Alıntı:
imported_Angel Nickli Üyeden Alıntı
 dostum ben de telkinlere ve siteye bu sebepten dolayı dalış yapmıştım ve biraz da olsa ipin ucundan artık tuttuğumu düşünüyorum...belki sana yardımcı olur ve kafanda ufak bir ampul yanar inşallah...bu konuda fikrimi söylemek istiyorum..dediğin şeyin gerçekleşmesi için ufak mutlulukları düzenli ve sürekli hale getirmek gerekiyor ve bunu yaparken de boyutuna bakmamak gerekiyor sürekliliği önemli....eğer hayatın temeline yani normal rutinine bu mutlulukları sokmayı başarır ve mutluğu "normal ve olağan" hale getirirsen bu iş oldu demektir...hani derler ya "taşı delen damlaların kuvveti değil sürekliliğidir " diye hergün mutlu olmak için kendine bir neden bulmayı alışkanlık haline getir bu çok işe yarıyor...hiçbirşey bulamasan bile sağlığın bile mutlu olmak için bir nedendir  |
Mutluyum, sanırım. . Bu günlerde mutluluk için uzuuuuuuuunn zamandır kendimi şartlandırdığım şeylerden uzaklaşmaya çabalıyorum. O yüzden çok boşluğa düşüyorum. Diyaframdan nefes almaya başladım, içime hoş bir dinginlik getiriyor. Kendimi daha kolay kontrol edebileceğimi hatırlatıyor bana. Yalnız, sokağa çıkınca herkesin gözünü üzerimde hissediyorum. Eskisi kadar yok tabii, ama Kapalı alanlarda daha rahatım, sokakta bin beter oluyorum. Yalnızsam hızlı yürüyorum. Bazen sinirlerim bozuluyor, insanların gözlerinin içine bakıyorum sebepsiz yere. Canım hiçbir şey yapmak istemiyor. Hiçbirşey istemiyorum. Bunun nedeni ne olabilir?? Herşeyi anlamsız, gereksiz buluyorum. Her zaman böyle değil, ama bu hâl üstüme gelince çok yorgun oluyorum. Susuz bi çiçek gibi
Kafam karışık. Boş boş bakıyroum, etrafa. . Öyle işte. ölü gibiyim, şu an. Ama biliyorum, yarın sabah iyi olacağım. .