[pisimbat]

Dışarda sonbaharın hüküm sürdüğü eylül ayı sonlarıydı hayatımdaki sorunlu ve zor zamanlar bitmişti,tamam herşey düzene girdi diyordum ki öyle olmadığını kısa bir süre sonra anlayacaktım 40lı yaşların başı yeni bir başlangıçtı her 10’lu yaşlarımda hayatımda benim için bir dönüm noktası olmuştu .
Biraz asi ve delişmen bir yapım var azda sinirli sayılırım aslında ,heidi misali kırlarda bayırlarda dolaşırken bir çukura bir delhize düştüm ansız .
Ne oldu demeye kalmadan kanser mikrobuyla savaşaım başlamıştı ,kocaman ve karanlık bir mağrada tek başıma kalmıştım ,elimde bir kibrit kibritin adı umut kibritin adı inat kibritin adı savaştı artık benim için .
Varmıydı öyle yağma kansere yenilmek bir kutu kibritim vardı benim, karanlıkta neymiş yahu !!!


Küçüklüğümden bu yaşıma kadar hep kuvvetli olmayı öğrendim kuvvetten kastım hayata ve getirdiği olumsuzluklara karşı gele bilme gücüdür,beni büyütenler emeği geçenler hep bu duruşu sergilemiş muhteşem insanlardır .
İnsan kanser öğrendiğinde yada ben öğrendiğimde bir an tüm vucudum sım sıcak oldu sonra ilk sorum şuydu şimdi ne yapıyorum dr bey ,kanserle savaşın evrelerini öğrenmekti amacım neyse ameliyat olamam gerektiğini öğrendim sonrada kemoterepi evresi başlayacaktı ,ha hiç korkmadınmı derseniz gerçekten korkmadım sadece bilinmezliğe karşı karanlığa karşı bir savaş sadece ürkütmüştü yoksa ölümden korkmam korkmadımda zaten öleceğimi bile düşünmedim ,yinede 2 saat kadar karamsarlığa kapıldım oda kedim samuru severken ,aldım kucağıma deniz kenarında güneşin batışını seyrediyorduk onunla belki dedim samur belkide bir daha sevemem senigökyüzüne denize kedime baktım gözümden yaşlar akıyordu o sırada sonra kendimi toparladım yahu salak yakışıyormu yelkenleri suya indirmek dedim sildim yaşları gözümden .
Ameliyat için tüm tahliller tetkikler yapıldı sabah 08:50 de ameliyata girdim narkozu vermeden içimden allahım sana sığınıyorum yatıpta kalkmamak var dedim dua ettim sonrası sessizlik uyandığımda ameliyat bitmişti yanağımdan bir damla yaş gelmiş onu sildim ertesi gün yoğun bakımdan odama çıktığımda koltukta oturup televizyon seyrediyordum doktorum beni kontrole geldiğinde yüzündeki şaşkınlığı gördüm ,her gelen hayretle bakıyor ve izliyordu ne bekliyorlardı yatak döşek inleyip sızlanmalara çokmu alışmışlardı acaba dedim.Hastane günlerim toplam 25 gün sürdü ilk kemoterpiyi alcağım gün de daumı ettim heycanlandım çünki okuduklarım ve anlatılanlar biraz beni ürkütmüştü.
2 saatin sonunda bitmişti kemoterapi ,ben vücüdumun vereceği tepkileri merak ediyordum birkaç gün sonra biraz halsilik oluşmaya başladı bedenimde ama ben yinede kedim samuru sevmeye gidiyordum.4. günüde beni tüm gün yataktan çıkartmadı hiç halim yoktu ağzımın içi sanki sıva sürülmüş gibiydi hiçbir yediğimden tat alamıyordum devamlı ağzım kuruyordu bu olayda yaklaşık 10 gün sürdü .
İlk kemoterapiden 18 gün sonra duş alırken saçlarım elimde kaldı resmen duşta heryer saç oldu ki ben uzun saçlı değilimdir,kurulandım çıktım öle uyuz köpekler gibi yarısı dökülmüş gezmek istemiyordum 3 numaraya kestirdim saçlarımı 4 gün sonra 1 numaraya 2 gün sonrada kazıttım artık keltoş olmuştum 
Hele ilk keltoş olduğumun sabahında aynada kendimi gördüğümde çok güldüm allahtan kafa yapım güzelmiş kellik yakıştı valaa herkes öle dedi bende beğendim aralık ayında 2. kemoterapime giderken artık vucudumun nelere tepki vereceğini biliyor ve bir aslan misali adımlarımı atıyordum hastanenin koridorlarında ,birçok polikliniğin önünden geçerken insanların bana baktığını görüyordum kimi yanındakini dürtüyordu usulca kimi yaşlı teyzeler ‘’VAH VAH ‘deyişlerini duyuyordum bu bakışlar ve konuşmalar arasında başım daha dik adımlarım daha sağlam ve sert oluyordu .
Kemoterapiden önce kan testi yapıyorlar kan değerleriniz uygun olmalı ki uygulama yapıla bilsin diye benim hep uygun oldu hatta.
Kemoterapi uygulama odasına girdiğimde rahat koltuklarda oturmuş damar yolundan kemo alanlar oluyordu genç çoçuklar ,kadınlar yaşlı amcalar oluyordu hepsinin yüzünde bezginlik vardı umutsuzluk akıyordu ,bense kanserle olan savaşımda benim müttefikim olan ilacı almaya gelen bir savaşçıydım onlardan farklıydım .
Geçmiş olsun dilekleri içinde koyulaşan sohbetler ediliyordu ,21 günde 1 tekrarlanan bu traji komik durum devam ediyordu artık kim ne kanseri kimin hanımı yada kocası ne iş yapıyor öğrenmiştim sohbetlerimizden .5 ay boyunca karda kışta yağmurlarla vbu hastane günlerim geliş gidişlerim devam etti son kemoterapiyi almaya gittiğimde sıramı beklerken yanımdaki kadın saçlarıma bakarak kafa daha doğrusu uzumaya başlamışlar ne mutlu size size hayranım dedi teşekkür ettim siz buraya gelirken bile adımlarınız kendinizden okadar emin geliyorsunuzki öyle güvenlisinizki dedi sizi kendime örnek aldım 3 kez karşılaşmış sohbet etmiştik biraz
Nasıl bu kadar sağlam karşılıyorsunuz bu yıkıcı olayı dedi bu soru karşısında şaşırdım ben kanserle olan bu savaşı kaybetmeyi hiç düşünmedim savaşı benim kazanacağı ilk başından beri biliyordum zaten dedim .
Evet gerçekten 6 ay önce kansersiniz dendiği andan itibaren inat ve kararlılıkla adımlarımı attım bu haytımda yaşanması gerekilen bir oay geçilmesi gerken bir köpüydü benim için amacım zaten belliydi kanserli hücrelere sıçrama gelişme olasılığı vermememkti ve allaha şükür bunu başardım .

