* ezgi'nin günlüğü * capella

[capella]

Güne Gülümseyerek Başlayın

Bu kadar dramın, bu kadar çalkantının, bu kadar sorunun yaşandığı; insanların zengin - fakir yarınını göremediği bu ülkede gülerek uyanması zor.
Yaşam zoru başarma sanatıdır.
Sizden önce yaşayanların da yaşam kavgaları oldu; direndiler, dik durdular, güldüler. Bir kısmı da yenildi bu kavgada...
Şunu hiç unutmayın, yaşamdaki en iyi yürüyüş, tok bir aslanın yanında karaca yavrusu varken otlar arasındaki yürüyüşüdür.
Size sunulan ömür uzun değil, hiç bitmeyecekmiş gibi bakmayın. İnsanları ve doğayı bir de bu gözle algılayın...

Bir mezar taşındaki Ömer Hayyam dizeleri:
"Kimler geldi, neler istediler?
Hepsi de bırakıp gittiler.
Sen hiç gitmeyecekmiş gibiydin değil mi?
Ya işte gidenler de senin gibiydiler."

Teknoloji ile birlikte yaşam da hızlandı. Bedenimiz ve ruhlarımız ayrı ayrı yerlerde koşuşturmada.

Bulutların Ötesinde
İtalyan yönetmen Michelangelo Antonioni’nin Venedik Film Festivali’nde ödül almış “Bulutların Ötesinde” filminde; hekim olarak benim ilgimi çeken, yönetmenin filmi çekerken felçli oluşuydu. Acaba o ünlü yönetmen sağlıklı iken insanlara, doğaya, ışıklara, renklere nasıl bakıyordu? Felç olduktan sonra nasıl baktı?

filmden kısa bir alıntı:
“Çok hızlı gidiyoruz. Ruhlarımız geride kalıyor.”
Afrika’da kayıp bir tapınağı aramakta olan bilim adamları, tapınak tepede olduğu için oraya arabayla çıkamazlar, bunun için yerlilerin taşıdığı sallarla tepeye doğru tırmanmaya başlarlar. Bilim adamları yerlilerin kendilerini tepeye yavaş yavaş çıkardığını görünce isyan ederler. “Biraz daha hızlı gidelim, daha çok dolaşacak yerimiz var” derler. Yerlilerin cevabı şudur: “Biz o tapınağa hızlı çıkamayız. Çünkü bu defa bedenlerimiz önde gider, ruhlarımız geride kalır. Bedenlerimizle ruhlarımız birlikte hareket etmeyince o tapınağa gitmenin bir anlamı kalmaz.”
Şimdi düşünün. Yaşamda gelişen olaylarda, sevgilerimizde,aşklarımızda, doğa ile olan ilişkilerimizde ruhlarımızı bedenlerimizin yanında hissediyor muyuz? Yoksa bedenimiz ayrı bir yerde ruhumuz ayrı bir yerde mi?
Hayatınızda unutulmayan günleri yazın dendiğinde kaç sayfa yazabiliyorsunuz?
Birkaç sayfayı aşacağını zannetmiyorum. Onun için yaşamın daha iyi algılanması adına bedenlerimizle ruhlarımızı birlikte hareket ettirmeye çalışmalıyız. Belki anlamlı yaşam defterimize birkaç sayfa daha ilave etmiş oluruz.
Sıkıldığınız zaman güzel anlarınızı, güzel anılarınızı hatırlamaya çalışın. Dostlarınızı ve insanları kırmamaya çalışın. Çünkü barışmaya vaktiniz kalmayabilir. Zaman zaman dargın olduğunuz dostlarınızı arayın. Sağlığınıza çok iyi gelecek inanın.
Eksiklikleriniz sizi mutsuz etmesin. Mevlana’nın küçük bir sözü: “Ayakkabıları olmadığı için üzülüyordu, karşısında iki ayağı olmayan bir adam gördü.”
Hastalıklarınızın size birer ders olduğunu düşünün. Onlardan çıkaracağınız birçok sosyal ve psikolojik sonuç var.
Yine de güne gülerek başlamayı deneyin, tüm olumsuzluklara karşı. Ruhunuzu ve bedeninizi çok daha iyi hissedeceksiniz.
Birlikte yaşadığınız insanların size çok daha iyi baktığını, doğan güneşin size yeni günü müjdelediğini ve kucakladığını, doğanın sizi sevgiyle selamladığını, vücudunuzun da tüm bunlara eşlik ettiğini göreceksiniz. Gerçek sağlığa merhaba diyeceksiniz.
Mutluluk ve sağlık, yaşam yolunda birlikte el ele yürüyen iki arkadaş gibidir.

