Tanrı Ltd.Sti.'ne Faks Yollamak

[SeLeNaS]

cymbella Nickli Üyeden Alıntı

SeLeNaS teşekkürederim tavsiyen için yazmanın gerçekten çok etkili olabileceğini düşünüyorum senin gibi düzenli olarak yazmaya da en kısa zamanda başlamayı düşünüyorum.aslında ek olarak da şöyle bişey düşündüm sevgili shamanic in anlattığı benim için çok faydalı olan yöntemler var.bu yöntemlerden birisi de dilek kutusu oluşturmak.ben de bu teknikleri birleştirmeyi düşündüm dileğimi shamanic in verdiği olumlama cümlelerine uygun yazıp fax makinası hayalettiğim dilek kutuma atıvermek bi de küçük imgeleme-hissetme çalışması yaparsam ooo değmeyin keyfime

Kendin için uygun yöntemi sen geliştireceksin cybella Ben ilk başladığımda daha düzenli yapabiliyordum ancak şu an çok yoğun çalışıyorum ve birde kursa gidiyorum.Yinede ne olursa olsun telkinlerimi gece uyurken bilgisayarımdan dinliyorum,hafta sonlarıda bu dediğim günlükleri tutuyorum.Yani mutlaka ama mutlaka ruhumu ve hayatımı zenginleştirmek için zaman buluyorum.
Hergün daha güzel olanı yaşıyorum ve şükür ediyorum.
Sevgiyle kal.

[cymbella]

SeLeNaS peki sen ilk yazmaya başladığında belli bi yöntemin varmıydı.yani kendinle sohbet tarzında mı yada olumlamalar şeklinde mi yoksa farettiğin değişimleri mi yazdın yoksa ortaya karışık mı yaptın:))).yani benim ki biraz "ilk cümleyi bulsam kitap tamam da "tarzı bişey.ne yapacağımı biliyorum ama başlangıç için bi ışık mı lazım ne??

Çok güzel gerçekten sevgiyle kalın..

[SeLeNaS]

cymbella Nickli Üyeden Alıntı

SeLeNaS peki sen ilk yazmaya başladığında belli bi yöntemin varmıydı.yani kendinle sohbet tarzında mı yada olumlamalar şeklinde mi yoksa farettiğin değişimleri mi yazdın yoksa ortaya karışık mı yaptın:))).yani benim ki biraz "ilk cümleyi bulsam kitap tamam da "tarzı bişey.ne yapacağımı biliyorum ama başlangıç için bi ışık mı lazım ne??

Günlük değişim günlüğümde gün gün kendimde fark ettiğim değişimleri yazdım,ve hangi tarihde hangi telkini eklediğimi ve yeni telkin sonrası kendimde fark ettiklerimi yazıyorum.
Hedef ve plan defterimde,mesela;Nisan hedef diyorum ve o ay sonunda kaç kitap bitirmiş olacağımı,hangi ödemlerimi düzene sokmuş olacağımı,pazar günler düzenli olarak yürüyüşe başlayacağımı ... gibi hayatımı planlama&düzene sokma amaçlı notlarım var.
Gelelim en güzel olanına...Kendimi iyi hissettiğim,konsantre olabildiğim bir ortamda hayal gücümü harekete geçiren bir müzik eşliğinde o an ne yaşamak istiyorsam en kısa zamanda neyi yaşamak istiyorsam ve nasıl olmasını istiyorsam ( detaylı özelliklerini yazıp doğru şekilde sipariş vermek adına)onları yazıyorum.Ama hayatıma girdiğinde yaşadığım mutluluğu hissediyorum...
Bu şekilde bir çalışma yapıyorum.Tabi gün içinde mümkün olduğunca bunları hatırlamak,hissetmeye çalışmakda çok ama çok işe yarıyor.Bu şekilde hayatıma giren güzellikleri sizlerle en kısa zamanda paylaşmayı seçiyorum Sevgiyle ...

