Evlilik Sorunları ve Çözümleri

Aileler: Kadın ve erkeğin aile yapılarının farklı olması, farklı kültürlerde yetişmiş ve farklı alışkanlıklara, farklı özelliklere sahip olmaları bir anlaşmazlık sebebidir. Kadın ve erkeğin anne- baba veya diğer yakınlarının onların aile düzenlerine karışmalarıda bir diğer anlaşmazlık nedenidir.

Kişisel özellikler: Kadın ve erkeğin alışkanlıkları, amaçları, zevkleri veya hoşlandıkları hoşlanmadıkları şeyler birbirinden çok farklı ise ve ortak fazla bir şeyleri yoksa çatışmalar başlamaktadır. Ayrıca ortak yönleri olsa bile , birbirlerinin farklı yönlerinide kabullenemiyorlarsa veya birbirlerine kendi farklılıklarını baskı ile kabullendirmeye çalışıyorlarsa yine çatışma olmaktadır. Örneğin eşlerden biri bir şeyden hoşlanmıyorsa diğeri onu hoşlanmadığı şeyi yapmaya zorluyorsa.

Kişilik çatışması: Kişiliklerin farklı olması pek çok alanda görüş ayrılığı ortaya çıkarmaktadır. Kişilikleri farklı olan kimselerin yaşam anlayışları, amaçları, sosyal ilişkileri, akrabalarla, arkadaşları ile ilişkileri farklı olduğundan sürekli bir anlaşmazlık söz konusudur. Örneğin eşlerden birinin bir amacı varken diğerinin bir amacı yoksa, birinin belli bir dünya görüşü varken ve buna göre yaşamayı isterken diğerinin böyle bir düşüncesi yoksa, biri kendine güvenliyken diğerinin kendine güveni yoksa ve sosyal ilişkileri zayıfsa.

Çocuk faktörü: Ne zaman çocuk sahibi olunacağı, kaç çocuk sahibi olunacağı ve çocuk yetiştirme, çocuklarla ilgili sorumlulukları yerine getirme konusunda eşler arasında anlaşmazlıklar sık görülen sorunlardır.

İş ve şehir yaşamı: İş yaşamı yoğun olan eşler birbirlerine ve çocuklarına yeterince vakit ayıramamaktadırlar. Bu nedenle eşler zamanla birbirlerinden uzaklaşmaktadırlar. Çocuklar yeterli ilgiyi görmediklerinden okul, arkadaş ve aile ortamlarında çeşitli sorunlar göstermektedirler. Anne çalışmıyor ve baba yoğun çalışıyorsa eşine ve çocuklarına yeterli zaman ayırma imkanı bulamamaktadır. Bu durumda ev ve çocukların sorumluluğu çoğunlukla anneye kalmaktadır. Anne bazen bu sorumluluklarla baş edememektedir.

Maddi durum: Maddi durumun kötü olması öncelikle çocukların beslenme ve eğitim durumunu etkilemektedir. Buna ilaveten eşler arasında sorumlulukların yerine getirilmesi konusunda sorunlar yaşanmaktadır. Bazı ailelerinde ekonomik problemleri olmamasına rağmen iş yoğunluğu nedeni ile çocuklarına vakit ayıramamaktadırlar. Baba çoğunlukla geç vakit gelmekte sabah erken gitmektedir.Hafta sonlarında bile çalışmaktadır. Eşine ve çocuklarına yeterli ilgiyi gösterememektedir. Hem anne hemde baba çalışıyorsa çocuklar dahada ilgisiz kalmaktadırlar. Hiç bir maddi sorunları olmamasına ve her istedikleri alınmasına rağmen doyumsuz ve mutsuz olmaktadırlar.

Geleceğe yönelik plan ve projeler: Eşlerin yaşam anlayışları farklı olduğunda glecek beklentileri ve planlarıda farklı olmaktadır. Gelecekle ilgili yapılacak işler, yapılacak maddi yatırımlar, çocukların hangi okullarda okuyacakları gibi konular sürekli tartışma konusu olmaktadır.

Çevre faktörü: Eşlerin anne babaları ve diğer akrabaların müdahaleleri eşler arasında ciddi anlaşmazlık ve kavgalara hatta boşanmalara sebep olmaktadır. Akrabalar ve diğer kimseler tarafında yapılan bazı dedikodular ve kışkırtmalarda ciddi sorunlara yol açabilmektedir.

