[Işıldayan Safir]

Çocuklar ve Sevgi Dilleri

Sevgi dilleri kavramı çocuklara da uygulanabilir mi? Bu soru, Evlilik seminerlerime katılan insanlar tarafından sık sık sorulur. Benim mutlak yanıtım ise evettir. Çocuklar küçükken, birincil sevgi dillerini bilemezsiniz. Bu yüzden beşini de uygulayın, onu mutlaka yakalarsınız. Fakat onların davranışlarını gözlemlerseniz, birincil sevgi dillerini oldukça erken öğrenebilirsiniz.

Altı yaşındaki Bobby'nin babası işten eve geldiğinde Bobby kucağına atlar, uzanır ve babasının saçını dağıtır. Bobby babasına ne diyor? "Dokunulmak istiyorum." Babasına dokunuyor çünkü dokunulmak istiyor. Bobby'nin birincil sevgi dili muhtemelen fiziksel temastır.

Bobby'nin kapı komşusu Patrick beş buçuk yaşındadır. Patrick ve Bobby birlikte oyun oynarlar. Bununla birlikte, Patrick'in babası işten eve geldiğinde değişik bir manzarayla karşılaşır. Patrick heyecanla "Gel buraya babacığım" der. "Sana bir şey göstermek istiyorum. Gel buraya."

Babası "Bir dakika Patrick" der. "Gazeteye bakmak istiyorum."

Patrick bir an için bırakır, fakat on beş saniye sonra "Babacığım, odama gel. Sana şimdi göstermek istiyorum babacığım. Sana şimdi göstermek istiyorum." demeye başlar.

Babası "Bir dakika oğlum. Bırak da okumamı bitireyim." diye yanıt verir.

Patrick'in annesi onu çağırır ve Patrick fırlayarak çıkar. Annesi ona babasının yorgun olduğunu ve birkaç dakikalığına gazetesini okumasına izin vermesini söyler. Patrick "Ama anne" diye itiraz eder. "Ona yaptıığm şeyi göstermek istiyorum."

"Biliyorum" der annesi. "Fakat babanın birkaç dakika okumasına izin ver."

Altmış saniye sonra Patrick tekrar babasının yanındadır. Herhangi bir şey söylemek yerine, gülerek babasının gazetesine atlar. "Ne yapıyorsun Patrick?" diye sorar babası.

"Odama gelmeni istiyorum baba. Sana yaptığım şeyi göstermek istiyorum" der Patrick.

Patrick ne istiyor? Nitelikli beraberlik. Babasının ilgisini istiyor ve bir olay çıkarması gerekse bile onu alana dek rahat durmayacak.

Eğer çocuğunuz size sık sık hediyeler hazırlıyor, onları kaplıyor ve gözlerinde özel bir neşeyle size veriyorsa, çocuğunuzun birincil sevgi dili muhtemelen armağan almadır. Size veriyor, çünkü almak istiyor. Oğlunuzun veya kızınızın sürekli olarak küçük kardeşine yardımcı olmaya çalıştığını gözlemlerseniz, bu muhtemelen onun birincil sevgi dilinin hizmet davranışları olduğu anlamına gelir. Eğer sık sık size ne kadar iyi göründüğünüzü, ne kadar iyi bir anne veya baba olduğunuzu, ne kadar iyi bir iş yaptığınızı söylüyorsa, bu onun birincil sevgi dilinin onay sözleri olduğunun bir işaretidir.

Bütün bunlar çocuğun bilinçaltı düzeyindedir. Yani çocuk bilinçli olarak "Eğer onlara hediye verirsem, annem ve babam da bana hediye verir. Ben onlara dokunursam onlar da bana dokunur2 diye düşünmüyor. onun davranışı kendi duygusal arzularıyla güdüleniyor. Belki belli şeyler yaptığında veya söylediğinde anne ve babasından belli tepkiler aldığını tecrübeyle öğrenmiştir. Bu şekilde, aldığı tepkilerin kendi duygusal gereksinimlerini karşılamasına yol açan şeyi yapar veya söyler. Eğer her şey iyi gider ve duygusal gereksinimleri karşılanırsa, çocuklar sorumlu yetişkinler olarak büyürler. Fakat duygusal gereksinimleri karşılanmazsa, gereksinimlerini karşılamayan ana-babaya kızgınlık göstererek sevgiyi uygunsuz yerlerde arayabilirler.

Bana sevgi deposunda ilk bahseden psikiyatrist Dr. Ross Campbell, cinsel sapkınlıkta bulunmuş yetişkinleri tedavi ettiği yıllar boyunca, hastaları arasında hiç duygusal gereksinimi ana-babası tarafından karşılanmış bir yetişkine rastlamadığını söyler. Onun görüşü, yetişkinlerdeki neredeyse tüm cinsel sapkınlıkların kökeninin boş bir sevgi deposu olduğu yolundadır.

Neden çocuğumuz büyüdükçe
onay sözlerimiz kınama sözlerine dönüşür?

Bunu kendi çevrenizde de gözlemlediniz mi? Bir genç evden kaçar. Ana-baba, ellerini ovuşturarak, "Onun için yaptığımız onca şeyden sonra bunu bize nasıl yapabildi?" der. Oysa aynı genç, altmış mil ötede bir danışmanın bürosunda şunları söylemektedir: "Annem ve babam beni sevmiyor. Beni hiç sevmediler. Kardeşimi seviyorlar fakat beni sevmiyorlar." Ana-baba bu genci gerçekten seviyor muydu? Bu tür durumların çoğunda, evet. O halde sorun nedir? Büyük olasılıkla ana-baba sevgiyi çocuğun anlayabildiği bir dilde göstermeyi öğrenemedi.

Belki sevgilerini göstermek için toplar, ler aldılar. Fakat çocuk ağlıyordu. "Kimse benimle oynamayacak mı? Kimse benimle gezintiye çıkmayacak mı?" Çocuğa bir top almakla, onunla top oynamak arasındaki fark kadar büyük ve önemlidir. Ana-babalar çocuklarını gerçekten ve çok sevebilirler (çoğu sever) fakat bu yeterli değildir. Eğer çocuklarımızın sevgi gereksinimini karşılayacaksak, onların birincil sevgi dillerini konuşmayı öğrenmeliyiz.