[Pamukk]

Bir firmada üst düzey yöneticilik yapan bir kişinin en büyük korkularından biri kalabalık izleyici önünde konuşma yapmaktı.Kendisine reddedemeyeceği bir kişi tarafından yapılan konuşmacı olma teklifine "hayır" diyememişti.Ama konuşma günü yaklaştığında ecel terleri dökmeye başlamıştı.Uyku düzeni bile bozulmuş,kendisini hasta edip yatağa düşmesine az kalmıştı.Hasta olup gidememeyi de gururuna yediremiyordu.Ayrıca bu korkusunu aşmak da istiyordu.Bu yüzden ne çok fırsatlar kaçırmıştı iş yaşamında.NLP eğitimi almıştı ama öğrendiklerini lullanamayacak kadar gergindi.

Konuşm ayapacağı günü hayalinde canlandırmasını istedim.Görsel alt sistemleri karanlık bir tablo çiziyordu.Burada örnek olması açısından işitsel alt sistemlerinin üzerinde durmak istiyorum.Ses sayısı çoktu.İnsanların sesi,otelde çalan fon müziği,ayak sesleri,gürültü,kendi kalbinin güm güm atan sesi."Sen bu işi beceremeyeceksin"diyen içsel sesi.Ses ve gürültü önden,iç sesi sağ kulağının doğrultusundan geliyordu.

Net olarak anlayamadığı sesler uğultulu,hılzı bir tempodaydı.Düzensiz,kesik kesik ve yüksekti.Kendi sesini cılız ve ince olarak tanımlıyordu.
Böylesine bir ses karmaşası içinde olmak,hayalinde bile kişiyi germeye yeter.Bedeni de stres tepkisini açıkça veriyordu.
Gözlerini açmasını söyledim.Yeni bir duyguya sokmadan önce kişiyi eski duygudan çıkarmak gerekir.Sislendirme dediğimiz duygu bağlantısını kesme işlemi konuyla hiç ilgisi olmayan saçma sapan bir soru sormakla yapılabilir.
"Akşama ne yemeyi planlıyorsun ?" gibi.

Bu kez sevdiği bir dostuyla derin bir sohbet içinde olduğu,kendisini konuşkan,hoşsohbet,espirili,içten,canlı,enerjik,ne şeli, hissettiği bir anı düşünmesini istedim.Önce bir yurtdışı seyahatinde arkadaşlarıyla içip eğlendikleri bir akşam aklına geldi.O akşam belki hoşsohbetti ama konuşma yapmadan önce bir şişe içkiyi yuvarlamasını istemediğim için başka bir anı yakalamasını istedim.İçkisiz bir hoşsohbet anı.Üniversite yıllarında en yakın arkadaşlarıyla çıktıkları bir tatilde yaptığı sohbet aklına geldi.Gelecekten beklentilerini,hayallerini coşkuyla,heyecanla,kahkahalarla paylaştıları bir akşamdı.Bu anı uygundu.

Gözlerini kapadı.Görsel alt sistemler hala capcanlıydı.Yine o sohbet anının zevkini yaşadığını görebiliyordum.Sıra işitsel alt sistemlere geldiğinde ses sayısı birkaç taneydi.Kendi sesi,arkadaşının sesi,rüzgarın sesi,ve kuşların sesi,kaldıkları otelin bahçesinden gelen müzik sesi.Hatta bitişik odada duş alan kişinin su sesini bile hatırladı.Sesler önden geliyordu.Sadece duş sesi arkada kalıyordu.Kendi sesi ve arkadaşının sesi kulağındaydı.Tempo hızlı,net ,ritmik ve düzenliydi.Kendi sesi tok,ritmik ve canlıydı.En uygun olduğunu hissettiğim anda sağ kulak memesine dokundum.Gülerek gözlerini açtı.Çapalandığını biliyordu.
Alt sistemlere ne kadar detaylı girerseniz o kadar etkili olur.
Artık konuşma yapacağı anda kullanacağı kaynaklar hazırdı.Herkes kendisi için gereken kaynağa sahiptir.Sislendirme için bir iki cümle geyik muhabbeti yaptıktan sonra hayalindeki konuşma yapacağı günü yaşamaya hazırdı.

Gözlerini kapamasını ve sağ kulak memesini tutarak konuşma yapacağı anı yeniden yaşamasını söyledim.Görsel alt sistemlerle resmi parlaklaştırdı.Panaromik ,hareketli,üç boyutlu, ve aydınlık yaptı.Film iki kaşının arasındaki noktada zihninde oynuyordu.İşitsel alt sistemleri tektek değiştirdik.Artık kabalalıktan çıkan ses ona ritmik geliyordu.Tempo hızlıydı.Kalbi sakin sakin atıyordu.İçindeki ses,bugüne kadar ne çok şeyi başardığını hatırla,bunu da başaracaksın hem de keyifle diyordu.Sesi tok ve canlı çıkıyordu.Aldığı alkışların volümü is eçok yüksekti.
Daha sonra kinestetik alt sistemleri de kendisine kaynak olacak biçimde değiştirdik.Enerjinin tüm bedeninde dolaştığını hissediyordu.Konuşmadan sonra içeceği suyun ve kahvenin tadını bile hissetti.
Kendisinin çok başarılı,espirili,doğal ve sıcak bir konuşma yaptığını ve bol alkış aldığını arkadaşının konuşma bitiminde gelip elini sıkarak teşekkür ettiğini gördü,duydu,hissetti.

Korkulan gün,beklenen güne dönüştü.Konuşmanın tam da hayalinde yaşadığı gibi geçtiğini bir saat sonra bana açtığı telefondan öğrendim.Sağ kulak memesiyle oynayarak kürsüye çıktığını söyledi.Bu üç yüz kişinin önünde yaptığı ilk konuşmaydı.Ama konuşmacı olmanın zevkini bir kez tatmıştı ya..Geçen günler onu bir televizyon programında izledim.Daha önce televizyon programlarından aldığı davetleri bir gerekçeyle rededdecek kadar fobisi olduğunu paylaşmıştı benimle.
Fobiler tek bir deneyimle oluşur.Olay çoğu kez unutulur ama etkileri yıllarca sürer.Fobinin böylesine hızlı oluşumu bizim öğrenme yeteneğimizin kapasitesini gösterir.


(Nil Gün'den alıntı)