Alıntı:
haydi Nickli Üyeden Alıntı
 dnztşkn yazı dilin ne güzel okurken rahatlatıyor insanı.Peki canın çok yanar ken aynı duyguları onlara yaşatmayı ,yada yaşamalarını istiyor bir an insan . Bu nu düşündüğü içinde bu kez kendi canını kendi yakıyor, çaresiz kalıyor sa?bu gibi insanları kişileri biz kendimiz nasıl çekiyoruz -bu nu araştırmalı derim...  |
Öncelikle şunu belirtmem gerekir resimdeki söz bana ait değil yazan her kimse yüreğine kalemine sağlık olsun. Konunun en başındaki yazı bana ait.
........
Evet genellikle hissedilen ilk duygu bana yaşattığı acıyı o da yaşasın duygusu. İnsan hayata dair bazı farkındalıkları kazandıkça anlıyor ki başına gelen her şey onun tekamülü için öğrenmesi gereken dersleri saklıyor. Bunu gördükçe sana zarar veren kişiye karşı ilk hissettiğini hissetmiyorsun. İlahi adalete güveniyor elbet sen görsen de görmesen de ettiğini bulacağını biliyor ve sana yapılandan ders alıp yoluna devam ediyorsun. Ders aldığın an artık o tür insanları hayatına çekmiyor yeni hayat dersin ne ise bu sefer de o dersi alacağın olayları insanları nesneleri kendine çekmeye başlıyorsun.