[Işıldayan Safir]

sewgim Nickli Üyeden Alıntı

Estrfrllah,bu soruyu görünce yine kendime itiraf etmediğim bişey oldugunu düşündüm.Açıkcası tek başıma sinemaya,tiyatroya,alışverişe falan gitmem,(ufak tefek şeyler hariç)hatta acaba sosyal fobim mi var diye düşündüm telkin indirdim dinledim bi süre.Bunları yaparken ya arkadaş(lar)ım olur yanımda ya annem.Tek başıma bişey yapmayı sevmiyorum dedim hep,sanırım yalan söylemişim kendime.Şu an bunları yazmak öyle zor geliyo ki bana,birbirimizi tanımadıgımız halde.Bir de annemle arkadaş gibiyiz,heryere genelde birlikte gideriz alışveriz gezme vs,hadi şuraya gidelim dediğinde ayrı gezelim yeter diyemiyorum,sadece bazen ima ediyorum,kırmadan canım istemiyo diyorum gitmiyorum ama sonra da annesi olmayıp anneleriyle gezmek isteyen insanları düşününce suçluluk hissediyorum.Anneme mi bağımlıyım,yalnız kalmaktan mı korkuyorum bilmiyorum.Herşeyimi anlatırım konuşuruz ama bazen de acaba sınırları mı koyamadım diyorum.

Tam düşündüğüm gibi. :)

Ne yapmam gerekir demiştiniz ya işte buradan başlamanızı öneririm. Kendine yeterlilik çok önemli bir duygu. Bunu öğrenmeniz gerekiyor. Çünkü her zaman yanınızda sizi seven ve destekleyen, ihtiyacınız olan her durumda yardımınıza koşacak insanları bulamazsınız. O nedenle kendinize yetmeyi ve önce kendinize güvenmeyi öğrenmelisiniz. En iyi arkadaşınız kendinizsiniz. Dolayısıyla ilk olarak kendinizi tanımanız ve kendinize vakit ayırmanız gerekir.

Bence şuan evli olmamanız da olumlu bir durum. Çünkü bu durumda yaşayacağınız bir ilişkinin sağlıklı olmayacağını düşünüyorum sıradan bir flört dahi olsa. Bir koruma duvarı oluşturmuşsunuz ve ondan dışarı çıkmıyorsunuz gibi gördüm şimdilik anlattıklarınızdan yola çıkarak. Dolayısıyla hayatınıza girecek bir erkekle de yaşayacağınız ilişki bağlılığa değil bağımlılığa dönük olacaktır. Bunu dönüştürmek sizin elinizde.

Yalnızlık korkusu da temelde kişinin kendini güvende hissetmemesine dayanır. Kendine inanan ve kendini koruyabileceğini düşünen bir insan başkalarına ihtiyaç duymaz. Bir de yalnızlıktan korkan insan kalabalık bir ortamda bile kendini yalnız hissedebilir. Onun dışında örnek vererek açıklayayım. Issız bir otobüs durağında korkarak beklerken durağa başka biri gelse hiç tanımadığı onun varlığı bile o kişiyi rahatlatabilir. Bu çok basit bir örnek ama hayatta da böyledir. Aynı örnek evliliklerde de geçerli olabiliyor. Belki ona zarar verecek ya da hiç uyuşamayacağı ve mutsuz olacağı biri ama o bu ihtimali reddeder. :)

Ne zaman kendinizi kabul ederseniz ve güvenirseniz, kendine yetebilen bir insan olursanız o zaman her anlamda hayatınızda daha doğru adımlar atabileceğinizi düşünüyorum. Değersizlik inancınız olduğunu da kabul ediyorum. Ancak bu çekirdek inancınız değil. Birçok inancınızdan yalnızca bir tanesi. Ama siz kendinizi değersiz görüyorsunuz aslında başkaları sizi değersiz görmüyor. Dolayısıyla -tahmin ediyorum yine- başkalarından çok beklenti içinde olan bir yapınız da olabilir günlük yaşantınızda... Beklentiden kastım sevgi, ilgi, güven gibi duygular... Beklediklerinizi siz kendinize sağlıyor musunuz? bir de o kısma bakın derim.

Sevgiler.