[zeytin85]

arkadaşlar ben 3 yıllık evliyim eşimin lise 2. sınıfta bir kızı var eşimle severek evlendik kızıda bu evliliğe başından beri pozitif bakıyodu.kızı bizimle birlikte yaşıyor.genel anlamda çok mutludur evde bana çok iyi davranır ama bazı zamanlar davranışlarında yapaylık ve gelgitler hissediyorum.eskiden bu kadar değildi ama şimdi babasıyla bizi yanyana otururken görmeye tahammül edemiyor resmen.biz bişey konuşurken hemen araya girip bişeyler anlatmaya başlıyo babasına.sabahları uyandığımda bi bakıyorum odamıza dalmış yatağa girip uyandırmaya çalışıyo bizi.bu davranışları samimi gelmiyo bana yani inanın kötü bi insan değilim.toplumumuzdaki üvey anne önyargısı o kadar fazlaki.herkes ona olan davranışlarım ve fedakarlığımı takdir eder ama bazen dayanamıyorum.onun psikolojisini düşünmekten kendi evliliğimizi yaşayamaz olduk.bütün planlarımız ona göre yapılıyor.kendimize ait başbaşa ayırabileceğimiz hiçbir günümüz yok.içime atmaktan çok yoruldum artık hep susuyorum eşime anlatmıyorum.eşim görürse bana olan olumsuz davranışlarını müdahale ediyor ama görmezse ben anlatmıyorum.annesi başka şehirde yaşıyor dolayısı ile arada bir annesine gidip benimde kafa dinleme gibi bir şansım yok.çok kaprisli sürekli istedikleri olsun istiyor.olmadığı zaman bütün iyiliklerinizi bir kenara atabilir yani.eşimle yanyana uzanıp televizyon izlemek istiyorum bunda bi gariplik varmı sizce yani onun yanında birbirimize sevgimizi göstermek doğru olmazmı?onun olmadığı bi zamanı beklersem sadece yatak odamızda eşimle ilgilenebilirim.oda sağlıklı bir iletişim ve ilişki ne kadar olur bilemem.eskiden bu kadar değildi özellikle son bir aydır arttı bu daranışları.eşimin bütün ilgisini üzerinde toplamak için elinden gelen herşeyi yapıyo.bütün gün yaşadığı en ıvır zıvır olayları bile sırf dikkati üzerinde toplamak için anlatıyo yani belki şuan beni kötü biri gibi görüyosunuz ama bunların samimi bi şekilde yapılmadığını çok iyi bildiğim için bunlara üzülüyorum.çünkü annesi zamanında çok uğraştı bizimle çocuğu aracılığıyla.onu doldurdu gönderdi bize hep.evimizin içinde ne olup bittiğini öğrenmek için bayağa bir kullandı kızını kızda bunu huy haline getirdi.bazen evimizde çok ama çok mutlu bazende mutluluğumuz onu rahatsız ediyo ve kendi kendine yöntemler geliştirip bunu uyguluyo evde.biliyorum çok uzun yazdım ama içimi çok bunaltıyo artık susmak ve elimden bişey gelmemesi.

[balkan72]

merhaba zeytin85,
siz o kadar üvey anne sendromu düşüncesi içindesiniz ki, ona her yaptığınız sizin kendinize üvey anne hatırlatması yapıyor. Aslında sizin yaptıklarınızda (anlattıklarınıza göre) hiçbirşey yok. O'nun yaptığıda çok normal. çünkü kızlar babaya daha düşkün olurlar. benim 2 kızım var(iyi ki varlar) onlarda benimle babası arasındaki diyaloğu kısksnabiliyorlar. babaları onlar için yanaşabildikleri, sarılabildikleri ve güvendikleri tek erkek. hatta ablamın kızı var, babası annesine çiçek aldımı, çiçeği hemen kendisi alıp teşekkür ederim babacığım çiçeğim çok güzelmiş der.. yani anlatmak istediğim öz evlat olunca bunlar yadırganmıyor hatta şaka konusu oluyor. evde anne-kız-baba çekişmesi çok olur. bunlar çok normal. siz kendinizi ben üvey anne gibi davranmıyorum suçluluk moduna girmeyiniz. kızınızın her yaptığını da sanki sizin inadına yapıyor gibi düşünmeyin. eşinizin kızı sizinde canınızdan olsaydı böyle düşünmezdiniz. hatta arkadaşlarınıza anlatırken güülerek anlatırsınız. üvey anne ve üvey evlat pisikolojisi sizi bunları düşünmenize sebep oluyor. size bir soru sormak istiyorum. siz hiç üvey annelerle ve ya üvey evlatlarla ilgili bir olay, bir söz, bir durum yaşadınız mı?
sevgiyle hoş kalın

[ßyKuS]

toplumda özelliklede izlediğim filmlerde bir çok üvey anne, yada üvey baba durumlarında sanki bilinçli olarak bir önyargı oluşturmaya çalışıyorlar. Üvey anne/baba kötüdür. Onlara çok kötü davranır. Şahsen böyle bir durumda olmayı hiç istemezdim.

