[ECEM18]

Bir kez sorumluluk sinirlarimizi olusturdugumuzda, gorevimiz olanin tum sorumlulugunu ustlenebiliriz ve gorevimiz olmayani bırakabilriz; boyle yaparak; baskalarini desteklemekten daha cok zevk alir ve daha uyumlu bir işbirligi içeren ilişkiler yaratırız.

“Birikten kuvvet doğar. Hiç kimse, hepimizden daha akıllı ve kuvvetli olamaz.”
İnsanlar farklı sorumluluk duzeylerinde birlikte calistiklari her iste, bazı insanlar fazla gorunebilirler. Ama onlar baska insanlar tarafindan destklenmektedirler, destek olmasa cabalari verimsiz olurdu. Bireysel duzeyde, bizim insanlar olarak gorevlerimizi etkili bir bicimde yapmamiz buyuk olcude iç işbirliği durumumuza bagldir. Baskalarına yardım edebilmemiz icin once iç evimizi duzene sokmaliyiz.

Kendimizle, diger insanlarla ve kosullarimizla olan iliskilerimizde; kendi uygun sorumluluk duzeyimizin sınırlarını belirlemeye ve tanımlamaya, degerlerimizin, ihtiyaclarimizin, onceliklerimizn diger insanlarinkinden (hatta ana-baba,kardes,eş vb) haklı olarak cok farklı olabileceklerini gorup, kabul etmeye ihtiyacimiz var.

Baskalarını desteklemek, onlara hizmet ve yardım etmek icin guclu itilim duyanlarimiz, verme ihtiyacı icinde zayıf dusecek derecede aşırı işbirliğinde (aşırı özveri) bulunur. Aşırı özverililer, kendilerine verdikleri degeri baska insanlara yardım etme yeteneklerine dayandirir, karsılıgında hicbisey almadan akitir ve bir tur paspas rolu alirlar.

Bunun altında abartilmis sorumluluk duygusu yatar. Bu duygu bizi baskalarinin kendi davranislarinin sonuclarindan ders almalarina izin vermek yerine, onların hatalarını tamir etmeye calismaya goturur.

Asiri isbirligine fazla kaydigimizda, eninde sonunda diger yone, yani yeterince isbirligi yapmamaya kayariz. Duygusal ve zihinsel yorgunluk nedeniyle, “yetersiz isbirligi” haline donsutugumuzde; direnc gosterir, içerler, kendini tamamen geri cekme gibi durumlar yasariz.

Dogru bir isbirligi haline ve dengeli sorumluluga ulasabilmek icin tutumumuz ve eylemlerimizi degistirmemiz ve denge noktamizi bulmamiz gerekir. Bu o insanlara isleri kendi baslarina yapmalari icin cesaretlendirmek, yetki ve izin vermek anlamina gelebilri.

Sorumluluk yasası bize, rahatlik bolgemizi belirlemenin, ona saygı gostermenin, onun sınırları icinde calismanin onemini ve gerekliligini anlatır. Kendi iç degerimize saygı gostermemiz gerektigini hatırlatır.

Sorumluluk Yasasını uyguladıgımızda, baskalarını destekleriz, aynı zamanda baskalarını bize sundukları destegi kabul ederiz. Her ikisi arasında denge kurariz. Yapmamız ya da olmamız “gerektigini” dusundugumuz sey ile kalpten arzuladıgımız sey arasındaki farkı goruruz. Yapmaktan dolayı kendimizi icsel olarak iyi hissedebilecegimiz seyleri yapariz. İçsel olarak kendimizi iyi hisetmezsek duygularimizi ifade eder uzlasmaya variriz. Ben bu kadarini yapabilirm, gerisini sen yapmak zorundasin” Bu sorumlulugun kalbi ve isbirliginin ruhudur.


İç huzura kavuşmak için, evrenin genel yöneticiliğinden istifa etmeliyiz.

Hülya BALIKAVLAYAN