spiritüel yasalar

[ECEM18]

1-esneklik yasası

Esneklik bize pasiflik ya da direnmeden daha cok yarar saglar; ortaya cikan her seyi etkin bicimde kullanarak, en acı verici kosulları dahi kucaklayarak, zorluklarimizla – onlari bir sprituel egitim bicimi olarak gormeye baslayarak – daha etkili bicimde basa cikariz.

Esneklik; yaşanan an’a katı bir bicimde direnmek yerine, onu pragmatik (yararcı) bir bicimde kabullenmeyi icerir. Bu hoslanmadigimiz biseye katlanmamiz, haksizligi gormezden gelmemiz ya da kurban edilmemize izin vermemiz anlamina gelmez. Esneklik, uyanik ve genisleyici bir farkindalik hali gerektirir; o sadece akisa uymayi degil, benimsemeyi ve yapici bir bicimde kullanmayi gerektirir. Bu yasayi uygulamakta ustalasarak, engelleri ilerleme vasitalari, sorunlari da fırsatlara donustururuz.
Bir grup insanin basina acı verici olay geldiginde bazıları sok, red ve korku icinde bu deneyime zihnen direnir; boylece agacin sert dalinin ruzgarda kirilmasi gibi en kotu deneyimi yasarlar, bazilari ise duygularini kabullenir, ifade ederler ama egilerek kirilmaktan kurtulurlar.

Esneklik yasasina ornek olusturan bir tampon etiketi gormustum. “ Eger arabayi surus seklimden hoslanmiyorsan, yaya kaldirimdan cekil” Biri arabayi uzerimize suruyorsa “boyle yapmamali, adil degil...” diye dusunecegimize hemen oldugumuz yerden sicrayarak cekilebilir ve reflekslerimizi sınama sansıyla karsılastigimiz icin sukran duyabilriz.

Esneklik Yasasini yansitan ve somutlastiran aikido ve tai-chi gibi savas sanatlari direnc gostermeme uzerine kurulmustur. Itiliyorsanız cekin, çekiliyorsaniz itin, bir guc size dogru gelirken yolundan cekilin.
Hastalik, mali aksilikler gibi durumlar icin daima sukran duyamayiz kuskusuz. Ama bu yasa bize buyuk tabloyu gorebilmemiz icn gorusumuzu kendi otemize genisletmemiz gerektigni hatirlatir. Cunku ancak o zaman pozitif yada negatif de gorunse her durumun ruhumuzu guclendirmek icin firsat sundugunu anlayabilriz. Gerilim; zihin durumlara, duygulara, insalara direndigimizde meydana gelir.

Esneklik; bir yandan ogrenip gelsirken ve onumuzde olani etkili bicimde ele alirken diger yandan kendimizi, insanlari, durumlari kosulsuz kabullenmemiz anlamına gelir. Kosullara uyabilmek anlamina gelir. Su gibi kabımızın seklini aliriz. Inis-cikislardan uzak durmak, kacmak, direnmek yerine onlari deneyimlemeye acik oluruz.

“ Tanrım;
Bana degistiremeyecegim seyleri kabullenmem icin sukunet,
Degistirebilecegim seyleri degistirebilmem icin cesaret,
Ve aradaki farkı anlayabilmem icin bilgelik ver.”
alıntıdır.

[ECEM18]

Hayattaki en temel secimimiz, genisleme ya da daralma, yaratici ve ifade enerjilerimizi dunyaya pozitif ya da negatif bicimlerde sunma arasında yapilir. Kosullarimiz ne olursa olsun, gidecegimiz yonu secme gucune sahibiz.

