[Belgin ∞]

O halde bende duymak istemediklerinizi yani gerçekleri söyleyeyim

Arkadaşınız sizin kendinizi sınamanız için karşınıza çıkmış. Konu burada onun ne kadar yol katettiği değil, sizin ne kadar yol katettiğiniz aslında, bunu göstermek için karşılaşmışsınız tekrardan. Bunu sorgulamanızda zaten ortada bir yanlışlık olduğunu farketmenizden kaynaklanıyor.

'Onu affettiğimi ve izlerini sildiğimi düşünürken neden karşılaştım?'

Şimdi bir anı yaratalım bu karşılaşmadan yola çıkarak: Salona giriyorsunuz, benim ve ailemin bulunduğu masaya oturuyorsunuz. Ben sizi tanımıyorum siz de beni. Size ikram edilen yemeklerden bir güzel yiyorum, bana gelen yemekleri size ikram etmeden bitiriyorum, siz tekrar söylüyorsunuz ben açgözlülük yaparak tam tabağınıza uzanırken......

Siz bana haklı olarak tepki gösteriyorsunuz. Lütfen bunlar bize ait, bunları eşim kendi parasıyla aldı ve bizim yememiz için. Lütfen el sürmeyin.

Bunu arkadaşınıza dememenizin nedeni ne olabilir? Tepki vermemeniz neden kaynaklanıyor? Sizden hala birşeyler almasına, sizin enerjinizi ve eşinizin enerjisini tüketmesine izin vermenizin nedeni ne olabilir? Masadan kalkıp gidecek kadar yüzeyde olmasa bile o en derinlerinizdeki kendinize bile itiraf edemediğiniz duygularınız ne olabilir? Hayatınızdan çıkardığınızı sanırken tekrardan karşılaşarak sizi üzmesine ne gerek vardı ki? Ya da gerçekten hayatınızdan çıkarsaydınız onunla karşılaşır veya karşılaşsanız bile size bunları yapmasına izin verir miydiniz?

Sevgiyle..