Cok guzel bir hikaye
Ama hikaye. Gercekten evli olan cogu insan bunu yasiyor mu bilemem. 6 yildir evliyim. Sirf evlenmek icin degil,
hayati paylasmak icin evlenmistim. Verilen sozler ve vaadler asla yerine gelmedi.
Oncelikle kultur farki cok fazla. Ailelerimiz o kadar farkli ki? Bu insani yoruyor. Benim ailem Turkiye'de ve onlari yilda 2-3 kez gorebiliyorum. Bu da onun icin iyi.
Ben hayatim boyunca gelecegimi dusunup bir kenara para atan bir insanim,
esim ani yasamayi seviyor. Ben kitap okumayi seviyorum,
esim gceleri arkadaslari ile disari cikmayi ve iddia oynamayi seviyor. Ben olaylari kafama takmayi sevmiyorum,
olan oldu bundan sonrasi onemli diye dusunurum. Bir sorunla karsilasinca en kotusu olunca ne yaparim diye dusunur,
ona gore cozum ararim. Tabii bu benim uykumu engellemez. Esim kucucuk bir sorunda uyumaz,
sinrli sinirli ortalikta gezer ve bizi de huzursuz etmek icin elinden geleni yapar.
Bir kizimiz ve bir oglumuz var. Ogluma
e binmeyi ben ogrettim. Cocuklara ayiracagi zamani arkadaslarina ayirmayi tercih eder,
her zamanda pisman olsa da.
Kenara 3 kurus atmazken arkadaslari ile her gece disari cikar (kesinlikle abartmiyorum) ve onlara yemek ve icki ismarlar.
Iyi yanlari mi?
Parasi varken bizi alip tatile goturmeye bayilir. Hasta oldugumda,
yorgun oldugumda evisi ve yemek yapmamam problem olmaz. Yemek siparisi verir.
Bana gelince;
Evlenmeden once sabahlari gulumseyerek kalkar aynada kendime iltifatlar eder,
en az 10 kisiye gunaydin der,
c.tesi gunlerini arkadaslarima,
pazar gunlarini kendime ayirirdim. Simdi ise artik aynalardan nefret ediyorum,
30 kilo fazlam var,
insanlarla konusurken gozlerine bakarak degil,
esimin yuzune bakarak konusuyorum. Suratsiz,
mutsuz ve surekli gerginim.
Hayatim degisti sitesi sayesinde biraz kendime gelmeye basladim. Ama esim bunu netten birisini bulmus olabilecegime yoruyor. Eskiden aglar bagirir isyan ededim,
simdi sadece guluyorum...
Ne dersiniz evlilik benim icin de guzel olabilir mi?