Gunluk hayatlarimiz ozgur iradeyle yapilmis bir dizi secim ve uygulamalardan olusur. Kosullarimiza bagli olarak cok ya da az secimler yaasayabiliriz. Fiziksel kosullar, Zihinsel hastaliklar, yetersizlikler, karisikliklar secim gucumuzu carpitabilir veya sinirlayabilir. Zihin berrakligi ise cogaltir. Secimler Yasası, kosullarimiza nasil tepki gosterecegimizi secme gucumuzu ve sorumlulugumuzu isaret eder. Bu yasadigimiz surece asla yitimedigimiz bir guctur. Carpik ve sinirlayici inanclarimiz ne kadar az ise, secim gucumuz o kadar buyuk olur.

Bazen secimlerin bizim disimizda yapildigini hissederiz. ( ailemiz, arkadasimiz, tanrı vb.. ) Ornegin patronumuz bize “fazla mesai yapmak zorundasin, yoksa isine son veririm” derse secime sahip olmadigimizi dusnuruz ancak her secimin sonucunu gorur ve bilincli secimler yapariz. uzun vadede mutluluk getirecegine inanmadikca nadiren zor yolu seceriz. Ayrıca bilinaltimizdan gelen sezgisel mesajlara da itmat etmemiz gerekir. Bilinaltimiz, bilincli olarak istemedigmiz ama en yuksek hayrimiza olan deneyimleri secebililir veya belli insanlari hayatimiza cekebilri.

Hayatın icinde amacsizca dolanmak yerine, dogru yolda, dogru kisi ile birlikte, dogru isi yapmakta olup olmadigimizi dusunursek, sonunda bunlari kendimizin sectigini gorup anlayabilriz. Bu anlayis ile birlikte, secimlerimizi kabul etme, hayatimizin sorumlulugunu ustlenme ve belki yeni secimler yapma gucu de gelir. Eger kendimizi gucsuz, tikanmis, korkmus hissedersek, iste bu, secim gucumuzu hatirlamanin zamanidir.

YARATICI SECIM: Yaratici enerji kabarip tasan, dinamik bir nitelige sahiptir. Onun ifade bulmaya ihtiaci vardir. Akmak ve kullanilmak icin mevcuttur. Bu enerji iki yuzu keskin bicak gibidir, yapıcı amaclar icin kullanilmazsa yikici yollardan bosalir. Yaratci enerjinin onu kesildiginde fizisel, duygusal, zihinsel duzeylerde acı verici rahatsizliklar haline gelir.

Yaratici enerjinizin nasl tezahur ettigni dusunun akiyor mu? tikanik halde mi?, tıkanıksa ne tip fiziksel, ruhsal arazlar yasiyosunuz?, Baskı olustugunda yaratici enerjinizi nasil dengeliyorsunuz, egzersiz? Sigara, alkol, cok yemek, asiri cinsel istek? cok konusmak?... Yaratici enerjinizi pozitif yonde akitmak icin neler yapabilrisniz??

IFADE SECIMI : İfade sadece konusmaktan yada fikirleri ve bilgileri aktarmaktan fazla biseydir. İfade enerjisi duygulardir. Pozitif ifade; konusma, sarki soyleme, rol yapma, muzik yapma, yazi yazma vb... sekillerde olabilir. Negatif ifade ise; kufretme, şikayet etme, eleştirme, sızlanma vb... sekillerde tezahur eder. Gercek duygularimizla temas etmemiz, onlari ifade etmemiz, yeni enerji duzeyleri, butunleme ve sifa meydana getirebilri.

Pozitif ifadeye itibar ederken; ofkemizi, korkumuzu, uzuntumuzu yadsimamiz gerektigini soylemek istemiyorum. Negatif duygulari bile pozitif yollarla ifade edbilriz. Ofkelendigimizde bagirip, cagirip kufretmek yerine “ bu davranisin beni ofkelendirdi ve aramiza istemedigim bi duvar koydu” seklinde ifade edebilriz. Secimler yasasi ifadeye uygulandiginda bize tum duygularimizi durustce ifade etmemmizin uzun vadede hem bize hem iliskilerimize yararli oldugunu hatirlatirim.

