maviş.cadı Nickli Üyeden Alıntı

Sevgili Spestnaz. geçmişte bazı şeyleri bilmeden ve hayatı öğrenmeden yaptığın şeyler için bugün kendini kahredip kendini mahvetmemelisin. geçmiş geçmişte kalmıştır ama olumsuz olanları sadece. sana ders veren bütün şeyleri hatırla sadece gerisini unut. çünkü bunları hatırlayarak kendini üzmen sana zarar verir yine, başkasına değil. yazdığın yazından sana karşı ne kadar büyük bir saygısızlık yaptıkları anlaşılıyor ama bırak bu onların karaktersizliği ve kişiliksizliği olarak kalsın. ve sana tavsiyem şu ki sır tutmayan bir insana asla güvenme. Ve çok önemli sırlarını (en azından çevreye yayılmış olduğunu duyduğun zaman çok üzüleceğin sırlarını) hiç kimseyle paylaşma.çünkü bilinçli ve sır saklamayı bilen bir insan bile verilen sırrı istemeden ağzından kaçırabilir. Tıpkı benim gibi ağzımdan kaçırdığım sırrı düzeltmek için bir aşk meselesini üstüme aldım fakat lisedeki arkadaşlar beni terminatör olarak gördükleri için (otoriter sert ruhsuz ve sinirli) (ki lisede lakabım buydu)böyle birşeye inanmadılar ve gerçeği anladılar. Ama bu fedakarlığım karşısında ortaya çıkmış bir sır arkadaşım için önemli değildi. bu olay birbirimize olan sevgimizi ve güvenimizi daha da arttırdı. Umarım karşına geçmişteki gibi değil de benim ve arkadaşımla aramızdaki gibi mükemmel bir dostluk ve sevgi bağı olan güvenilir insanlar çıkar. Ve birgün böyle bir arkadaş bulacağına inanıyorum lütfen sende inan=))) Sevgilerimle....

çok_mutlu:) Nickli Üyeden Alıntı

valla spestnaz senin yaşadıklarını okurken kendimi okumuş gibi oldum nefret oyle bir duyguki bütün duygulardan üstün bende çok şey yaşadım gordum ve bende nefret doldum ama ben bitirme aşamasındayım ve asla arkama donup bakmıyorum onların ne yaşadıkları yada ne yaşayackları umrumda değil bana acı çektirdilermi çektirdiler ama bir insanın kalbini kırmak kolay benim kalbim zamanında kırılmadı parçalandı hemde paramparça oldu birdaha düzelmez dediğim günler oldu kırılmış dokulmüş birşeyi niye tamir etmeye çalışıyorum dediğim günler o kadar çok olduki senin dediğin gibi benim yaşadıklarım onların umrundamı dedim hayır değil onlar benden daha iyiler belkide ama iyilikler hep gelip geçicidir intikam almak bende düşünmedim değil ama ne için kim için neyin intikamını alacaktımki onların mutsuz olması benim acı çektiğim günlerin bedelini odetecekmiydi hayır bunu anlayabilecek insanlar zaten bunu yapmazdı ama birgün uyandığımda yeter dedim yeter acı çektiğim üzüldüğüm gozyaşı doktüğüm kim için ne için goz yaşı dokuyorum ve o an karar verdim mutlu olmalıyım hemde kendim için başkası için değil hergün yaşadıklarıma şükrettim çünkü eğer o insanlar yanımda olsa ve kalsa daha büyük ihanetlerle bana daha büyük zararlar verebilirlerdi ve dua ettim hemde aylarca yıllarca hatta eft denilen bir yontem var onla rahatladım affettim bütün nefretlerimi yazıya doktum ve yaktım küllerini savurdum rüzgara işe yarıyormu dersen bende yaradı rahatladım ve artık daha mutluyum daha ozgürüm nefret gitmediği sürece insan ozgür olamıyor çünkü ve ben ozgür olmayı seçtim sende seç arkadaşım ogün geldiğinde ozgürlüğün tadını daha bir güzel çıkaracaksın mutsuzluklar mutlulukları getirir unutma hep sevgiyle kal:)