[capella]

Güne Gülümseyerek Başlayın

Bu kadar dramın, bu kadar çalkantının, bu kadar sorunun yaşandığı; insanların zengin - fakir yarınını göremediği bu ülkede gülerek uyanması zor.
Yaşam zoru başarma sanatıdır.
Sizden önce yaşayanların da yaşam kavgaları oldu; direndiler, dik durdular, güldüler. Bir kısmı da yenildi bu kavgada...
Şunu hiç unutmayın, yaşamdaki en iyi yürüyüş, tok bir aslanın yanında karaca yavrusu varken otlar arasındaki yürüyüşüdür.
Size sunulan ömür uzun değil, hiç bitmeyecekmiş gibi bakmayın. İnsanları ve doğayı bir de bu gözle algılayın...

Bir mezar taşındaki Ömer Hayyam dizeleri:
"Kimler geldi, neler istediler?
Hepsi de bırakıp gittiler.
Sen hiç gitmeyecekmiş gibiydin değil mi?
Ya işte gidenler de senin gibiydiler."

Teknoloji ile birlikte yaşam da hızlandı. Bedenimiz ve ruhlarımız ayrı ayrı yerlerde koşuşturmada.

Bulutların Ötesinde
İtalyan yönetmen Michelangelo Antonioni’nin Venedik Film Festivali’nde ödül almış “Bulutların Ötesinde” filminde; hekim olarak benim ilgimi çeken, yönetmenin filmi çekerken felçli oluşuydu. Acaba o ünlü yönetmen sağlıklı iken insanlara, doğaya, ışıklara, renklere nasıl bakıyordu? Felç olduktan sonra nasıl baktı?

filmden kısa bir alıntı:
“Çok hızlı gidiyoruz. Ruhlarımız geride kalıyor.”
Afrika’da kayıp bir tapınağı aramakta olan bilim adamları, tapınak tepede olduğu için oraya arabayla çıkamazlar, bunun için yerlilerin taşıdığı sallarla tepeye doğru tırmanmaya başlarlar. Bilim adamları yerlilerin kendilerini tepeye yavaş yavaş çıkardığını görünce isyan ederler. “Biraz daha hızlı gidelim, daha çok dolaşacak yerimiz var” derler. Yerlilerin cevabı şudur: “Biz o tapınağa hızlı çıkamayız. Çünkü bu defa bedenlerimiz önde gider, ruhlarımız geride kalır. Bedenlerimizle ruhlarımız birlikte hareket etmeyince o tapınağa gitmenin bir anlamı kalmaz.”
Şimdi düşünün. Yaşamda gelişen olaylarda, sevgilerimizde,aşklarımızda, doğa ile olan ilişkilerimizde ruhlarımızı bedenlerimizin yanında hissediyor muyuz? Yoksa bedenimiz ayrı bir yerde ruhumuz ayrı bir yerde mi?
Hayatınızda unutulmayan günleri yazın dendiğinde kaç sayfa yazabiliyorsunuz?
Birkaç sayfayı aşacağını zannetmiyorum. Onun için yaşamın daha iyi algılanması adına bedenlerimizle ruhlarımızı birlikte hareket ettirmeye çalışmalıyız. Belki anlamlı yaşam defterimize birkaç sayfa daha ilave etmiş oluruz.
Sıkıldığınız zaman güzel anlarınızı, güzel anılarınızı hatırlamaya çalışın. Dostlarınızı ve insanları kırmamaya çalışın. Çünkü barışmaya vaktiniz kalmayabilir. Zaman zaman dargın olduğunuz dostlarınızı arayın. Sağlığınıza çok iyi gelecek inanın.
Eksiklikleriniz sizi mutsuz etmesin. Mevlana’nın küçük bir sözü: “Ayakkabıları olmadığı için üzülüyordu, karşısında iki ayağı olmayan bir adam gördü.”
Hastalıklarınızın size birer ders olduğunu düşünün. Onlardan çıkaracağınız birçok sosyal ve psikolojik sonuç var.
Yine de güne gülerek başlamayı deneyin, tüm olumsuzluklara karşı. Ruhunuzu ve bedeninizi çok daha iyi hissedeceksiniz.
Birlikte yaşadığınız insanların size çok daha iyi baktığını, doğan güneşin size yeni günü müjdelediğini ve kucakladığını, doğanın sizi sevgiyle selamladığını, vücudunuzun da tüm bunlara eşlik ettiğini göreceksiniz. Gerçek sağlığa merhaba diyeceksiniz.
Mutluluk ve sağlık, yaşam yolunda birlikte el ele yürüyen iki arkadaş gibidir.

Nasıl mutlu oldun?
Voltaire’in Candide adlı şaheserinde, Candide mutluluğu arayan saf bir gençtir, iyimserlik doludur. Bir şanssızlık sevgilisinden ayırır ve onu yollara düşürür. Voltaire kahramanı Candide’e bütün dünyayı dolaştırır. Gittiği her yerde gördüğü savaştır, acıdır, ihanettir, gözyaşıdır. Yaşama kötümser bakmaya başlar. Sonra yolu yıllar sonra İstanbul’a düşer. İstanbul’da da mutluluğu aramaktadır. Orada bir Türk köylüsüne rastlar ve Türk köylüsünün çok mutlu olduğunu görür. Nasıl mutlu olduğunu sorar. Aldığı cevap “Kendi bahçeni yap ve o bahçede güzellikleri yaşa”dır.
Biz de kendi bahçemizi, kendi dünyamızı yaratırsak mutluluğu ve sağlığı buluruz.
Siz de sağlık için erken uyanın, günü kucaklayın ve gülümseyin.

Dr. Eser ALPTEKİN
milliyet - cafe ekinden