Bir seyi negatif bicimde ifade ettigniz son bir-iki konusmayi hatirlayin. Sizde ve karsidakinde hissettirdiklerini dusunun...... Elestirdigmiz zaman, genelde duygularimizi ifade etmedigmizde, duygularimizi yargilara donusturdugumuze dikkat edin. O konusmalar sirasinda duygularinizi durustce ve direkt olarak nasil ifade edebilirdiniz? Sonuc nasil olurdu?


Yasamak ve olmek zorundayiz; gerisini biz oluştururuz!
Hülya BALIKAVLAYAN

[ECEM18]

Bir kez sorumluluk sinirlarimizi olusturdugumuzda, gorevimiz olanin tum sorumlulugunu ustlenebiliriz ve gorevimiz olmayani bırakabilriz; boyle yaparak; baskalarini desteklemekten daha cok zevk alir ve daha uyumlu bir işbirligi içeren ilişkiler yaratırız.

“Birikten kuvvet doğar. Hiç kimse, hepimizden daha akıllı ve kuvvetli olamaz.”
İnsanlar farklı sorumluluk duzeylerinde birlikte calistiklari her iste, bazı insanlar fazla gorunebilirler. Ama onlar baska insanlar tarafindan destklenmektedirler, destek olmasa cabalari verimsiz olurdu. Bireysel duzeyde, bizim insanlar olarak gorevlerimizi etkili bir bicimde yapmamiz buyuk olcude iç işbirliği durumumuza bagldir. Baskalarına yardım edebilmemiz icin once iç evimizi duzene sokmaliyiz.

Kendimizle, diger insanlarla ve kosullarimizla olan iliskilerimizde; kendi uygun sorumluluk duzeyimizin sınırlarını belirlemeye ve tanımlamaya, degerlerimizin, ihtiyaclarimizin, onceliklerimizn diger insanlarinkinden (hatta ana-baba,kardes,eş vb) haklı olarak cok farklı olabileceklerini gorup, kabul etmeye ihtiyacimiz var.

Baskalarını desteklemek, onlara hizmet ve yardım etmek icin guclu itilim duyanlarimiz, verme ihtiyacı icinde zayıf dusecek derecede aşırı işbirliğinde (aşırı özveri) bulunur. Aşırı özverililer, kendilerine verdikleri degeri baska insanlara yardım etme yeteneklerine dayandirir, karsılıgında hicbisey almadan akitir ve bir tur paspas rolu alirlar.

Bunun altında abartilmis sorumluluk duygusu yatar. Bu duygu bizi baskalarinin kendi davranislarinin sonuclarindan ders almalarina izin vermek yerine, onların hatalarını tamir etmeye calismaya goturur.

Asiri isbirligine fazla kaydigimizda, eninde sonunda diger yone, yani yeterince isbirligi yapmamaya kayariz. Duygusal ve zihinsel yorgunluk nedeniyle, “yetersiz isbirligi” haline donsutugumuzde; direnc gosterir, içerler, kendini tamamen geri cekme gibi durumlar yasariz.

Dogru bir isbirligi haline ve dengeli sorumluluga ulasabilmek icin tutumumuz ve eylemlerimizi degistirmemiz ve denge noktamizi bulmamiz gerekir. Bu o insanlara isleri kendi baslarina yapmalari icin cesaretlendirmek, yetki ve izin vermek anlamina gelebilri.

Sorumluluk yasası bize, rahatlik bolgemizi belirlemenin, ona saygı gostermenin, onun sınırları icinde calismanin onemini ve gerekliligini anlatır. Kendi iç degerimize saygı gostermemiz gerektigini hatırlatır.