Karşılaştırmalara dayalı sorunlar: Eşlerin eşlerinin mesleklerini, işlerini, kazandıkları parayı sosyal davranışlarını başka kimselerle karşılaştırıp birbirlerini suçlamaları da anlaşmazlık konusu olmaktadır. Çocukların başka çocuklarla karşılaştırılmalarıda ayrı bir anlaşmazlık konusu olmaktadır.

Beklentilerin zaman ve şartlara bağlı olarak değişmesi: Eşlerin başlangıçtaki beklentileri ile sonraki beklentileri arasında farklılıkların olması olağandır. Önemli olan bu beklentilerin gerçekci olması ve eşlerin birbirlerini olduğu gibi kabul etmeleri, karşı tarafı beklentilerini karşılayamıyor diye suçlamamasıdır. Eşler birbirlerinden, şartları düşünmeden beklentilerde bulunur ve bu beklentilerinin karşılanmasını isterlerse çatışmalar başlamaktadır. Örneğin eşinin çok para kazanmasını bekleyen bir kimse bunun olmadığını görünce sürekli olarak bize zorluk çektiriyorsun diye eşini suçlarsa.

Uyumlu ve mükemmel ilişkinin tarifi var mı?
Uyumlu ve mükemmelin net bir tarifi yoktur. Uyumlu olmak için öncelikle eşlerin temel saydıkları bazı konularda birbirine yakın olmaları gerekir. Örneğin dışa dönük, konuşkan bir kimseyle, içe dönük, konuşmayı, sosyal aktiviteleri pek sevmeyen bir kimse arasındaki ilişki uyumlu bir ilişki değildir. Yani kendileri için önemli gördükleri konularda eşlerininde aynı veya yakın davranış biçimlerine sahip olması durumunda önemli sorunlar çıkmaz. Diğer konulardada birbirlerini anlamaları ve birbirlerinin farklılıklarını kabul edip saygı göstermeleri farklılıklarını birbirine baskı ile kabul ettirmeye çalışmamaları gerekir. Bazen bir eş için önemli olan bir davranış diğer eş için önemli olmazsada , eşinin önemsediği davranış biçimine saygı gösterip, onun bu konudaki duygularını anlamaya çalışmalıdır.

[yeni bir hayat]

çiçeğin peşinde



Kocam bir muhendisti. Onunla sâkin tabiatini sevdigim icin evlenmistim. Bu sâkin adamin gogsune basimi koymak icimi nasil da

isitirdi…

Gel gor ki iki yil nisanlilik ve bes yil evlilikten sonra bu sâkinlik beni yormaya baslamisti. Esimin -bir zamanlar cok sevdigim- bu

ozelligi artik beni huzursuz ediyordu.

Is iliskiye gelince oldukca icli, hattâ asiri hassas bir kadinim. Romantik anlara, kucuk bir cocugun sekere duskunlugu gibi can

atiyorum. Oysa kocamin sakinligi, baska bir deyisle vurdum duymazligi, evliligimize romantizm katmamasi beni asktan almis, uzaklastirmisti.

Sonunda kararimi ona da acikladim: bosanmak istiyordum. Saskinliktan gozleri acilarak 'niye?' diye sordu.

'Gercekten belli bir sebebi yok' dedim, 'sadece yoruldum.' Butun gece agzini bicak acmadi. Dusunuyordu. Bu hâli ise hayal

kirikligimi daha da artirmaktan baska bir ise yaramiyordu: iste, sikintisini disari vurmaktan bile aciz bir adamla evliydim. Ondan ne

bekleyebilirdim ki!

Sonunda sordu: 'seni caydirmak icin ne yapabilirim?' Demek ki soyledikleri dogruydu: insanlarin mizaci asla

degistirilemiyordu. Son inanc kirintilarim da kaybolmustu. 'Iste mesele tam da bu' dedim. 'Sorunun cevabini kendin bulup kalbimi

ikna edebilirsen kararimdan vazgecebilirim.' 'Diyelim dagin tepesinde bir ucurum kenarinda bir cicek var. O cicegi

benim icin koparmak, dusup vucudunun butun kemiklerinin kirilmasina, hattâ olumune mâl'olacak. Bunu benim icin yapar misin?'

Yuzumu dikkatle inceledi ve 'Sana bunun cevabini yarin verecegim' dedi. Bu cevapla son umidim de yok olmustu.

Ertesi sabah uyandigimda evde yoktu. Bos bir sut sisesini mutfak masasinin uzerine koymus, altina da bir not birakmisti.

'Sevgilim' diye basliyordu, 'O cicegi senin icin koparmazdim' Kalbim yine kirilmisti. Okumaya devam ettim.

