[Deliriyorumgaliba]

Merhaba arkadaşlar, ben ali 20 yaşındayım üniversite okuyorum. Bu yazıyı normalde daha önceden yazacaktım ama zamanım olmadı neyse yazıma geçeyim. Bende uzun zamandır bir tuhaflık vardı. 4 ay önce fark ettim bunu daha doğrusu hastalık olduğunu 4 ay önce öğrendim. Araştırmalarıma göre ben SOSYAL FOBİ hastasıymışım. Şimdi yaşadıklarıma geçmek istiyorum.
Yeni insanlarla tanışamıyorum. Tanıdığım insanlarla da rahat muhabbet edemiyorum hele bu kişi kız ise hiçbir şekilde muhabbet kuramıyorum. Mesela sokakta bir tanıdığımı görsem beni görmediği sürece yanına gidemiyorum veya gördü beni yanıma geldi selam mı desem merhaba mı desem yoksa onun bir şey demesini mi beklesem diye düşünüyorum. Sonra diyelim selam verdim ama çok sessiz oluyor bu belki de zar zor duyuyorlar bu neden böyle oluyor bilmiyorum. Kendime cesaret veriyorum gaza getiriyorum hadi bağır SELAM diye ama bir şeyler engelliyor yapmamı. Daha sonra kaldırımda gidiyorum bulunduğum kaldırımda kız veya kızlar geçiyor ve ben kendimi biran yolumu değiştirmiş bir şekilde buluyorum nedense bunu yaparken kendime engel olamıyorum. Ya da bir markete girdim hep paramın tam yettiği şeyleri alıyorum 5 kuruş para üstü kalsa alamıyorum ya da param yetmese abi/abla param yetmedi 1 saat sonra üstüne getirsem olur mu diyemiyorum veya kasiyer benim yaşlarımda bir kız is markete girmiyorum bile. Otobüse bindim diyelim ineceğim yere gelince KAPTAN DURAKTA diyemiyorum ya birinin demesini bekliyorum ya da daha erken veya sonra inip yürüyorum. Haksızlık karşısında hakkımı arayamıyorum %100 haklı olsam daha susuyorum. Okuldayken sınıfta genellikle tek başımayım millet birbiri ile sürekli konuşurken ben sadece oturup onları izliyorum. Hoca soru sorduğu zaman bildiğim halde cevap vermiyorum. İnsanlarla muhabbet kuramıyorum mesela geçenlerde sevdiğim halde söyleyemediğim kız benimle konuşmak istiyordu sürekli her gördüğünde selam nasılsın diye soruyordu bense kısık kısık cevap veriyorum. Kız haklı olarak bendende aynı şeyi bekliyordu ama bilmiyor ki ben yapamıyorum bunu. Cevap bulamadığı için muhabbeti kesiyor benimle bu hastalık yüzünden kim bilir kaç kızla aram bozuldu. Sevdiğimi bile söyleyemiyorum. Ya İstemiyorum derse diye. Sınav esnasında kalemin ucu bitse kimseden isteyemem ya da hocaya hocam şunu anlamadım diye soramam. Sınıfta sunum yapılacak olsa sıkıntıdan patlıyorum sunuma 2 hafta kala öğretmen haber veriyor ben iyi bir şekilde hazırlanıyorum. Ama kürsüye çıkamıyorum hadi çıktım diyelim ağzım kuruyor kekeliyorum konuşamıyorum heyecan yapıyorum. Hoca heyecan yapmamak için sevdiğiniz bir arkadaşınıza bakın demişti. Bende sevdiğim kıza bakayım dedim belki heyecanım gider diye ama onunda bana baktığını fark edince hepten heyecan yaptım ve okurken şaşırmaya başladım. Sınıfta toplantı oluyor ben sürekli bir bahane uydurup kaytarmaya çalışıyorum. Etkinlikler düzenliyorlar ben hiç birine katılamıyorum. Önüme çıkan fırsatların hiç birini değerlendiremiyorum. Toplum içindeyken dikkatim kendi üzerime yoğunlaşıyor sürekli acaba üstüm başım düzgün mü saçım nasıl iyi mi? Diye kontrol edip duruyorum sürekli. Sosyal medyada bir şey paylaşırken bile dikkat ediyorum acaba şu ne der ne düşünür diye. Fotoğraf bile çektiremiyorum. Hayatım mahvolmuş durumda. Bu anlattıklarım yaşadıklarımın en fazla % 20’i durum bu kadar kötü.