Bu savaşı kazanırken ki daha önce kazandığım birçok savaş oldu hayata karşı en son çarpışmam buydu anlayacağınız,ailem beni sevenler benden çok üzülüyorlardı yaşadıklarıma ben kime, kanserim ben derken bile hadi canım şakamı yapıyorsun diyordu sonra ciddi olduğumu anlıyorlar yüzleri aslıyordu ama benim umursamaz havama şaşırıyorlardı .
Teyzem televizyonda duyduğu tüm kanserle ilğili şeyleri ben sabah kalkınca anlatıyor ay kızım şunu al ye bunu iç diyordu kanser birazda şımarıklık yapmamı sağladı anlayacağınız .
40 yaşında koca bir çoçuk misali şımarıyordum kanser çoçukluğuma dönememe sebep olmuştu,
Ama herşey anlattığım kadar basit ve kolay değildi,nırmalde bile siniri burnunda gezen birisiyimdir ,tedavi sırasında sinirlerim çok gergindi patlamaya hazır bomba misaliydim olmayacak şeylere bağırıyor etrafımdakileri beni sevenleri üzüyordum iyice hırçınlaşmıştım yani.
Çünki kemotrerapi sonrası insanın vucudundaki tüm kemikler öyle ağrıyorduki ,sabah yüzümü yıkarken minik minik çıkamya başlayan saçlarımı görüyordum ,gözaltlarım morumsu oluyordu ,daima yorgundum halsiz olmak sinir ediyordu,sokakta yürürken bana
İnsanların tuhaf bakışları hayatta hazmedemediğim şeylerin başında ‘bana acınmasıdır’ işte o acıma hissini yansıtan bakışlar sinirimi bozuyordu ve o bakışlara inat başım daha dik adımlarım daha kararlıydı asıl ben onlara acıyordum ben kanseri yene bilecek güce sahiptim ya onlar kim bilir !!
Bazen kendimi çok yalnız korumasız hissediyordum ozamanlarda samurla deniz kenarında oturup allahımla konuşuyor ve dua ediyordum bu duygular kapladığında beni gecesinde annemi rüyamda görüyordum hep gülen yüzlüydü yanındayım kızım diyordu yanımdaydı biliyordum ,demekkii bir anne ölmüş olsa bile yavrusunun acısına yardıma koşuyor annelik budur işte ne yer ne zaman ne mekan engelliyor onları nede ölüm .

İşte hem fiziksel hem ruhsal olarak zor bir dönem geçirdim hani derler ya çeken bilir bazen herşey kifayetsiz kalıyor diye işte öyle ,benden çok daha zor durumda olanlar var allah onlara güç kuvvet versin ben bir savaşımı daha kazandım hayata karşı
İçimde hep umut ,sevgi, asilik,hırçınlık ,dikbaşlılık,işte savaşı kazanmama yarayan huylarım ben böyleyim böyle huysuz ve çekilmez ama çok iyi bir savaşçı kediyim ben



hayatım değişti evet bu gerçek anlamda bir değişiklik ,içinde umut beslersen yenemeceğimiz hiçbir zorluk yoktur .



HAYATIM DEĞİŞTİ SİTESİNDE YAZAN OKUYAN TÜM DOSTLARIMA TEŞEKKÜR EDİYORUM
GERÇEKTEN BANA DESTEK OLDUNUZ UMARIM BENDE BİRGÜN BİR YARANIZA MELHEM OLMAK İÇİN CE BİŞİLER YAPARIM

YÜREĞİNİZE SAĞLIK ARKADAŞLAR .

özür dilerim büyük yazdım teşekkür bölümünü gözünüze batsın diye

deli asi hırçın hür tırmıklayan gibi i
şaşkın 44 dusun