'Cunku her zaman yaptigin gibi bilgisayarin altini ustune getirip cokerttikten sonra monitorun onunde agladiginda, onu tekrar

duzeltebilmem icin ellerime ihtiyacim var.'

'Anahtarlari her zaman evde unuttugunu bildigimden, senden once eve varabilmem uzere kosmam gerektiginden bacaklarima ihtiyacim var.'

'Arabayi kullanmayi cok sevdigin halde sehirde hep yolu kaybettiginden, yolu gosterebilmem icin gozlerime ihtiyacim var.'

'<Sâdik arkadasin>in her ayki ziyaretinde sebep oldugu, karnindaki kramplari rahatlatabilmem icin avuclarima ihtiyacim var.'



'Evde oturmayi sevdiginden, ice kapanikligini dagitmak, can sikintini hafifletmek uzere sana sakalar yapabilmem, hikâyeler anlatabilmem icin

agzima ihtiyacim var.' 'Sabahtan aksama kadar bilgisayara bakmaktan gozlerinin bozulmasi kacinilmaz oldugundan, yaslandigimizda tirnaklarini kesebilmem,

saclarinda -gorulmesini istemedigin- beyaz telleri ayiklayabilme merdivenlerden asagi inerken elini tutabilmem, ciceklerin renginin -

gencliginde senin yuzunun rengi gibi oldugunu soyleyebilmem icin gozlerime ihtiyacim var.'

'Ama seni benden daha fazla seven biri varsa, evet o ucuruma gidip, o cicegi senin icin koparirim bir tanem.'

Baktim, mektuptaki yazinin murekkepleri yer yer dagiliyordu. Goz yaslarim mektuba dusuyordu. 'Mektubu okuduysan ve kalbin ikna olduysa luften kapiyi ac canim. Cok sevdigin susamli ekmek ve taze sutle kapida bekliyorum.' Kosarak kapiyi actim. Endiseli bir yuzle ve ellerinde sIkica tuttugu

susamli ekmek ve sutle kapinin onundeydi. Artik cok iyi biliyordum: beni ondan daha cok kimse sevemezdi. O cicegi ucurumun kenarinda birakmaya karar verdim.

Bu gercek askti. Ilk yillardaki heyecanlar icinde gormeye alistigimiz askin, seneler sonra o heyecanlar kaybolup gittiginde, huzur ve durgunluk icinde de

hep var olmaya devam ettigini goremeyebiliyoruz.

Oysa ask hep vardir. Belki artik heyecansiz, belki artik romantic degil... Belki sIkici, tekduze, hatta belki yuzsuz... Ama hep oralarda

bir yerdedir. Cicekler ve romantik dakikalar iliskinin baslamasi icin elbette gereklidir. Bir zaman sonra bunlar gitse de gercek askin sutunu ebedi

kalir.

Hayat tam da boyle bir seydir.

Sevdiğim bir arkadaşımdan gelen bir maildi. Paylaşmak istedim. Sevgiler...

[meçka]

göz yaşlarımı tutamayarak okuduğum bu güzel dizeler için çok ama çok teşekkürler.sevgiyle kal

Çok güzel bir paylaşımdı bende payıma düşeni aldım emeğine sağlık.

[sagrons]

Şu anda iş yerindeyim ve gözlerimin nemini arkadaşlarımdan saklamaya çalışıyorum... Muhteşemdi :)

[Kiraz nur]

Gerçekten güzel bir hayat hikayesi, eminim herkesin alacağı bir ders mutlaka olmuştur bu hikayeden.Paylaşım için yüreğine sağlık.

[aquariel]

