selam tüm dostlara.. sitenin 2 haftalık üyesiyim.değişimlerimi aktarıyorum
1)öncelikle depresyonda olduğum için birazda panik atak başlangıcım olduğu için güne gözlerimi açtığımda içime sıkıntı kırampları düşer olumsuz olabilecekler aklıma gelirdi.şimdi ise direk kalkıyorum,evdekilerin yanına gidip gülümsüyorumm sanki hafif bir trans halii...ama gün içindede diğer arkadaşların belirttiği gibi kendimi gülümsetecek durumlar arıyorum..bu önemli bir adım2)henüz sınav heyecanı mp3ümü listeme almamama rağmen içimden daha düzenlice ders çalışmak geliyor birde hayal kurmayı eksik etmiyorum:)bazı atak çarpıntı ve endişelerini aklıma getiren uyarılar çok çok azaldı gibiii hatta yok oldu gibii:)3)sokağa gayet huzurla çıkabiliyorum başka şeylere konsantre olabiliyorum.. bu gelişmelerim beni çok mutlu ediyor.bana güç veriyor..ancakk beni rahatsız eden noktaa daha daha ilerisi ben çarpıntılarım mutsuzluk hissim kısacası panik atak nöbetlerim yüzümden işimden oldum. şehr değiştrmek ailemin yanına dönmek zorunda kaldım . kadrosuna girebilmek için çok uğraştığım ve sonundada böyle bir nedenden yanlızlık hissinden işimden ayrılmak zorulda olmam beni ve çevremdekileri çok sarstı. kendime güvemin gitti. travma olarakk biraz içimde izleri var hissediyorumm. kafamdaki soru şu bu iz bırakan deneyimden sonra ileride çalışacağım iş yerinde yine böyle bir psikoloji içerisine girermiyim... yorumlarınızla sesime ses olacak dostlarıma şimdiden teşekkürlerimmm yollanmıştır.........günleriniz kırmızı kalplerle dolu geçsin.......