[invulnerable]

merhaba değerli forum üyeleri ben doğduğumdan itibaren sorunları olan biriyim.şu an 21 yaşındayım ve hala sorunlarımdan kurtulabilmiş değilim.çocukluğumdan beri psikiyatrdan ve psikologtan çıkmadım.takıntılarım vardı geçti 2 ay psikiyatri servsinde yattım bunun için.tanıyabileceğiniz en negatif insanım diyebilirim.sürekli depresyon halindeyim.çok korkağım çok çekingenim.ceylan gibi korkağım erkek ve yapılı olmama rağmen 4 yaşındaki bir çocuktan korkuyorum.her şeyden korkuyorum.her şey beni olumsuz etkileyebiliyor.en basit şeyler bile.en basit kavramlar bile.Her şey heyecan yapıyor.

bundan iki sene önce babam son kez dershaneye yazdırmıştı çünkü daha önce de aşırı heyecandan gittiğim 4 dershaneyi bırakmıştım.bu sene bırakmamalıydım.gitmeden 1 hafta önce karnıma ağrılar girmeye başladı. mutfaktaki kanepede öyle bir kıvranıyorum ki.heyecandan öleceğim.kıvrandım kıvrandım karın ağrısından sonra şeker hastası da olduğum için annem yemek saati geldiğinde aperatif bir şeyler hazırladı ve elime verdi.ben hem karın ağrısı çekiyorum hem de domatesli peynir ekmeği yemeye çalışıyorum.artık heyecan öyle bir noktaya geldi ki. domatesli peynir ekmekten metalik bir tat almaya başladım.altı üstü bir dershane.hala öyleyim geçen sene bir özel yurtta kalmaya kalktım,odamda durduğum yerde heyecanlanıyorum.zaten kızlarla erkeklerin ortak kullandıkları bir yer var altta oraya inince heyecandan kalbim duracak gibi oluyor.üstte de heyecandan duramıyorum.en sonunda bütün yurdun huzurunda hüngür hüngür ağlamak suretiyle sinir boşalması yaşadım.bu arada erkeğim ve oldukça kalıplıyım.ama okuduğunuz gibi kalıbımın adamı değilim.

bunun neyden ileri geldiğini bilmiyorum birçok tahmin yürüttük yıllarca psikologlara ve psikiyatrlara gittim.ama kesin bir sonuca varamadık.beynimde çok kalın bir savunma mekanizması var.çoğu şeyi tehlike olarak algılayıp heyecan yapıyor.sonuçta hepimiz öleceğiz değil mi.ama bunu anlatamıyorum.galiba bu heyecan stres özgüvensizlik falan hep egonun işi.ama yine de hala tam olarak nereden geldiğini bilmiyorum.çok ama çok hassasım,çok kırılganım mesela ilkokul arkadaşımla buluştuk geçen kız ilkokulda beni sevdiğini söylemişti demekki hala seviyormuş ki bana öyle baktı ki buluşmamızda.o her baktığında içimde kelebekler uçuştu.sonra ben onu metroya kadar bıraktım eve dönünce yine bir heyecan bir heyecan.sanki 24 saat bungie jumping yapar gibi hissediyordum.kız topu topu 5-6 kere bana gülerek ve uzun bir şekilde baktı ha bir de sarılarak ayrıldık.bunun verdiği heyecandan gözlerim falan dolmaya başladı en sonunda psikoloğumun yanında hüngür hüngür ağladım.sadece 1 buluşma ve 5-6 kaçamak bakış bana bunu yaptıran.

bazı durumlarda gün içinde olan şeyler de çok yoğun stres veriyor mesela gün batımı.gün batımı bana çok sıkıntı veriyor.bildiğin her gün batan güneş içimi yakıyor.içimi acıtıyor.ağır geliyor.bir liman,bir deniz feneri,kapalı bir hava bu kavramlar çok ağır geliyor tabiri caiz ise hayattaki çoğu obje ruhuma ağır geliyor ve heyecan yapıyor.
Bu akşam hayatımdegisti.com u keşfettim hemen ücretsiz telkinleri indirdim ve dinlemeye başladım.şu an dinliyorum.benim inancım çok zayıf çünkü özgüvensiz insanlarda inanç pek olmuyor.buna ramen faydası olur mu?bir de ücretsiz telkinler dışında telkin indirmem gerekir mi?Yanıtlarınızı bekliyorum arkadaşlar iyi geceler.