[ECEM18]

Günlük hayatlarımız hedefler ve başarılarla doludur. Bazılarımız hedeflerimizle o kadar mesguluzdurki, bir an once nihai sonuca ulasmak arzusuyla, aradaki o hedefe ulasmak icin gerekli yola ve surece onem vermeyiz. Ote yandan bazılarrımızın buradan oraya nasıl ulasabilcegimiz konusunda kafamiz oyle karisiktir ve oyle kuskuluyuzdur ki hedef saptamakta bile zorlaniriz ya da daralan bir gorusle bir adima saplanip kaliriz.

SurecYasasi bize; bir yolculugu sadece kucuk adimlara ayirmayi degil her adimi sanki kendi icinde sona eriyormus gibi degerlendirmeyi ogretir. Her adim kendi icinde kucuk bir basari haline gelir. Yol boyunca ogrendigimiz seyler, menzile erismekten daha onemli hale gelebilri.

Surec sorunlarini halletme durumunda olanlarimizin kendi kendilerine su soruyu sormalari gerekir. Bi hergun isini biran once tamamlayip “kurtulmak” icin acele eden postaci gibi mi; yoksa her gun semtlerin degşsen manzaralarindan zevk alan, sakin, olculu adimlarla yuruken insanlarla selamlasan postaci gibi mi olmak istiyoruz?

Cogumuz sadece zirveye ulasmak icin yasariz. Ama daga tirmanirken attigimiz her kucuk adimin, bir oncekinden daha yuksek oldugunu unuturuz.



Eger buyuk bir ihtirasa sahipseniz, onu gerceklestirme yonunde mumkun oldugunca buyuk bir adım atın. Bu kucuk bir adım da olabilir, ama onun simdilik atabileceginiz en buyuk adım olduguna itimat edin.
Hülya BALIKAVLAYAN