Nasıl mutlu oldun?
Voltaire’in Candide adlı şaheserinde, Candide mutluluğu arayan saf bir gençtir, iyimserlik doludur. Bir şanssızlık sevgilisinden ayırır ve onu yollara düşürür. Voltaire kahramanı Candide’e bütün dünyayı dolaştırır. Gittiği her yerde gördüğü savaştır, acıdır, ihanettir, gözyaşıdır. Yaşama kötümser bakmaya başlar. Sonra yolu yıllar sonra İstanbul’a düşer. İstanbul’da da mutluluğu aramaktadır. Orada bir Türk köylüsüne rastlar ve Türk köylüsünün çok mutlu olduğunu görür. Nasıl mutlu olduğunu sorar. Aldığı cevap “Kendi bahçeni yap ve o bahçede güzellikleri yaşa”dır.
Biz de kendi bahçemizi, kendi dünyamızı yaratırsak mutluluğu ve sağlığı buluruz.
Siz de sağlık için erken uyanın, günü kucaklayın ve gülümseyin.

Dr. Eser ALPTEKİN
milliyet - cafe ekinden

Ezgi'ciğim güzel bir paylaşımdı teşekürler.Ben uzun süredir gazetelere tepki olsun diye gazete almıyorum .Bu yüzden böyle güzel paylaşımlarıda kaçırıyorum.Eskiden pazar günleri iki üç gazete alıp kahvaltıdan sonra gazete okumak benim için zevkti.Ama son bir kaç yıldır okumuyorum satılık gazeteleri .Hayat her ne yaşanırsa yaşansın yaşamaya değerdir ve güne gülerek başlamak insanı iyi etkiler.Gülücüklerin daim olsun.

[capella]

sağol ablacım hepimizin gülücükleri daim olsun

[capella]

sevgili günlük..

geçen hafta annem yoga dönüşü migrosa girmiş, şu meşhur secret kitabı gözüne çarpmış, almış bi kaç sayfasına bakmış, demiş alayım neticede almış da..eve gelmiş okumuş bi 30 sayfa. ben o gün işten geldim, kendi kendimin canını sıkmıştım: "olmayacak mı bu iş" "acaba ayrılsam mı" "başka bişeye mi yönelsem" vs gibi şeylerle kafamı meşgul edip doğal olarak çok sıkıntılı eve gelmiştim. annem kitaptan bahsetti ve kitabın anlattıklarından.. yarım saate kalmadı moralim yükseldi. aldım kitabı okumaya başladım, ilk gece yarısına geldim. sonra bir iki gün çok az okuyabildim hafta içi olduğundan ve nihayet dün bitirdim kitabı. muhteşem ötesi bir kitap, ben çok etkilendim. başucu kitabım ilan ediyorum hatta. başlarda negatif egonuz sürekli kitabın söylediklerini saçma bulmaya endeksleniyor ve "hadi canım!" falan diyor ama inatla direnirseniz o da yelkenleri indiriyor yavaş yavaş..
adeta kuş gibiyim, hayatın sırrını çözmüş gibi. öyle güzel bir dille anlatmışlar ki okurken hiç sıkılmıyorsunuz.. okuyunca insan anlatılanların doğru olduğunu anlıyor çünkü içinizde bir yerde bir huzur ve rahatlama hissediyorsunuz. hani hayat normalde üzerimizde bi yük gibidir ya, bir ağırlığı vardır hayatın. işte o ağırlığı yaratan bizleriz..bu yüzden çözüm de bizde..
"ne yaşamak istiyorsan onu düşün" bu basit cümle hayatın altın anahtarıymış meğer. kötü koşullardaysan; bu, geçmişte kendi kendine bunun olacağını söylediğin için..şimdiki zaman geçmişte düşündüklerinin aynası. ondan memnun değilsen, hemen "olmak istediğin kişiyi/yaşamak istediğin hayatı" düşünmeye başla.şuanda geleceğindeki sen'i oluşturuyorsun çünkü..öyle mutluyum ki, mucizeler çekim yasasıyla bana doğru geliyor biliyorum, bunu hissediyorum da. şükürler olsun sahip olduklarım için.