Cok guzel bir hikaye
Ama hikaye. Gercekten evli olan cogu insan bunu yasiyor mu bilemem. 6 yildir evliyim. Sirf evlenmek icin degil, hayati paylasmak icin evlenmistim. Verilen sozler ve vaadler asla yerine gelmedi.
Oncelikle kultur farki cok fazla. Ailelerimiz o kadar farkli ki? Bu insani yoruyor. Benim ailem Turkiye'de ve onlari yilda 2-3 kez gorebiliyorum. Bu da onun icin iyi.
Ben hayatim boyunca gelecegimi dusunup bir kenara para atan bir insanim, esim ani yasamayi seviyor. Ben kitap okumayi seviyorum, esim gceleri arkadaslari ile disari cikmayi ve iddia oynamayi seviyor. Ben olaylari kafama takmayi sevmiyorum, olan oldu bundan sonrasi onemli diye dusunurum. Bir sorunla karsilasinca en kotusu olunca ne yaparim diye dusunur, ona gore cozum ararim. Tabii bu benim uykumu engellemez. Esim kucucuk bir sorunda uyumaz, sinrli sinirli ortalikta gezer ve bizi de huzursuz etmek icin elinden geleni yapar.
Bir kizimiz ve bir oglumuz var. Ogluma e binmeyi ben ogrettim. Cocuklara ayiracagi zamani arkadaslarina ayirmayi tercih eder, her zamanda pisman olsa da.
Kenara 3 kurus atmazken arkadaslari ile her gece disari cikar (kesinlikle abartmiyorum) ve onlara yemek ve icki ismarlar.
Iyi yanlari mi?
Parasi varken bizi alip tatile goturmeye bayilir. Hasta oldugumda, yorgun oldugumda evisi ve yemek yapmamam problem olmaz. Yemek siparisi verir.
Bana gelince;
Evlenmeden once sabahlari gulumseyerek kalkar aynada kendime iltifatlar eder, en az 10 kisiye gunaydin der, c.tesi gunlerini arkadaslarima, pazar gunlarini kendime ayirirdim. Simdi ise artik aynalardan nefret ediyorum, 30 kilo fazlam var, insanlarla konusurken gozlerine bakarak degil, esimin yuzune bakarak konusuyorum. Suratsiz, mutsuz ve surekli gerginim.
Hayatim degisti sitesi sayesinde biraz kendime gelmeye basladim. Ama esim bunu netten birisini bulmus olabilecegime yoruyor. Eskiden aglar bagirir isyan ededim, simdi sadece guluyorum...
Ne dersiniz evlilik benim icin de guzel olabilir mi?

[Işıldayan Safir]

...yorumsuz...

[yas_min]

aquariel Nickli Üyeden Alıntı

Cok guzel bir hikaye
Ama hikaye. Gercekten evli olan cogu insan bunu yasiyor mu bilemem. 6 yildir evliyim. Sirf evlenmek icin degil, hayati paylasmak icin evlenmistim. Verilen sozler ve vaadler asla yerine gelmedi.
Oncelikle kultur farki cok fazla. Ailelerimiz o kadar farkli ki? Bu insani yoruyor. Benim ailem Turkiye'de ve onlari yilda 2-3 kez gorebiliyorum. Bu da onun icin iyi.
Ben hayatim boyunca gelecegimi dusunup bir kenara para atan bir insanim, esim ani yasamayi seviyor. Ben kitap okumayi seviyorum, esim gceleri arkadaslari ile disari cikmayi ve iddia oynamayi seviyor. Ben olaylari kafama takmayi sevmiyorum, olan oldu bundan sonrasi onemli diye dusunurum. Bir sorunla karsilasinca en kotusu olunca ne yaparim diye dusunur, ona gore cozum ararim. Tabii bu benim uykumu engellemez. Esim kucucuk bir sorunda uyumaz, sinrli sinirli ortalikta gezer ve bizi de huzursuz etmek icin elinden geleni yapar.
Bir kizimiz ve bir oglumuz var. Ogluma e binmeyi ben ogrettim. Cocuklara ayiracagi zamani arkadaslarina ayirmayi tercih eder, her zamanda pisman olsa da.
Kenara 3 kurus atmazken arkadaslari ile her gece disari cikar (kesinlikle abartmiyorum) ve onlara yemek ve icki ismarlar.
Iyi yanlari mi?
Parasi varken bizi alip tatile goturmeye bayilir. Hasta oldugumda, yorgun oldugumda evisi ve yemek yapmamam problem olmaz. Yemek siparisi verir.
Bana gelince;
Evlenmeden once sabahlari gulumseyerek kalkar aynada kendime iltifatlar eder, en az 10 kisiye gunaydin der, c.tesi gunlerini arkadaslarima, pazar gunlarini kendime ayirirdim. Simdi ise artik aynalardan nefret ediyorum, 30 kilo fazlam var, insanlarla konusurken gozlerine bakarak degil, esimin yuzune bakarak konusuyorum. Suratsiz, mutsuz ve surekli gerginim.
Hayatim degisti sitesi sayesinde biraz kendime gelmeye basladim. Ama esim bunu netten birisini bulmus olabilecegime yoruyor. Eskiden aglar bagirir isyan ededim, simdi sadece guluyorum...
Ne dersiniz evlilik benim icin de guzel olabilir mi?

Yasamini kendi yasantima benzettim.Inanilmaz sekilde hemde.