Alıntı:
civciv Nickli Üyeden Alıntı
|
merhaba civciv;önceden benim sorunumu yaşayan kimsenin olmadığın düşünüp ,kendimi daha da şanssız hissederdim.ama tek başına olmadığın fikri her ne kadar bencilce gibi görünse de insanın sıkıntısını hafifletiyo bence,bi de hepbirlikte sorunların üstesinden gelmeye,yardımlaşmaya çalışmak ayrı bi renk.
ilkokul öğretmeninden bahsetmişsin ,hepimiz istemediğimiz ya da aksine çok sevdiğimiz ama bizi olumsuz etkileyen (hatta bunu farketmesek bile)insanlarla muhattab oluruz.ama bana göre şu an hayata bakış açımız,savunma mekanizmalarımızın,çocukluktan kalma olduğuna olduğuna ve çocuklukta kemikleştiğini düşünüyorum.ve maalesef yaşamımız boyunca ,savunmasız bi çocukken, bizi etkileyen herşey ,yaşamımıza yön vermeye yetiyor.ve onu kapamaya çalışsan da başka bi yerden çıkıp kendini gösteriyo.hayatın en kötü yanlarından biri bu belki de.ilkokul öğretmeninden ya da herhangi birisinden nefret ettikçe kendine zarar veriyo ve kendine acı çektiriyosun,yani başkasına ceza vermek olmuyor, bu sadece sen zarar görüyosun.kendini mağdur hissettikçe daha da mağdur oluyosun.ben de yaşadım bu durumu, ama cezayı kendime veriyomuşum farkına vardım,hayatımda yer almasını istemediğim insanları düşünüp, onları suçlayıp onlardan nefret ederek.belki tam anlamıyla bu fikri kafandan atamazsın mantık yoluyla, ama en azından bu şekilde düşünmenin faydasını göreceğine eminim .bi de bunları ben söylüyorum ya
.
ek olarak suçluluk duyguları doğa 'yı tavsiye ediyorum sana 2 gündür tekrar dinlemeye başladım.bilinçaltını temizleyebilecek en iyi yöntemlerden biri olduğunu düşünüyum.biraz sabırla,mp3ler sayesinde ilkokul öğretmenim de kimmiş diyecek duruma geleceğine inanıyorum.ben de kendi gelişmelerimden haberdar edicem.hikayemle ilgilendiğin için teşekkürler.
sevgiyle kal