Nekadar kazanırsan okadar harcarsın, asgari ücretle ev geçindiren elini kaldırsın 96
Ben eve ekmek almıyorum kimi ay, ailemle yaşıyorum ve Türkiye için bence iyi bir rakam alıyorum Allaha şükür. Ama yetiyor mu, elbette hayır. Annemden para alıyorum. Neden mi kendime biraz ayırıyorum aylık kalanını babama veriyorum yok arabanın bakımı yok benzin ay kredi kartımın taksitleri kardeşimin doğum günü hediyesi aman sevgileler günü. Ha bu parayla geçinmek zorunda kaldığımda ne annem hediye bekler ne babam para ne de ben gereksiz alışverişler yapmam. Ama daha tutumlu olduğum günler vardı, araba için para biriktirdiğim günler. Şimdi o günler bitti. Para biriktirmek için araba kadar güçlü istek duyamıyorum, evlilik planları yapıyor olsam da o heyecanla biriktirmiyorum paramı.
Şimdi para sorunum olmasaaa,
1-bi kere evlenmek için 1,5 sene beklememiz gerekmez. Nasıl geçineceksiniz sorusu gelmez böyle olunca.
2-Ailem bahçesi olan bir evde yaşarlardı, toprakla iç içe. Daha mutlu olurlardı böylece. Gerçi eski evimiz var, yaşadığımız kentte değil. Onun bahçesi var ama çocuklarına uzak. Büyük şehre uzak. O olmaz. Hem büyükşehirde hem de toprakla uğraşabilecekleri bir ev, çok mu zor dusun
3-Çalışmazdım, başkasının emrinde çalışmazdım en azından. Kendi işimi yapardım.
4-Sahilde bir evim olurdu, akşam 5 de kitabımı alıp batan güneş eşliğinde okuduğum
5-Sabah kalkardım, önce sahilde güzel bir koşardım. Sonra eve gelir eşime güzel bir kahvaltı hazırlardım. ( evlendik ya para derdimiz yok diye
) Onunla kahvaltı ederdim. ( ki onunla kahvaltı süperdir. Sabah mutlu olan insanlardan biri o, benim gibi suratsız değil ) Sonra koşarak gittiğim bir işim olmalı. Yapmaktan zevk alacağım. Bunun üzerine düşünmeliyim.