sevgiyle
ezgi

[capella]

sevgili kendim

ben artık seni çok seviyorum. canım bedenim, bugüne dek sana hep kötü davrandım; kusurlarınla uğraşıp, güzellliklerini önemsemedim. oysa sen 25 yıldır beni içinde taşındın; içimdeki iyiliği, güzelliği elinden geldiğince hatta ben müsade ettiğimce dışarı vurmaya çalıştın.. bense sana hep kötü davrandım biliyorum, bir güzel söz söylemedim, insanlar söyledi inanmadım, mutlu olmana engel oldum.. şimdi seni tüm içtenliğimle seviyorum, her bir parçanın tek tek ne kadar özel olduğunu anlıyorum..bugüne kadar sana olan kötü, aksi, eleştirel, ezen, yargılayan tutumlarım içim özür diliyorum senden.. teşekkür ederim sana sabrın için. artık seninle bi bütünüz, seninle bir oldukça daha da güzel bir ışıltı yayıyoruz..
bir ara gittiğim psikoloğum bana şunu anlatmıştı; "insanın içinde bir iyi köpek ve bir kötü köpek vardır. bunlar sürekli egemen olma savaşındadırlar. sen hangi köpeği beslersen o büyür gelişir, diğeri pusar kalır" demişti.. "içindeki iyi köpeği besledikçe, doğru iç seslerini duyacaksın." bu hayatımda birşeyleri değiştirmeye başladığım an oldu..içimdeki iyi köpeği (pozitif egoyu) ne kadar da bir kenara atmışım yıllar boyu..onun yerine kötü köpeği (negatif egoyu) besleyip, kendimi ona parçalatıyormuşum az daha.. sonra burayı buluşum, ardından secret kitabı.. derken bir şeyi çok net anlamış bulunuyorum.. kendimizle ve hayatımızla ilgili "HERŞEY" bizim kontrolümüzde. kendimizde ya da hayatımızda istemediğimiz HERŞEYİ sadece ve sadece biz değiştirebiliriz. bunu yapacak güç içimizde barınıyor.. siz inanmasanız bile o orada bir gün yüzünüzü ona dönmenizi umarak sizi bekliyor..başlangıçta bilinçaltınız, bilinçüstünüz, herşeyiniz değişiminize engel olmaya çalışacak; yıllardır kurduğunuz iyi kötü düzeninizi bozmamak için..doğruyu o sanıp--sizin öğretiminizle-- sizi korumaya çalıştıkları için..sonra yavaş yavaş o içteki derin, iyi, güzel, bilge, doğru sesi duymaya başlayacaksınız. sonra siz o sesi güçlendirdikçe --iyi köpeği besledikçe-- bakacaksınız ki içinizdeki olumsuz sesler, hayatınızdaki olumsuzluklar yavaş yavaş sizi terkedecek..kendinizi yeniden --aslında ilk kez-- keşfedeceksiniz; bu keşif size hem çok büyük heyecanlar verecek hem de "yaşamak" neymiş onu göreceksiniz..varlığınızla bir bütün olup, yaşamın özüne ineceksiniz..etrafınızda olan biten herşey size o kadar basit ve bazen komik gelecek ki; hayat ne kadar kolay ve bu basitlik ne kadar huzurluymuş onu tadacaksınız.. her gününüz yeni bir keşifle, heyecanla, neşeyle geçecek.. çevrenizdekiler bir süre sizi yanlarına çekip bilinçsizce mutsuz olmanızı isteyecekler.. ama siz kendinize ihanet etmeyip, onu koruyup sevdikçe çevrenizdeki olumsuzluklar da sizden umudu kesecek ve sizi rahat bırakacaklar..

lütfen içinize dönün, kendiniz sizi orada bekliyor olacak, size hiç tatmadığınız mutlulukları yaşatacak..kendinize inanın ve güvenin..

sevgiyle
ezgi

Ezgicim çok beğendim yazını,yüreğine sağlık...Bende aynı şekilde düşünüyorum,24 yıl boyunca kendime hiç değer vermedim,birisi beğenince beni niye beğeniyorki diye hep düşündüm...Aynaya bakınca hep yetersiz hissettim kendimi...Ama bu değişti,artık bedenimi ve beni seviyorum ve kucaklıyorum olması gerektiği gibi...
Yazını okuyunca bunlar aklıma geldi...
Teşekkürler...

[capella]

sycorox'cum sen serpil ablanın (mustang) güzel kızı olmalısın değil mi

güzel sözlerin için teşekkür ederim, öyle bir annenin böyle bir kızı olmalıydı zaten; seni tebrik ediyorum

seninle hayatlarımız biraz benziyor..benim de annem annesinden çok dertli biriydi ama o annenin kızı olarak müthiş geliştirdi kendini; bize de cesaret verdi. biz şanslı azınlıktanız..ne mutlu ki anne olmayı bilen annelerin kızları olduk..üstelik onlar almadıklarını bize verdiler

sizleri yakından takip ediyorum ve burada en sevdiğim insanlar içindesiniz analı kızlı

öpüyorum, sevgiyle..

ezgi

[capella]

