[zeytin85]

arkadaşlar ben 3 yıllık evliyim eşimin lise 2. sınıfta bir kızı var eşimle severek evlendik kızıda bu evliliğe başından beri pozitif bakıyodu.kızı bizimle birlikte yaşıyor.genel anlamda çok mutludur evde bana çok iyi davranır ama bazı zamanlar davranışlarında yapaylık ve gelgitler hissediyorum.eskiden bu kadar değildi ama şimdi babasıyla bizi yanyana otururken görmeye tahammül edemiyor resmen.biz bişey konuşurken hemen araya girip bişeyler anlatmaya başlıyo babasına.sabahları uyandığımda bi bakıyorum odamıza dalmış yatağa girip uyandırmaya çalışıyo bizi.bu davranışları samimi gelmiyo bana yani inanın kötü bi insan değilim.toplumumuzdaki üvey anne önyargısı o kadar fazlaki.herkes ona olan davranışlarım ve fedakarlığımı takdir eder ama bazen dayanamıyorum.onun psikolojisini düşünmekten kendi evliliğimizi yaşayamaz olduk.bütün planlarımız ona göre yapılıyor.kendimize ait başbaşa ayırabileceğimiz hiçbir günümüz yok.içime atmaktan çok yoruldum artık hep susuyorum eşime anlatmıyorum.eşim görürse bana olan olumsuz davranışlarını müdahale ediyor ama görmezse ben anlatmıyorum.annesi başka şehirde yaşıyor dolayısı ile arada bir annesine gidip benimde kafa dinleme gibi bir şansım yok.çok kaprisli sürekli istedikleri olsun istiyor.olmadığı zaman bütün iyiliklerinizi bir kenara atabilir yani.eşimle yanyana uzanıp televizyon izlemek istiyorum bunda bi gariplik varmı sizce yani onun yanında birbirimize sevgimizi göstermek doğru olmazmı?onun olmadığı bi zamanı beklersem sadece yatak odamızda eşimle ilgilenebilirim.oda sağlıklı bir iletişim ve ilişki ne kadar olur bilemem.eskiden bu kadar değildi özellikle son bir aydır arttı bu daranışları.eşimin bütün ilgisini üzerinde toplamak için elinden gelen herşeyi yapıyo.bütün gün yaşadığı en ıvır zıvır olayları bile sırf dikkati üzerinde toplamak için anlatıyo yani belki şuan beni kötü biri gibi görüyosunuz ama bunların samimi bi şekilde yapılmadığını çok iyi bildiğim için bunlara üzülüyorum.çünkü annesi zamanında çok uğraştı bizimle çocuğu aracılığıyla.onu doldurdu gönderdi bize hep.evimizin içinde ne olup bittiğini öğrenmek için bayağa bir kullandı kızını kızda bunu huy haline getirdi.bazen evimizde çok ama çok mutlu bazende mutluluğumuz onu rahatsız ediyo ve kendi kendine yöntemler geliştirip bunu uyguluyo evde.biliyorum çok uzun yazdım ama içimi çok bunaltıyo artık susmak ve elimden bişey gelmemesi.