Ya bence doğal insan dengeyi kurmuş insandır.Denge derken insanların hiç farkında olmadığı ama hayatlarını direk etkileyen bir denge.Ruhsal,bedensel ve şuur dengesi işte bunları dengeye soktugumuz zaman müthiş doğal yanına gelince hafif bir meltem esintisi duygusu oluşuyor insanda.Ben doğal olmayan insanların yanında duramıyorum sanki kapalı odada hapis olmuş hissi uyanıyor.Ve ben insanları değerlendiriyorum sürekli seçtiğim alan ve yolunda olmak istediğim alandan dolayı doğal olmayan yöntemlerde çok dar bir giysi giymiş gibi yapay bir güzellik bekleyen insanlarla doldu dünya.Farkındalık her şeyin başı direnci yaratan da farkında olmayışımız yoksa yolda yürürken yemyeşil bir ağaca baktığınızda içinizde hoş bir duygu oluşamıyorsa düzgün bir ruh halinde o an gerçekten farkında değiliz demektir.küçük ama yaşadığımızı hissettiren her şey direncimizi kırar duvarların ötesindeki büyük ışığı ortaya çıkarır.Ve bence doğallığa ilk adım kabüldür.Kabullenmek duygusu içinizdeki o sert duyguyu birden yumuşatıverir aslında yumuşayan duygu değil beyninize yerleşmiş olan direnç gösteren düşünce kalıbının kırılmış yansımasıdır.Uyansak çok güzel olucak