UMUT

Evet umut..umut herşeydir..!Bizler her günün sabahında uyandığımızda; elimiz, ayağımız, gözümüz, kulağımız olduğu için şükrederek ve günümüzün iyi geçeceğini düşünerek güne başlamayı neden küçükken öğrenmedik ki? İnsan hayatı ne kadar yanlış kavrıyor ve bu yanlış görüş nasıl da nesilden nesile aktarılıyor da yaşamın "özünü" kaçırır hale geliyoruz..Şu günlerde adeta dehşete düşürüyor bu düşünce beni..Hayat aslında kolay..üstelik güzel ve yaşanılası..Evren bizim tüm isteklerimize karşı bu kadar duyarlıyken biz nasıl oluyor da olumsuzluklara bu kadar bağımlı oluyoruz? Neden büyükler hayatın zor, acımasız, çirkin olduğunu düşünüp çocukların umutlarını da tüketiyor? Onlara da böyle öğretildiği için mi? Peki kim başlattı bu hastalığı?? Adem ile Havva olmasa gerek! Olumlu düşünmek olumsuz düşünmekten 100 kat daha etkiliymiş ama biz olumsuz düşünmeye 100 kat daha meğilliyiz sanırım..Böylece doğa yine dengesini kurmuş oluyor..
Yıllarca hayatın anlamını sorguladım.. Varlığımı, yaşamın düzenini, insanları, doğayı, yeri geldi tanrıyı sorguladım.. Hayatın anlamı'nı kafamızda çok mu büyütüyormuşuz? Ne bekliyorduk ki? Bizi ne tatmin edecekti? Perde yavaşça aralanıyor izleyiciler..ve evet buyrun hayatın anlamı..Gözlerimiz o muhteşem ışıkla adeta kör oluyor, tüm renkleri ve ihtişamı ile "hayatın anlamı" karşınızda..Hadi ya! Unutun tüm bunları! Hayatın anlamını bu kadar da büyütmek manasız. Hayatın anlamı basit, sade, küçücük şeylerin içinde..Nefes almak gibi..Nefes aldığınızın "farkında mısınız"? Bunu alamamak nedir düşündünüz mü? Ya da rüzgarı yanağınızda hissedebilmek..Ölünce bunu hissedemeyeceksiniz..düşündünüz mü? Ya su..suya bakmak bile yaşamın içinize dolmasına yeter..Huzur..o boşluk duygusu..Boşluk da güzeldir..hafif hissettirir..Bu her an sahip olduğumuz basit küçücük şeyler var ya;işte hayat bundan ibaret! Geri kalan detayları insanoğlu yapmış..Zoom'ladıkça zoom'lamışız hayatı..Gördüğümüz küçücük kareden izlemişiz yaşamı..Sonra da herşeyi biliyor, herşeyle ilgili bi fikrimiz var sanmışız..Gerçekte ne biliyoruz? Ne kadar anlıyoruz hayatı? Yaşamı çözdüm diyebileniniz var mı? Gerçekten iddialı mısınız bu konuda? Birkaç yıl sonra hayatla ilgili tüm düşüncelerinizin değişmeyeceğinden emin misiniz? Hayat su gibidir; akışkandır, değişkendir, hareketlidir, olması gerekli olandır, güçlüdür, doyum verir, doğru yönlendirmezseniz yıkıcıdır ve nihayetinde bir yol bulur kendine, akar gider..Kıymetini bilin!

sevgiyle,
ezgi

gia Nickli Üyeden Alıntı

sycorox'cum sen serpil ablanın (mustang) güzel kızı olmalısın değil mi

güzel sözlerin için teşekkür ederim, öyle bir annenin böyle bir kızı olmalıydı zaten; seni tebrik ediyorum

seninle hayatlarımız biraz benziyor..benim de annem annesinden çok dertli biriydi ama o annenin kızı olarak müthiş geliştirdi kendini; bize de cesaret verdi. biz şanslı azınlıktanız..ne mutlu ki anne olmayı bilen annelerin kızları olduk..üstelik onlar almadıklarını bize verdiler

sizleri yakından takip ediyorum ve burada en sevdiğim insanlar içindesiniz analı kızlı

öpüyorum, sevgiyle..

ezgi

Teşekkür ederim Ezgicim...Bende senin günlüğünü ve yazılarını okurken çok keyif alıyorum...Bugünkü gibi çok anlamlı ve güzel yazılar yazıyorsun...
Evet Mustang'in kızıyım...
Annelerimiz güçlü kadınlar...İyiki onlar var...Bizlerin arkasında hep destek olan,bırakmayan,ulu çınarlarımız onlar...

Ah canlarım sizlerin takdirlerini alabilmek ne hoş birileri bilmesede bilenler sağolsun.Ezgim annene sıksık bunu hatırlat insanın çok hoşuna gidiyor inan .Sizleri seviyorum iyiki varsınız.