[asevgican]

tşk. ederim. seni anladım..
yetişkin olmanın en güzel tarafı naptını bilio olman.bende gönül ilişkisinde de , yaşam içindede kendimden başkasına bel bağlamamayı öğrendim.
herkes kendi yaşamından sorumlu.benim şahsen oğlum ve kendim için kurduğum iyi bir düzenim var ve bunu aşk dahil hiçkimsenin mahvetmesine izin vermem..
hayatıma tamamen girecek olan insanlar önce engellerinden, sorunlarından sıyrılıpda gelmeliler bana. bunu bende oda bilior..:)
hikayeyi paylaşmakdan kastımsa daha çok kişisel öfkelerle, hırslarla yaşarken arada görmezden geldiğimiz küçük yüreklerr.
bende oğlumun babasıyla ayrıldım o bir yaşındayken. şimdi 3,5 yaşında ve mutlu bir çocuk.
çünki babası ve ben ortak hareket edioruz.istediğinde görebiliorlar birbirlerini. asla engelim yok.
aynı şehirde yaşıyoruz ve birbirlerine özlem duymuyorlar.
aynı dili konuşuyoruz çocuğumuza karşı, aklı karışmıyor oğluşun. sorularına aynı cevabı verioruz.
ayrı evlerde aynı disiplini uyguluyoruz.
birbirimiz hakkında kötü konuşmuyor, aksine övgü ve güzel kelimeler seçioruz özenle.
bilioruzki biz ayrıldık, çocuğumuz bizden ayrılmadı..
yaşam hepde planladığımız gibi gitmior bazen. ama asolan kendine güvenmek önce.
sevgileirmle.