[dnztskn]

Bir zamanlar her şeyini paylaştığın CAN dediğin gün olur seneler sonra bir yabancı haline dönüşür. Duyguların bir yabancıya duydukların gibi nötrleşiyor. Ne garip bir durum bu. İnsana yalnız değil ama tek başına olduğunu gösteriyor. O kişinin senin hayatındaki görevi sona eriyor ve sen aldığın derslerle yoluna devam ediyorsun. Kalabalıklar arasında tek başına.

Yalnızlık ile tek başınalığın ayrımı ise ayrılıklardan duyduğun duygu ve verdiği dersleri görüp görmemene göre değişiyor.

Kırgınlıklarını biriktirip çözemiyorsan, ifade edemiyorsan bu koca bir yalnızlığa dönüşür. Şayet verdiği dersleri görüp kendine dönmeyi başarabiliyorsan tek başınalığın dinginliğini yaşıyorsun.

Tek başına ve güçlü
Tek başına ve cesaretli
Tek başına ve huzurlu
Tek başına ve mutlu
Tek başına ve koşulsuz sevgi dolu

Tekbaşınalıkta keşfettiğin sevgi ile hiçbir zaman yalnız olmadığını da görüyorsun. Sevgin çevrendeki tüm insanları kapsamaya başladığında gözlerindeki ışık aslında içinde yalnız olmadığının kanıtı oluyor.

Deniz Taşkın

[Pelish]

yalnızlık güzeldir candır :) hep kendine ayırdığın zaman sürecidir, bazen yalnız kalmak ruhunu ve karakterini en çok güçlendirdiğin vakittir.

[elisya]

Sevgili Pelish; Yalnızlık ile Tek başınalık farklı şeylerdir. ve sanırım sen karıştırdın bunları. Senin dediğin Tek başınalık.

*Yalnızlık üzücüdür; tek başınalık üzücü değildir. Yalnızlık bir tamamlanmamışlık duygusudur. Sen birisine ihtiyaç duyarsın ve ihtiyaç duyulan kişi mevcut değildir. Tek başınalık tamamlanmışlık ve kendi kendine yetme halidir. Hiç kimseye ihtiyaç yoktur, sen yeterlisin.
*Yalnızlık; istensiz soyutlanmadır. Toplumdan, ailenden, ülkenden, yada buna mecbur bırakılırsın. Tekbaşınalık ise özgürlüktür.
*Yalnızlığımız arttıkça kendi içimizde bölünmeniz ve ayrışmanız da artar. Tekbaşınalık ise bütünleşmenin yoludur. İnsan için önemli olan tek başına bir bütün olmaktır. Bu nedenledir ki yalnız olan sonunda kaybolup gider, tekbaşına olan yeni bir dünya yaratır.
*Yalnız olmak değersiz, yıkıcı ve kolaycılıktır, bir bakıma yoldan ‘kaçış’tır; tekbaşına olmaksa yapıcıdır, zordur ama değerlidir. Bilerek ve isteyerek tek ve sonsuz olanın yoluna ‘katılış’tır.
* Yalnız olan her an bozulmaya müsaittir, tekbaşına olansa kendi özgünlüğü ile bütünleşmeye..
* Yalnızlık kendi içinde çatışmadır, ''Tekbaşınalık'', derken gerçekte kastedilen yalnızlığın aşılmış halidir. Tekbaşına olmak çatışmasızlıktır. Ancak tekbaşına olabildiğinizde ‘çocuksu masumiyet’e erişir, ‘zihinsel arınma’yı gerçekleştirebilir ve ‘kozmik bilinçle özdeşleşme’ye başlarsınız.
*Yalnız insanın duası bile adeta dilekçe ile yardım talebidir; tekbaşına olanınsa varoluşa minnet ve karşılık gözetmeksizin şükran...
*Yalnız olan, aynı zamanda bulunduğu yere ait olandır; tekbaşına olansa hiçbir yere ait olmayandır. Hiçbir yere ait olmayan hiçbir şeye yabancı olmayandır.
*Yalnız olan kederden, üzüntüden kaçtığını sanarak başka şeylere yönelir. Tekbaşına olansa tüm cesareti ve bilinçliliğiyle onlarla ‘yüzleşir’, onlara ‘dokunur’, kederin ve üzüntünün doğasını anlamaya çalışır, başarabilirse nedenselliğini çözümler. Bunu başarabilirse onları ‘dönüştürür’. Çünkü onlardan gerçek anlamda kurtulmanın tek yolunun bu olduğunu bilmektedir.

diye böyle uzar bu liste.. :))

Bu yüzden ben tekbaşıma kalmayı 'tercih' ederim. Yalnız kalmaktan çok daha iyidir bence...

[Pelish]

elisya Nickli Üyeden Alıntı

Sevgili Pelish; Yalnızlık ile Tek başınalık farklı şeylerdir. ve sanırım sen karıştırdın bunları. Senin dediğin Tek başınalık.

