 Cevap: eski - yeni üye
Ben biraz farklı düşünüyorum bu konuda. Biz toplum olarak böyle bir kültüre sahibiz. Birincisi, her şeyi ama neredeyse her şeyi abartırız. Anneliği, babalığı, akrabalığı, arkadaşlığı, sevgiliyi. Her şeyi abartırız. Çocuklarımızı korumak adına, onlara seçme şansı vermeyiz mesela, onlar adına karar verir ve uygulamaları için baskı yaparız ve sonuç hayatla kaşılaştıklarında her şey sarpa sarar adeta.
Yaşananlar yaşanmıştır arkadaşlar. Yaşadıklarımızdan ders almalı ve geleceğimize odaklanmalıyız. Eğer ders almaz ve durmadan olanları düşünürsen kuyruğunu kovalayan kedi gibi döner durursun olduğun yerde. Sadece biraz gayret, sadece ışığa doğru yürüyün ve kendinizi keşfe çıkın. Kendi gerçeğinizi bulun. Ben kimim? Neyim? Ne istiyorum? Yaşadıklarını sence neden yaşamıştın? İşte bu soruya verdiğin cevap senin inancın, hatalıysa değiştirmelisin. Ona inanmayı bırakmalı, yeni bir yol haritası çizmelisin kendine.
Yola çık, yol açık inan bana!...
Ve tabi ki bir anda olmaz yine kötü şeyler olacak önemli olan sükunetini kaybetmeden çözüme odaklanarak onu bulman ve yola devam etmen. Kolay gelsin... |