Ben kendimi savunabilmeyi bir türlü öğrenemedim :(
Örneğin yolda yürürken biri bana çarpsa adam çarptığı halde istemsiz ben pardon diyorum.Adamın bana bön bön bakıp, hiçbir şey demeden gitmesi de cabası.Başka biri yerimde olsa önüne baksana adam diye bağırır. Ama ben yapamıyorum sadece gülüp susuyorum, bilinçli olarak kıramıyorum insanları.Ya da sınıfta ödevi tek yapan bendim geçen gün bi baktım herkes benim ödevimin aynısını kağıdına geçirmiş, ödevimi de çamura düşürmüşlerdi :( içten içe rahatsız oluyorum çünkü ben ödevim için 3 saate yakın uğraşmıştım ama bir yandan da aynı durumda bende olabilirdim o zaman onlar bana yardım ederdi diyorum.Yine tek yapabildiğim gülerek sorun olmadığını söylemek oldu.Bir sürü örnek var böyle.
Bu şekilde davranmaya devam edersem aynı durum hep başıma gelecek aynı duyguyu -ezilme duygusunu- hep hissedicem.
Bu konuda sizden akıl istiyorum arkadaşlar ?
