"gelsin....hayat bildiği gibi gelsin..
işimiz bu yaşamak!
unuttum bildiğimi doğarken,
Umudum ölmeden hatırlamak......."
hiç tarzım değil ama ceza- sezen aksu nefis bi şarkı yapmışlar...onu dinlerken durduramadım kendimi yazmaya başladım yine..
bugün kuzenime bi site keşfettim, telkinler var, sakin insanlar var yazıyorum oraya, okuyorum dedim msn de.
sakinlik ve sen dedi bana.. 44
düşündüm.. benim biraz durulmam gerek.. biraz durmam gerek..
hayatın bi ucundan öle sıkı sıkıya tutunmuşumki, asla gevşetmiorum ellerimi.. sanki gevşetirsem kayarım gibi hissediorum. ve öle çok seviorumki
yaşamayı aslen hiç bi anını boşa heba etmek istemiorum.
hep bi koşturmaca içindeyim örneğin.. her an bişileri düşünüorum. plansız olduğumda , yada beklemediğim bi süpriz< gelişmede endişeye kapılıyor, koruyucu kalkanlarımı açıyorum biranda.
yüreğimi çelikleştiriyor, beynimi nötürlüyor olaya kitleniorum..
An'ları önemliyorum misal.. dolu dolu geçirmek istiyorum hayatı.
bu nedenle belki, durağan, sakin, mülayim, olurcu, kaderci, ağlamık kişilerle uzlaşamıyor ,iletişim kuramıyorum.
saygı duymuyorum o an bu kişiliğe, kabalaşıyor hatta kırıcı oluyorum.Herkesi olduğu gibi kabul etmem gerektiğini biliorum ama bu bi frekans işi sanırım. nasıl isterse öle kalsın ama bana uzak olsun diorum.
şimdi geçmiş olan yakın zmanda erkek arkadaşım ünvanını taşıyan kişi, aşırı kontrollü olduğumu söledi bana...
kendimi aslen seviorum, karakterimi seviorum ama sanırım yorgunum...
düşünce yorgunuyum...
benim biraz durulmam gerek yaf.