Sorumluluk Yasasını uyguladıgımızda, baskalarını destekleriz, aynı zamanda baskalarını bize sundukları destegi kabul ederiz. Her ikisi arasında denge kurariz. Yapmamız ya da olmamız “gerektigini” dusundugumuz sey ile kalpten arzuladıgımız sey arasındaki farkı goruruz. Yapmaktan dolayı kendimizi icsel olarak iyi hissedebilecegimiz seyleri yapariz. İçsel olarak kendimizi iyi hisetmezsek duygularimizi ifade eder uzlasmaya variriz. Ben bu kadarini yapabilirm, gerisini sen yapmak zorundasin” Bu sorumlulugun kalbi ve isbirliginin ruhudur.


İç huzura kavuşmak için, evrenin genel yöneticiliğinden istifa etmeliyiz.

Hülya BALIKAVLAYAN

[ECEM18]

Denge kozmik, biyolojik, ve kisisel duzeylerde bizim (bedenimiz, zihnmiz ve duygularimiz) icin gecerldir. Bize, yaptigmiz herhangi biseyi fazla ozeniip yorularak yada bastan savma yapabilecegimizi ve sonra kacinilmaz olarak obur taraf dogru sallanacagimizi hatirlatir.

Eger yer cekimi evreni bir arada tutan zamk ise, denge onun sırlarını meydana cıkaran anahtardır. Tum kutbiyetlerin ( sıcak-soguk, hızlı-yavas, asagi-yukari, gurultu-sakin) arasında bir denge noktası, merkez yer alır. Dunya’nin kendisi de canli bir organizma gibi fonksiyon yapmaktadır. Onun uzerindeki hucreleri olusturan biz insanlar, dolasim sistemini olusturan okyanuslar ve ruzgarlar da ayrıca denge halnde var olmaliyiz. Bir anlamda halen yuzyuze oldugumuz ekolojik dram bizler olgunlasirken ve kendimize ozgu denge hallerimizi ogrenirken bireysel hayatimizda olup bitenleri yansıtmaktadır.

Cin taocular’dan Essene hahamlarina, Hristiyanlardan Muslumanlara kadar her kulturden bilgeler orta yolu, her seyin kararini savunmuslardır. Bununla birlikte denge her zaman aşırı uçlardan kaçınmaya bagli degildir. Denge ayrıca zaman zaman aşırı uçları da araştırıp, keşfetme, sarkacı dengede tutmak icin her iki tarafa da esit dikkat gosterme yetenegini icerir. Bazen aşırı çalışır, bazen aşırı dinleniriz. Her iki tarafı da esit kullandıgımız surece dengede kalır, sonunda yine merkeze doneriz.

Farklı yaradılışlarımız, duzenlerimiz ve yapılarımız nedeniyle dengeyi olusturan her sey birbirimiz icin farklı olabilir. Sınırlarımızı sınayarak, her iki aşırı ucları arastirarak ve sonuclarindan ders alarak denge noktamızı buluruz. Baskalarının ogutleri ve deneyimleri bize uymayabilir. Deneyim her zaman en kolay ogrenme yolu olmayabilir ama en emin yollardan biridir.

Hayatımızı bu yasanın ısıgında gozden gecirmemiz, kendimizi daha iyi bir perspektifle gormemize, uygun duzeltmeleri yapmamıza ve daha derin bir saglikli, uyum ve ic huzuru duygusuna kavusmamıza yardımcı olur.

VERME&ALMA’NIN SIRRI: Her neye ihtiyac duydugumuzu hissediyorsak, bu gercekte, derin benligimizden gelen ve ihtiyac duydugumuz seyin aslında en cok vermemiz gereken şeydir.

“İkiyi bir yaptıgınız zaman ve dışınızı da içiniz gibi, ve yukarıyı da asagisi gibi yaptıgınız zaman; erkegi ve disiyi bir yaptiginiz zaman, iste o zaman Tanrı’nın alemine gireceksiniz”
Hülya BALIKAVLAYAN

[ECEM18]

Günlük hayatlarımız hedefler ve başarılarla doludur. Bazılarımız hedeflerimizle o kadar mesguluzdurki, bir an once nihai sonuca ulasmak arzusuyla, aradaki o hedefe ulasmak icin gerekli yola ve surece onem vermeyiz. Ote yandan bazılarrımızın buradan oraya nasıl ulasabilcegimiz konusunda kafamiz oyle karisiktir ve oyle kuskuluyuzdur ki hedef saptamakta bile zorlaniriz ya da daralan bir gorusle bir adima saplanip kaliriz.

