[tolgaasya]

cadi_bm Nickli Üyeden Alıntı

Merhaba herkese ;)
Bu aralar sık sık tecrübe ettiğim bişeyi paylaşmak istiyorum. İnsanların öfkelerini çekiyorum üzerime sanki. Böyle ufak sataşmalarla. Yakın arkadaşlarımda sadece. Eskiden de hatırlıyorum arkadaşlığın ilk 7- 8 ayı gayet güzelken sonradan o kişi zaaflarım konusunda üstüme gelirdi. Her söylediğime neredeyse saçmalama ile başlayan bir cümle kurarak. Her yaptığımı eleştirerek. Eskiden inançlarıma saygı duyan arkadaşım şimdi beni kızarak ikna etmeye çalışıyor yanlış yaptığıma. Nasıl davranacağımı bilemiyorum Neden böyle oluyor dersiniz tecrübe eden var mı ??

Merhabalar. Yeni ayın ilk haftasının ilk iş gününde herkese merhaba. Yazdığın konu ile ilgili bir şey paylaşmak istiyorum. Çok sevdiğim bir dostum kendisinin paratoner olduğunu söylemişti. Paratonerin yıldırımı üzerine çekmesi gibi, arkadaşımda tüm insanların öfkesini ve tüm aksilikleri çektiğini savunurdu. Tabiki böyle bir şeyin olması mümkün değil. Bu düşünce üst üst gelen bir kaç aksilikten kaynaklanıyor. Bir arkadaşınız sizi üzebilir, ardından biri daha üzebilir. Ama çevremizdeki herkes bizi üzecektir diye bir şey yok. Türkçe'de "DOST KAZIĞI" diye bir terim var. Bu terim hayatımıza, nasıl giridi?


Maalesef hayat toz pembe değil. İnsanlar sizi bu gün sevebilirken yarın bir gün, verdiğiniz sırrı aleyhinizde kullanıp sizi rencide edeblir. İnsanlar her konuda fikir yürütebilir, her şeyi yargılayabilir. Bunun önüne geçmemiz mümkün değil.


Bu durumda ne yapmamız gerek. Öncelikle çevremizdeki insanlara; yerinde, zamanında ve dozunda küçük tatlı ikazlar da bulunarak rahatsız olduğumuz konuları dile getirebiliriz. Eğer işe yaramıyorsa "Sana hayatta başarılar" diyerek yanından uzaklaşabiliriz.


İnançların yargılanması konusun da ise şunu söyleyebilirim. Alemlere Rahmet olarak gönderilen Peygamber (SAV) efendimiz insanları yargılamadı. Peygamber olduğu halde insanları inandığı şeye dostça davet etti, her zaman tatlı bir dil kullandı. Önümüzde böyle güzel bir örnek varken, insanları üzerek inandıkları şeylerle yargılamak bana çok anlamsız geliyor. Mevlana yürekli olmaya ihtiyacımız var, hem de çok ihtiyacımız var...