[pisimbat]

Hani içine doğar ya insanın bir şey olacak genelde bu his olumsuz şeklidedir,hah işte o içimdeki his yine beni yanıltmadı .Dipsiz bir kuyuya yuvarlandım karanlıktayım benki karanlıktan çok korkarım insanın ruhunun karanlıkta kalması nasıl bir duygu bilirmisin ki ;bir gün eve gelmiştim kapıyı açtım anne ben geldim dedim ses vermedi annem elimdekileri mutfağa koydum odaya geçtim yerde boylu boyunca yatıyordu gözleri anlamsız bakıyordu elimle başını kaldırdım korkma anne ben geldim bişi olmadı hemen hastahaneye gidiyoruz dedim ,allahtan panik olan birisi değilimdir,ambulans çağırdım abimi aradım,ambulans geldi sedyeye koyduk annemi ben hem onla konuşuyor hem aşağı indiriyorduk ambulansa almadılar arkadan takip ettim aracı dilimde bildiğim tüm dualar ile hastahanede doktorların sabaha kadar durumu kritik eğer atlatırsa felçli olarak kalır yada metanetli olun lafları dün gibi kulağımda şu an
Yaklaşık 2 ay hastahanede kaldık ondan sonraki 3 ay mikroplara çok açık olur dediler eve döndük,işte o anlarda da yüzünde mutlu bir tebessüm ile saçlarını okşadığım elimle elini tuttuğum korkma anne ben yanındayım dediğim son nefesini veririkende o dipsiz kuyular da kaldı ruhum acım okdar büyüktü ki gözyaşlarımı hapsettim ruhuma
Sonra ciciannem aynı rahatsızlıkla yaklaşık 3 yıl yaşadı,o halde iken bile sevgisi ve şevkatini hep hissetirdi karakızım diye severdi beni ahhh oda tebessüm ile ellerimin arasından uçup gitmişti yüzümde o tatlı tebessümü ile içimdeki iki yara iki dipsiz kuyuda ruhumun iki parçası beni ben yapan yetiştiren insanlar beni ,kol kanat geren koruyan şevkatle başımı okşayan içimdeki çoçuğu daima ayakta kalmasını sağlayanlar ,ha ben bunları neden yazıyorum yine bir dipsiz kuyuya doğru düşüyorum ve çok korkuyorum bir kez daha canımdan çok sevdiğimden koparılacakmışım hissini yaşıyorum
Elim kolum bağlı çaresizim yine beklemek dua etmek allahıma sığınmaktan başka çarem yok,korkuyorum o dipsiz kuyuda karanlıktan boğulmaktan………..