Ama bu tarz şeylerle büyüyen birisinin ister istemez böyle önyargılara sahip olması normal.. Ona biraz daha zaman ayırmalısınız bence.. hani aranızda bir sevgi oluşsun onunla vakit geçirip onunla ilgilenin. İnanın her insanın ihtiyaç duyduğu şey ilgi ve sevgidir.Bunu ben keşfetmedim ama sadece bunun farkına vardım ve öyle olduğunu gördüm. Yoksa hiçbiryerde bir insanın sevgisini
kazanmak için ilgi ve sevginizi verin diye birşey okumadım.. Sadece size şöyle şöyle yapın deniyor..

Bu yöntemi sevgili küçük yeğenimin üzerinde deniyorum daha yeni yeni konuşmaya başlıyor. Ne zman bize gelse ilk uğradığı yer
benim odam koşa koşa geliyor. Çok tatlı.. Sizde deneyin.

Bu sadece küçük bir bebek üzerindeki etkisi buna ihtiyaç duyan bir çok insan var. Mesela yaşı hiç farketmez. Sen 70 yaşındaki konuşması zor bir insana güleryüzlü (sevgiyle yaklaşıp) ona duygularını açık açık söyler, onunla yakından ilgilenirsen (ilgi gösterirsen) inan bana o sana çok daha yakınlık duyacaktır. İnsanların nasıl sevgisini kazanabileceğimi biliyorum ama herkesede kullanamıyorum... İçine atma attıkça kendini daha kötü hissedersin. Konuştukça rahat ve hafiflemiş hissedeceksin.

Duygularını bastırma sadece söyle ama tatlı dilde mesela.. Konuya şöyle başlayabilirsiniz. Atıyorum ismi Canan senin en sevdiğim yanın duygularını açıkca ifade edebilmen ve hiçkimsenin seni kullanmasına izin vermeyecek kadar zeki sevimli bir kız olman ayrıca çok da tatlısın. (Önce onun sevdiğimiz yanlarını takdir edip daha sonra da değiştirmesini istediğiniz tutumunu söylemeniz gerekir.) Sabahları yatak odasına dalmanı senin gibi bir kıza yakışmıyor gibi... yada bir ay öncesine kadar daha iyiydin. Ne oldu da böyle davranmaya başladın gibi.. en iyisi size kalmış

[zeytin85]

ßyKuS Nickli Üyeden Alıntı

toplumda özelliklede izlediğim filmlerde bir çok üvey anne, yada üvey baba durumlarında sanki bilinçli olarak bir önyargı oluşturmaya çalışıyorlar. Üvey anne/baba kötüdür. Onlara çok kötü davranır. Şahsen böyle bir durumda olmayı hiç istemezdim.

Ama bu tarz şeylerle büyüyen birisinin ister istemez böyle önyargılara sahip olması normal.. Ona biraz daha zaman ayırmalısınız bence.. hani aranızda bir sevgi oluşsun onunla vakit geçirip onunla ilgilenin. İnanın her insanın ihtiyaç duyduğu şey ilgi ve sevgidir.Bunu ben keşfetmedim ama sadece bunun farkına vardım ve öyle olduğunu gördüm. Yoksa hiçbiryerde bir insanın sevgisini
kazanmak için ilgi ve sevginizi verin diye birşey okumadım.. Sadece size şöyle şöyle yapın deniyor..

Bu yöntemi sevgili küçük yeğenimin üzerinde deniyorum daha yeni yeni konuşmaya başlıyor. Ne zman bize gelse ilk uğradığı yer
benim odam koşa koşa geliyor. Çok tatlı.. Sizde deneyin.

Bu sadece küçük bir bebek üzerindeki etkisi buna ihtiyaç duyan bir çok insan var. Mesela yaşı hiç farketmez. Sen 70 yaşındaki konuşması zor bir insana güleryüzlü (sevgiyle yaklaşıp) ona duygularını açık açık söyler, onunla yakından ilgilenirsen (ilgi gösterirsen) inan bana o sana çok daha yakınlık duyacaktır. İnsanların nasıl sevgisini kazanabileceğimi biliyorum ama herkesede kullanamıyorum... İçine atma attıkça kendini daha kötü hissedersin. Konuştukça rahat ve hafiflemiş hissedeceksin.

