Orhan Pamuk'da mutsuzluğunu gidermek mutlu olmak için yazdığını söyledi dün toplantısında...
Genel olarak böyle bir görüş vardır...
Mutsuz olduğum için bir şeyler yazıyorum gibi..
Benzer bir şekilde bestekar Suat Suna ...
Mutsuz olduğumda besteler çıkıyor bu nedenle özellikle mutsuz olmak için çaba sarfediyorum gibi bir şeyler söylemişti..
Gel gelelim konunun bir başka boyutuna...
Mutluluk zaman zaman aslında aynı zamanda yüzeysel olmak anlamında kullanılmıştır.Yani çok bilen mutsuzdur cahil olan mutludur gibi..
Ne dersiniz?
Birde hüznü komik klişeleri vardır.Yani bakmayın böyle gözüktüğüme içim kan ağlar benim klişesi...Bir şekilde yüzümüz gülsede içimiz kan ağlamalıdır.Böylesi daha mı güzeldir???
Edebiyatta sanatta mutsuzluk daha çok konu edilir daha çok tüketilir.Hüzünlü yapı daha çok tutar...
Acaba bunun nedeni bize yakın olanı tercih etmemiz mi..
Mutsuzluk mutsuzluğu çeker gibi???
Ne dersiniz???