*Yalnızlık üzücüdür; tek başınalık üzücü değildir. Yalnızlık bir tamamlanmamışlık duygusudur. Sen birisine ihtiyaç duyarsın ve ihtiyaç duyulan kişi mevcut değildir. Tek başınalık tamamlanmışlık ve kendi kendine yetme halidir. Hiç kimseye ihtiyaç yoktur, sen yeterlisin.
*Yalnızlık; istensiz soyutlanmadır. Toplumdan, ailenden, ülkenden, yada buna mecbur bırakılırsın. Tekbaşınalık ise özgürlüktür.
*Yalnızlığımız arttıkça kendi içimizde bölünmeniz ve ayrışmanız da artar. Tekbaşınalık ise bütünleşmenin yoludur. İnsan için önemli olan tek başına bir bütün olmaktır. Bu nedenledir ki yalnız olan sonunda kaybolup gider, tekbaşına olan yeni bir dünya yaratır.
*Yalnız olmak değersiz, yıkıcı ve kolaycılıktır, bir bakıma yoldan ‘kaçış’tır; tekbaşına olmaksa yapıcıdır, zordur ama değerlidir. Bilerek ve isteyerek tek ve sonsuz olanın yoluna ‘katılış’tır.
* Yalnız olan her an bozulmaya müsaittir, tekbaşına olansa kendi özgünlüğü ile bütünleşmeye..
* Yalnızlık kendi içinde çatışmadır, ''Tekbaşınalık'', derken gerçekte kastedilen yalnızlığın aşılmış halidir. Tekbaşına olmak çatışmasızlıktır. Ancak tekbaşına olabildiğinizde ‘çocuksu masumiyet’e erişir, ‘zihinsel arınma’yı gerçekleştirebilir ve ‘kozmik bilinçle özdeşleşme’ye başlarsınız.
*Yalnız insanın duası bile adeta dilekçe ile yardım talebidir; tekbaşına olanınsa varoluşa minnet ve karşılık gözetmeksizin şükran...
*Yalnız olan, aynı zamanda bulunduğu yere ait olandır; tekbaşına olansa hiçbir yere ait olmayandır. Hiçbir yere ait olmayan hiçbir şeye yabancı olmayandır.
*Yalnız olan kederden, üzüntüden kaçtığını sanarak başka şeylere yönelir. Tekbaşına olansa tüm cesareti ve bilinçliliğiyle onlarla ‘yüzleşir’, onlara ‘dokunur’, kederin ve üzüntünün doğasını anlamaya çalışır, başarabilirse nedenselliğini çözümler. Bunu başarabilirse onları ‘dönüştürür’. Çünkü onlardan gerçek anlamda kurtulmanın tek yolunun bu olduğunu bilmektedir.

diye böyle uzar bu liste.. :))

Bu yüzden ben tekbaşıma kalmayı 'tercih' ederim. Yalnız kalmaktan çok daha iyidir bence...

ikiside bir arada olamaz mı ? azcık ondan azcık ondan

[dnztskn]

Pelish Nickli Üyeden Alıntı

ikiside bir arada olamaz mı ? azcık ondan azcık ondan

:)) siz hangi halde mutluysanız o dur önemli olan

[haydi]

Sevgli dnztskn. Yanlızlık çoğumuzun istemediği bir durum,istemesekde yıllar içerisinde değer vediklerin yakınların sevdiklerin bu durumu yaşatıyorlar canın yanıyor.senin karşındaki ,kabüllenmiyor, sorumluluk almıyor, neden olduğu davranışların konuşmalarının yaptığı tahribatı kişileri değiştiremeyeceğin için- düşe kalka, düşe kalka, şamar oğlanı yapmışlar seni , artık yeter dediğin an işte ozaman dönüyorsun içe kendine öze- yanlışları bu durumları yaşatan nedenlerisorguluyorsun, inan çok zaman alabiliyor gerçekleri görmen yanlış yapan biri var evet sorumlu biri var kendin. Şimdi bundan sonrası önemli farkındasın artık, peki kendini değiştirebilekmisin yılların alışkanlıklarını istemedende olsa, maddi ve manevi, sana üzerine giydirilen (hızır acil) modelini tüm kırgınlıkları bertaraf etmeyı tek başınalığın dinginliğini herkesin yaşamasıdır dileğim..

[dnztskn]

[haydi]

dnztskn Nickli Üyeden Alıntı

dnztşkn yazı dilin ne güzel okurken rahatlatıyor insanı.Peki canın çok yanar ken aynı duyguları onlara yaşatmayı ,yada yaşamalarını istiyor bir an insan . Bu nu düşündüğü içinde bu kez kendi canını kendi yakıyor, çaresiz kalıyor sa?bu gibi insanları kişileri biz kendimiz nasıl çekiyoruz -bu nu araştırmalı derim...

[dnztskn]

haydi Nickli Üyeden Alıntı

dnztşkn yazı dilin ne güzel okurken rahatlatıyor insanı.Peki canın çok yanar ken aynı duyguları onlara yaşatmayı ,yada yaşamalarını istiyor bir an insan . Bu nu düşündüğü içinde bu kez kendi canını kendi yakıyor, çaresiz kalıyor sa?bu gibi insanları kişileri biz kendimiz nasıl çekiyoruz -bu nu araştırmalı derim...

Öncelikle şunu belirtmem gerekir resimdeki söz bana ait değil yazan her kimse yüreğine kalemine sağlık olsun. Konunun en başındaki yazı bana ait.

........

Evet genellikle hissedilen ilk duygu bana yaşattığı acıyı o da yaşasın duygusu. İnsan hayata dair bazı farkındalıkları kazandıkça anlıyor ki başına gelen her şey onun tekamülü için öğrenmesi gereken dersleri saklıyor. Bunu gördükçe sana zarar veren kişiye karşı ilk hissettiğini hissetmiyorsun. İlahi adalete güveniyor elbet sen görsen de görmesen de ettiğini bulacağını biliyor ve sana yapılandan ders alıp yoluna devam ediyorsun. Ders aldığın an artık o tür insanları hayatına çekmiyor yeni hayat dersin ne ise bu sefer de o dersi alacağın olayları insanları nesneleri kendine çekmeye başlıyorsun.

[cekuku]

abartmiyorum ama mükemmel