[fatale]

Hemen hepimizin ihtiyacı olan bir konu bu..İtirafçılıktan ziyade,o güne dair hissettiğimiz olumlu ya da olumsuz duygularımızı buraya dökmek bizler için son derece rahatlatıcı olabilir.Belki başka yerlerde bunu uyguluyor olabilirsiniz lakin bizi bizden başkası anlayamaz gibime geliyor.Kafanıza takılan,içinden çıkamadığınız konuları,yazarak anlatmaya çalışırsanız,o ana kadar hiç aklınıza gelmemiş şeylerle yüz yüze gelmeniz mümkün olabilir.Bu,bir nevi Güzin ablacılık da değil.Sadece dayanışma,belki hepimizç aynı şeylerden muzdaribizdir...

Eteğimizdeki taşları ya da incileri buracığa dökelim derim,bilmem siz ne dersiniz..??

İlk olarak ben başlayayım..Bu akşam bir arkadaşımın doğum günü kutlamasındaydım.Son derece sade ve keyifli bir akşam geçirdik.Doğum günü vesilesi olduğu için,bir hediye alıp gittim.Hediyem siyah bir kazaktı ve onu seçene kadar epeyce de cebelleştim.Velhasıl kelam,hediyemi takdim ettim ve arkadaşımın hediyeyi açar açmaz sarfettiği szö aynen şu oldu:''ah işte cenazelerde giyecek bir şeyim oldu''...İçinde en ufak bir art niyet olmadığına adım gibi eminim.Lakin,bir yerlerimde incinme hissettim.Oysa arkadaşımın kilolu halini düşündüğüm için o rengi seçmiştim,açıkçası cenaze hiç aklıma gelmemişti.
Herkesin ortasında hediyeme bu şekilde yaklaşılması beni biraz kırdı.İlerleyen saatlerde bir şekilde hissettirdim bunu.Neden açık açık söylemedin,diyeceksiniz.Anlamazdı...Ya sen benim hediyeme böyle böyle dedin,kırıldım,desem,şaşar kalırdı.

Hayat çok garip,insanlar çok garip..Benim kapıldığım küçük heyecanlara ortak bulamadıkça üstüne üstlük anlaşılmadıkça daha bir beter hissediyorum kendimi.Kimse birbirini doğru dürüst dinlemiyor bile.Dün akşam bir sahneye şahit oldum,işte o an anladım dinlemenin gerçekte nasıl olabileceğini..Dinlemek,tamamıyle sevgiyle alakalı bir şey.Sevginin yanı sıra önemsemekle de alakalı.Önemsediğiniz insanın ağzının içine bakarsınız,acaba nesi var,ne anlatmaya çalışıyor diye..Oysa kaç kişi bu şekilde dinliyor birbirini..

Ne üzücü..

Paylaşalım,derim:))