SurecYasasi bize; bir yolculugu sadece kucuk adimlara ayirmayi degil her adimi sanki kendi icinde sona eriyormus gibi degerlendirmeyi ogretir. Her adim kendi icinde kucuk bir basari haline gelir. Yol boyunca ogrendigimiz seyler, menzile erismekten daha onemli hale gelebilri.

Surec sorunlarini halletme durumunda olanlarimizin kendi kendilerine su soruyu sormalari gerekir. Bi hergun isini biran once tamamlayip “kurtulmak” icin acele eden postaci gibi mi; yoksa her gun semtlerin degşsen manzaralarindan zevk alan, sakin, olculu adimlarla yuruken insanlarla selamlasan postaci gibi mi olmak istiyoruz?

Cogumuz sadece zirveye ulasmak icin yasariz. Ama daga tirmanirken attigimiz her kucuk adimin, bir oncekinden daha yuksek oldugunu unuturuz.



Eger buyuk bir ihtirasa sahipseniz, onu gerceklestirme yonunde mumkun oldugunca buyuk bir adım atın. Bu kucuk bir adım da olabilir, ama onun simdilik atabileceginiz en buyuk adım olduguna itimat edin.
Hülya BALIKAVLAYAN

[ECEM18]

Onu iyi olarak da, kotü olarak da adlandirsak, her kalıp en iyi niyetlerimize ragmen, biz farklı bisey yaparak o kalıbı kırmadıkca zaman icinde kendini yeniden öne sürer.

Biz insanlar spontane davranma gücüne sahibiz, eski şeyleri yeni biçmlerde yapabilir, hayatlarımızı ve davranışlarımızı değiştirebilir ve yeniden planlayıp yapılandırabiliriz. Ama doğal bir direnç bu olanağı sınırlar. Kalıplar oluşturma eğilimimiz hayati öneme sahiptir. Cocuklugumuzdan itibaren kalıpları gozlemleyerek, anne babamızdan taklit ederek ve uygulamaya koyarak dunyayı ve yasamayı anlamayı ogrendik.

Günlük hayatımızın gidişi içinde geliştirdigimiz yemekten once el yıkama gibi işlevsel kalıplar yadaalışkanlıklar için tasalanmamız gerekmez. Sadece gözlemlemek için bişeyi farklı yaptıgımızda kendimizi garip hisssederiz. Bu da alışkanlıkların gücünü gosterir.

Kalıplar Yasası; öncelikle işlevsiz, negatif yada yıkıcı alışkanlıklara-degistirmeyi arzu ettigimiz kalıplara hitap eder. Verdiği kararlardan tekrar tekrar dönme eğiliminde olan, başladığı işi tamamlayamama ya da başarısızlıkların tekrarlama kalıbına sahip herkes icin onemlidir. Biz olayı yakından inceleyip, araya girip farklı bişey yaparak kalıbı kırana kadar, her kalıp kendni tekrarlama eğilimi gosterir.

Ozellikle bağımlılıklar konusunda yardımcı oluyor. Cani sigara içmek isteyince su içmek, pasta yemek isteyince yuruyuse cıkmak gibi degistirmek istedigin kalıbın yerine yeni işlevsel ve faydalı bir kalıp koy olayı. Savaşmak zorunda kalmadan zafer bayrakları dikmek.
Hülya BALIKAVLAYAN

[ECEM18]

Disiplin daha buyuk bir ozgurluge ve bagimsizliga giden en emin vasıtalardır. Onun sagladıgı odaklanma ile kazandigimiz beceri duzeyi ve bilgi derinligi bize hayatta yeni secenekler getirir.

