklarının

üstüne, anlatamam. Ne kadar ısrar ettimse de kalmak

istemediler,vedalaştık. Kapının önünde arkalarından

bakakaldım. Kavuşmak ne güzel şey, ah bir de ben sana

koşabilsem ey güzel anam. Amirim sanki bir şey unutmuş gibi

birden geri döndü. Elini omzuma koydu, gözlerini gözlerime

dikti, yutkundu yutkundu ve şu okkalı sözler döküldü

dudaklarından :

"Bir ağaçtan bir milyon kibrit çıkar, bir kibrit bir milyon

ağacı yakar."



SÖZ- MÜZİK : MUSTAFA YILDIZDOĞAN





Söyleyen : Mustafa Yıldızdoğan