[shamanic]

buradaki kabulleniş boyun eğmek.. kendi farkındalığımızdan ödün vermek anlamında değil..

sık sık bahsettiğimiz debby ford un ışığı arayanların karanlık yanı adlı ve
nil gün ün gölegelerden aydınlığa kitabını fırsatın olduğunda okumanı öneririm..

olan bir duruma karşı içsel direniş göstermek olanı değiştirmediği gibi
geçmiş noktasında takılı kalmamıza ve benzer durumları tekrar tekrar yaşamamıza sebep olur..

bu kısır döngüyü kırmak için sorunun içinden akmak gerekir..
aynı şekilde mutluluğun ve çözümün içindende akmak gerekir..

kabullenmenin hemen yanında olan şey aslında gerçek anlamda kendimiz omaktır..
örneğin yalancılıktan nefret eden biri aslında kendi yalanlarından korkuyordur..

sürekli sevgiden bahseden biri belki kendi sevgisizliğini kamufle etmeye çalışıyordur..

korkak kullanmadığı cesaret duygusunu hatırlattığı için cesur olanları reddeder..

duygularımızı ve yaşadıklarımzıı iyi analiz ettiğimizde kendimizi çok daha iyi tanır yaşamımızı daha farkında olarak şekillendiririz..

biz kendimiz olmak yolunda ilerledikçe kendimiz gibi olanlarla bir arada oluruz..

sınırlarımızı dışarıdan gördüklerimiz değil içsel dünyamızda yüzleşemediğimiz duygularımız belirler..

biz biriz.. birliğin içinde her şey var..
ben katil değilim diyemem çünkü potansiyel olarak öldürmekde benim içimde var..
avlanmak bile bunun bir örneği.. yapıyormuyum hayır ama anneme kardeşime eşime bir saldırının olduğu ortamda bu duygumun aktive olmayacağını kim garanti edebilir ki..

aynı şekilde ben potansiyel yalancıyım.. potansiyel kıskancım.. potansiyel deliyim.. potansiyel çirkinim..
potansiyel akıllıyım.. güzelim.. inatçıyım.. pasaklıyım..düzenliyim..

önemli olan hangilerini besleyerek yaşadığım..
içimde olanları yakaladığımda verdiğim tepki.. kendimi geliştirmem..



örneğin bir çocuğa tecavüz eden bir kişiyi kabullenirmiyiz..
bunun kabulundeki huzur nerededir..

o kişiyi öldürmek istermiyiz çoğunluğumuz evet diyecektir.. ( ki içimdeki kuvvetli ses bana da aynısını söylemekte amaa... ??)
peki tetiği biz çekebilirmiyiz..

o kişi o noktaya nasıl ve niçin gelmiştir..
ya çocukluğundan itibaren tacize tecavüze ve benzer bir çok duruma maruz kaldıysa..
ya yaptıkları beni kurtarın ın sessiz çığlıklarıysa..

ben kontrollü bir şekilde tedavi edilmesi gerektiğini düşünüyorum..
o kişiyi öldüren kişinin psikolojisi ne aşamada acaba..
ya da o nu öldürdükten sonra kaldığı yerden yaşamı normal devam edebilecekmi..

kişiyi öldürerek hapse girmek yerine incitiği insanları topluma kazandırıp yaşadığı travmalardan kurtulmasına yardımcı olmak için uğraşmak
yeni rahatsızlıklar oluşturacak durumları önlemeye çalışmak bu durumda daha yararlı olmazmıydı..
tersindeki tabloda kişi öldü ben hapisteyim tacize uğrayanlar yaşadıkları travma ile başbaşa kaldı..


bir durumu bir olayı kabullendiğimizde olaya hakveriyor yada yada yanlısı oluyoruz anlamında değildir..
bu durumu potansiyel olarak kendimizinde gerçekleştirebileceğinizin farkında olmanın farkındalığıdır..
farkettiğimiz yanlışlıklar üzerinde çalıştığımızda kendimizden başlayarak olayı içerisine alan herkezi ve
her şeyi şifalandırmaya başlamış oluruz diye düşünüyorum..


sevgiler..