Duygularını bastırma sadece söyle ama tatlı dilde mesela.. Konuya şöyle başlayabilirsiniz. Atıyorum ismi Canan senin en sevdiğim yanın duygularını açıkca ifade edebilmen ve hiçkimsenin seni kullanmasına izin vermeyecek kadar zeki sevimli bir kız olman ayrıca çok da tatlısın. (Önce onun sevdiğimiz yanlarını takdir edip daha sonra da değiştirmesini istediğiniz tutumunu söylemeniz gerekir.) Sabahları yatak odasına dalmanı senin gibi bir kıza yakışmıyor gibi... yada bir ay öncesine kadar daha iyiydin. Ne oldu da böyle davranmaya başladın gibi.. en iyisi size kalmış

evet söyledikleriniz çok mantıklı toplumun bu şekilde yansıtması çok üzücü oysaki pekçok üvey anne baba çocukların kötü davranışlarına maruz kalıyor hemde tüm sevgisini ve şefkatinivermesine rağmen.çocuklar içinde bulundukları durumu kullanarak anne yada babasına ceza vemek için üvey anne babalarına olan davranışlarıyla ifade etmeye çalışıyolar.benim yaklaşımlarım çoğunlukla örnek verdiğiniz gibi oluyor ama bu bile yetmiyor bazen dünya meleği bazense ben bu konuşmaları yaparken kafasından bambaşka düşünceler geçerek beni dinlediğini hissediyorum.yatak odamıza girme konusuna gelince eşimden bundan dolayı rahatsızlık hissetmiyor aksine bundan keyif alıyor.yatağa alıp oynamak hoşuna gidiyor.belki bu çok normal bişey ben büyütüyorum yada gerçekten saçma ve olmaması gereken bi durum bilemiyorum bunun doğru cevabı ne bilmiyorum.bazen gerçekten sevgisine inanıyorum sarılıp öpüyor defalarca ama bazende bambaşka insan oluyor.bunun sebebide muhtemelen o anda annesinin sözleri geliyor aklına ve bir anda değişiyor duyguları.annesi ayrılmayı kendisi istemiş oysaki şimdi böyle hırsa ne gerek var onuda anlamıyorum.bizim eşimle vakit geçirmemiz gezmemiz birbirimizi sevip değer vermemiz konusunda herzaman çocuğu doldurup kışkırtıyor.söyledikleriniz ve verdiğiniz örnekler çok mantıklı teşekkür ederim sevgi herşeyin çözümü gerçekten ama bazen öyle anlar oluyoki öyle davranışları varki karşımda annesini görür gibi oluyorum ve yakınlık kuramıyorum.

[zeytin85]

balkan72 Nickli Üyeden Alıntı

merhaba zeytin85,
siz o kadar üvey anne sendromu düşüncesi içindesiniz ki, ona her yaptığınız sizin kendinize üvey anne hatırlatması yapıyor. Aslında sizin yaptıklarınızda (anlattıklarınıza göre) hiçbirşey yok. O'nun yaptığıda çok normal. çünkü kızlar babaya daha düşkün olurlar. benim 2 kızım var(iyi ki varlar) onlarda benimle babası arasındaki diyaloğu kısksnabiliyorlar. babaları onlar için yanaşabildikleri, sarılabildikleri ve güvendikleri tek erkek. hatta ablamın kızı var, babası annesine çiçek aldımı, çiçeği hemen kendisi alıp teşekkür ederim babacığım çiçeğim çok güzelmiş der.. yani anlatmak istediğim öz evlat olunca bunlar yadırganmıyor hatta şaka konusu oluyor. evde anne-kız-baba çekişmesi çok olur. bunlar çok normal. siz kendinizi ben üvey anne gibi davranmıyorum suçluluk moduna girmeyiniz. kızınızın her yaptığını da sanki sizin inadına yapıyor gibi düşünmeyin. eşinizin kızı sizinde canınızdan olsaydı böyle düşünmezdiniz. hatta arkadaşlarınıza anlatırken güülerek anlatırsınız. üvey anne ve üvey evlat pisikolojisi sizi bunları düşünmenize sebep oluyor. size bir soru sormak istiyorum. siz hiç üvey annelerle ve ya üvey evlatlarla ilgili bir olay, bir söz, bir durum yaşadınız mı?
sevgiyle hoş kalın

öncelikle sorunuzu cevaplıyım ciddi bir durum yaşamadım ama çevremizdeki insanların sürekli sanki bizim çocukla aramızdaki ilişkiyi gözlemlediğini hissediyorum.gerek benim akraba çevrem gerekse eşimin ailesi ve akrabaları hep sanki anlaşabiliyormuyuz falan tarzı bakışlarla gözlemliyor bizi bunu hissedebiliyorum.ama şöylede bişey var herkesten duyduğum ne kadar fedakarlık yaptığım ne kadar sevgi dolu olduğum bunu eşimde dahil herkes bu şekilde görüyor.belki kendi çocuğum olsa böyle hissetmezdim diye hep düşünüyorum ama şöyle bi gerçek varki annesinin uzun bir zaman bize olan kışkırtmaları ve o dönemlerde bize karşı olan bariz olumsuz davranışları olunca annesinin planlar yapıp bizim hayatımızda uygulattığını bildiğim için dönem dönem yine böyle davranışlara girince bir plan dahilinde olduğunu düşünmeden edemiyorum.çok teşekkür ederim fikirleriniz için burası iyiki var.haftalardır içimi dolduran şeyleri bir parça olsun aktarıp rahatlamak çok güzel.sevgiler...