[lalezar]

bir zamanların en moda filozofu Hegel evrendeki tüm ilişkilerde bir taraf köle bir taraf efendidir,diyor,ben bu adamcaaza hiç ısınamadım..ancak ıskalarken bir şeye dokundurma var evrende tek bir efendi var diğer tüm varlıklar köle...aslında aşkın derininde yatan ;maşuk olmaktır,yani sevilenin tam kendisi olmayı ister aşık bunun içinde seven her zaman sevdiğine benzer,ta ki gitgide o oluncaya kadar...seven sevdiğinden bir parca hisseder kendini,bütüne ulaşmak için atar kendini deryada eritir....yeter ki kendinden geçmeli,murad edilen belki gül yüzünden gösterir...bunun için yüce Yratıcı kendi esmasından bir zerrecik ışık alanları sever,çünkü O yine kendini sevmektedir,..bir zamanlar bu evrende Plotinos diye bir adam yaşadı,Yunanlı şeyh dediler ona,şu vucuttan utanıyorum dedi bi keresinde..çok maddeydi ona göre bu beden..zaten yine ona göre madde varlıgın en karanlık basamagıydı,en yüksek nokta nurun taşması yani evrende tek ışıgın kendini göstermesiydi,her basamak kendine göre nasipleniyordu bu ışıktan...onun yaşadıgı çağda son elçi teşrif etmemişti henüz..o yaşadıgı aşka garkoldu,kendi deyimiyle dört kez cezbe-yani kendini kaybetme yaşadı aşk yüzünden....en derin gözle baksak her zerreyi aşktan sarhoş görürüz de insan hep yüce kendini incitip durur bir sığ kabın içinde...
dört büyük kutuptan biri oldugu söylenen Hz.Bedevi peçe takardı..bir gün kendine aşık talebelerden birisi peçesini çıkarmasını istedi...-çıkarırsam dayanamazsın,dedi..ve ısrar gelince çıkardı..talebesi yere serildi birden..baktı ölmüştü...