[Bilge İnan]

Cesareti gösteremezsen hayat bir şekilde seni ona mecbur ediyor :) Trajik mi, komik mi yoksa trajikomik mi bilinmez ama, uzun zamandır istifa etmeye cesaret edemiyor, bir o kadar da o işyerinde çalışmak istemiyor ve artık gitmem gerektiğini biliyordum. Erteledikçe mutsuzluğum arttı, mutsuzluğum arttıkça verimim ve sabrım azaldı... Ve gün geldi çattı. Ben o çok korktuğum istifamı bugün gerçekleştirdim. Ha, bundan sonrası ne olur, hiç bir fikrim yok. Çünkü öyle bir şeye cesaret ettim ki, toplumsal bilinç insanının belki de cahil cesareti dediği bir şey bu... Bu istifa ile birlikte görmekten korktuğum herşeyi net olarak göreceğim artk. Korkuyor muyum hala? Evet, korkum var elbette. Ama biliyorum ki, ne olursa olsun hayat benden yana çünkü onu ben seçtim! :)

Daha önce de deneyimledim bunu. Bu sebeple korkum biraz daha teseli buluyor. Günlüğümü incelerseniz, geçtiğimiz yıl mart ayında yine korka korka istifamı geciktirmiş, sonunda dayanamayıp istifa etmiştim ve bir yıldır yapmakta olduğum görevi bu sayede elde etmiştim. Şimdi biliyorum ki, her ne kadar geçiş süreci korkutucu gibi görünse de, bir öncekinde olduğu gibi daha iyi bir hayat beni bekliyor... :)