Şimdi de bu durumu nasıl fark ettiğime geleyim. 4 ay önce filan kendi kendime dedim NEDEN BÖYLEYİM dedim ve başladım araştırmaya. Geçmişime döndüm ve şunu hatırladım 10. Sınıfın 2.döneminde sınıfım değişmişti ve o sınıfa bir türlü alışamadım sürekli kendimi yabancı gibi hissettim sınıftakilerle muhabbetim olmayınca beni dışladılar filan. Orda koptu hayatla bağım. Şurada 2 aya kadar halimden memnumdum aslında ta ki etrafımdakileri kaybetmeye başlayana kadar ve 2 aydır sürekli başım ağrıyor neden peki sürekli DÜŞÜNMEKTEN. Sessiz veya yalnız bir ortamda olduğum zaman beynim sürekli hayatımda olan olumsuzlukları düşünmeye başlıyor. Gerçekleşmesi mümkün olmayan şeyleri hayal etmeye başladım artık. Mesela sevdiğim kıza sevdiğimi söylediğimi hayal ediyorum kendi kendime mutlu oluyorum sonra sevgilimle gezdiğimi düşünüyorum evime çağırıyorum ailemle tanıştırıyorum evleniyoruz filan çok mutlu oluyorum bunları hayal ederken daha sonra ayrıldığımızı düşünüyorum ve üzülmeye başlıyorum bunlara iter istemez yapıyorum. Engelleyemiyorum kendimi. Bazen de gerçek hayatta mutlu olamıyorum hayallerde mutluyum diyorum ve kendi isteğimle hayal etmeye başlıyorum yoksa DELİRİYOR MUYUM? Çok lanet bir durum. Bazen diyorum be ne yaptım da başıma bunlar geldi. Ben ki karıncanın yuvası bozulmasın diye üstüne basmayan insan kimsenin kalbi kırılmasın diye uğraşan kişiyim, bir çocuğa tecavüz mü ettim, uyuşturucu mu sattım NE YAPTIM BEN? Yaşayan bir ölüyüm resmen birde değersizlik durumu var bazen düşünüyorum ÖLSEM kim üzülür ailem hariç KİMSE… Gençliğimin baharında resmen ÖLÜYORUM. Bunları kimseye anlatamıyorum hep içime atıyorum. Hayatımı ıskalamış gibiyim peki neden saçma sapan bir hastalık yüzünden. Bu yaşadıklarım fazla değil mi artık kaldıramıyorum bunları çevremde herkes normal bir tek ben ANORMALİM… Yaşıtlarım her konuda benden üstün durumda bu durumlar çok ağırıma gidiyor hazmedemiyorum bu durumu. Bu durum yüzünden bazen dinden soğuyorum ibadet yapmak bile gelmiyor içimden. Dipsiz bir kuyu gibi resmen düştükçe düşüyorum. Bataklık gibi çırpındıkça içine çekiyor. Bırakınca yok oluyorsun çırpındıkça acı çekiyorsun.

En acı veren ise siz bunları yaşarken dışarıdan çok NORMAL gözüküyorsunuz.

Bunlar sadece aklıma gelenler daha yazmadığım bir dünya şey var. Düzelmek için ne yaptınız diyeceksiniz belki. Karşıma çıkan fırsatları değerlendirmeye çalıştım kara verdim bu sefer yapacağım diye ama sürekli bir şeyler engel oldu. Şimdi ise psikiyatriye gitmeyi düşünüyorum. Ama içimden bir ses gene olmayacak diyor.

Bu yazdıklarımı beni tanıyan biri okusa ben değilim derim büyük ihtimal. Sanki bu anlattıklarımı yaşayan ben değilim gibi davranırım. Belki bu yazdıklarımı birisine anlatsam daha iyi olacak ama konuşamıyorum. Buraya yazmamın sebebi ise burada beni kimse tanımıyor rahat rahat her şeyi yazabiliyorum.