[sudem8]

geçenlerde oğlumla İstanbul da geziyoruz..otomobiliyle sahilden sarıyer istinye ortaköy geziyoruz..kuantum yşam okulu seminerine gitmiştim.hem oğlumun evinidüzenlemek işlerini tamamlamak hem özlem gidermek...ben başladım eski yaşadığımız kötü günlerden bahsediyorum nerden aklıma geldiyse oysa anı yaşamak gerekir eskiye takılmamak gerektiğini bildiğim halde...oğlum hemen uyardı...anne senin öğrendiklerinle şu anki yaptığın pek bağdaşmıyor..doğru söylüyordu..hem oğlumu üzüyor, hem kendimi.. o anı yaşamayı kaçırıyordum...halbuki ben en kötü günlerimde bu güzel günlerimin hayalini kurmuştum..hemen toparlandım..oğluma hak verdiğimi söyledim..ortaköyde kumpirlerimizi yerken şükrettik, bol bol analı oğullu...bizim sabrımızı ve mükafatlandırıldığımızı oturduğumuz yerde herkes bilir...oğlumla birlikte çok şeyler yaşadık ve hepsini yüce Allahım sayesinde aştık..ama biz o hayatı kendimize hiç yakıştırmadık kabul etmedik boyun eğmedik..mutlu hayatı yaşamayı seçmişiz bilmeden düşüncelerimizle..zaten yaradanımızda bizden bunu istiyor..aciz değiliz hiç birimiz..güç bizim içimizde kendi gücünden hepimize vermiş.kendimize acıyıp durmayı dertleşmeyi bırakıp,güzel günlerin hayaliyle zamanımızı değerlendirelim.sizlere tek tavsiyem bu...