Bizler tekrarlamalı ve rutin görevlerle ilgili sorun yaşar ve bunlara direnç gösteririz. Eğer disiplini; seçenekelerimizi sınırlmak, başarması irade ve kararlılık gerektiren(hergun egzersiz ve rejim gibi), yapmaktan hoşlanmadığımız şeyleri yapmaya kendimizi zorlamak olarak algılarsak disiplin ve özgürlük zıt görünebilir.

Disiplin Yasası bir paradoksu işaret eder. Özgürlük doğuştan hakkımız olmakla birlikte, bu dunyada tekrar kazanılması gerekir. Disiplin anahtardır. Bu prensip iç ve dış özgürlk için geçerldir.

Dış hayatımızda; arzular, endişeler, negatif imglelerle dolu, çalkalanan, kaçak bir zihnin esiri oldugumuzu hissederiz. Dış özgürlük; güçlü ve saglıklı bir bedene sahip olmayı, disiplinli bir çalışmadan kaynaklanan sosyal özgürlük, kendine saygı ve doyum... hayatta daha fazla seçeneğe sahip olmayı kapsar.

Özgürlük; biçok seyi deneyimleme yeteneğinden daha cok seyi icerir. Genislik acısından kazandıgımız seyi derinlik acısından yitirebilirz. Ama eger enerjimizi odaklar ve sıkıntıya katlanarak sebat edersek; bir deneyime sadece “girmez” onu “geçiririz”de. Bu süreçte kendimiz ve kapasitemiz hakkındadaha çok sey öğreniriz.

Disiplin; birz daha fazla yapma, biraz daha derine inme, bir şeylere dayanma, onları sonuna kadar göturme alışkanlığıdır. Disiplin; sıkıntının, işi henuz “anlamaya” başladığımız anlamına geldigini kabul eder.

Disiplin Yasası bize, öncelikler oluşturmayı, her seferinde (daha dogru yapana dek) birşer üzerine odaklanmayı, simdi yapmamız gereken faaliyetlere odaklanıp, daha sonra yapabileceklerimizi bir taraf koymayı öğretir.

Kararlılık; uzun zaman sürdürülebilecek bir disiplini içerir. Hayattaki hedeflerimiz arasındacogu kes kızrmızı halıdan cok bataklık uzanır. Bu bataklık, egitimve terbiye hazırlıgını, enerji fedakarlıgını temsil eder. Bataklıktan gecmenin sırrı; bize ilham veren bir hedefe sahip olmaktır. Bataklıgın oteki ucunda bizi neyin bekledigini hatırlatan bir fener gibi parlayarak bizi çeker. Disiplin ve kararlılık, burası ve hedeflerimiz arasındaki köprüdür.

Disiplini deneyimleme : Kendinizi saglam bir zeminde, artık pek kalmak istemediginiz bir yerde hayal edin. Uzakta parlak bir fener ışıldıyor. Bu hayatınızıda daha buyuk ozgurluk duygusuna ulasmamnın yolunu gosteren bir ısık. Şimdi bu ışıkla aranızda bataklıgın uzandıgını imgeleyin. Sallantılı, gizli tehlikeler iceren, karanlık... gecmek zaman ve enerjinizi alacak. Yolda cesaretsizlik, karışıklık yaşayabilir, gecikebilir, gecici olarak hedefinizi gozden kaybedebilir, neden yola cıktıgınızı unutabilr, vazgecme durtusu duyabilirisniz. Ama arzunuz yeterince gucluyse, ısık isizn icin yeterince parlaksa, o sizi bataklıktan gecirecektir. Bu parlak imge, zaman içinde hedefinizi gerçekleştirmeniz icin, yapmanız gereken şeyleri yapabilmenizi sağlayacak enerji üretmenize yardımcı olacaktır. Hayat Yolculugunuzun anahtarı, disiplin anahtarı budur.
Hülya BALIKAVLAYAN