[cymbella]

SeLeNaS bilgierin için teşekkürederim.zaten benim HAYATIM DEĞİŞTİ defterim vardı en kısa zamanda günlük kısmı açmak istiyorum.taavsiyelerini göz önünde bulunduracağım .hem tavsiyelerinle hem teşvikinle beni heveslendirdin.çok yardımcı oldun teşekkürler

[SeLeNaS]

cymbella Nickli Üyeden Alıntı

SeLeNaS bilgierin için teşekkürederim.zaten benim HAYATIM DEĞİŞTİ defterim vardı en kısa zamanda günlük kısmı açmak istiyorum.taavsiyelerini göz önünde bulunduracağım .hem tavsiyelerinle hem teşvikinle beni heveslendirdin.çok yardımcı oldun teşekkürler

Burada birbirimizi desteklemek varız cymbellacım.Seni teşvik edebildiğimi bilmek harika Bu konuda her zaman istediğini sorabilirsin.Hedef & istek günlüğünün en güzel yanı ne biliyormusun.Arada geriye dönük hedeflerine göz attığında ,bir çoğunun tamda istediğin gibi gerçekleşiyor olduğunu hepsinin teker teker hayatına girdiğini görüp sevinçle şaşaırmak,mutlu olmak.Daha nice güzel olayları ve insanlrı hayatımıza çeken yöntemleri paylaşmak dileğimleeee

[kumsal1980]

Birinci ve en önemli ders

Okuldaki ikinci ayımda, hocamız test sorularını dağıttı. Ben okulun en iyi öğrencilerinden biriydim. Son soruya kadar soluk almadan geldim ve orada çakıldım kaldım. Son soru şöyleydi: “Her gün okulu temizleyen hademe kadının ilk adı nedir?..” Bu herhalde bir çeşit oyun olmalıydı.

Kadını yerleri silerken hemen her gün görüyordum. Uzun boylu, siyah saçlı bir kadındı. 50´lerinde falan olmalıydı. Ama adını nerden bilecektim ki!.. Son soruyu yanıtsız bırakıp kağıdı teslim ettim. Süre biterken bir öğrenci, son sorunun test sonuçlarına dahil olup olmadığını sordu. “Tabii dahil” dedi, hocamız… “İş yaşamınız boyunca insanlarla karşılaşacaksınız. Hepsi bir birinden farklı insanlar, ama hepsi sizin ilginiz ve dikkatinizi hakkeden insanlar, onlara sadece gülümsemeniz ve ´Merhaba´ demeniz gerekse bile…
Bu dersi hayatım boyunca unutmadım. Hademenin adını da… Dorothy idi.

İkinci önemli ders yağmurda otostop!..

Bir gün vakit gece yarısına doğru Alabama otoyolunun kenarında duran bir zenci kadın gördüm. Bardaktan boşanırca yağan yağmura rağmen, bozulan arabasının dışında duruyor ve dikkati çekmeye çalışıyordu. Geçen her arabaya el sallıyordu. Yanında durdum. 60´lı yıllarda bir beyazın bir zenciye hem de Alabama´da yardıma kalkması pek olağan şeylerden değildi. Onu kente kadar götürdüm. Bir taksi durağına bıraktım. Ayrılırken ille de adresimi istedi verdim. Bir hafta sonra kapım çalındı. Muazzam bir konsol televizyon indiriyordu adamlar. Bir de not ekliydi, armağanda… “Geçen gece otoyolda bana yardımınıza teşekkür ederim. O korkunç yağmur sadece elbiselerimi değil, ruhumu da sırılsıklam etmişti. Kendime güvenimi yitirmek üzereydim, siz çıka geldiniz. Sizin sayenizde ölmekte olan kocamın yatağının baş ucuna zamanında ulaşmayı başardım. Biraz sonra son nefesini verdi. Tanrı bana yardım eden sizi ve başkalarına karşılık beklemeksizin yardım eden herkesi kutsasın!.. En iyi dileklerimle, Bayan Nat King Cole.”

Üçüncü önemli ders size hizmet edenleri hep hatırlayın…

Bir pastanın üç otuz paraya satıldığı günlerde 10 yaşında bir çocuk pastaneye girdi. Garson kız hemen koştu… Çocuk sordu:
“Çukulatalı pasta kaç para?”
“50 cent!..” Çocuk cebinden çıkardığı bozukları saydı. Bir daha sordu:
“Peki dondurma ne kadar?”
“35 cent” dedi garson kız sabırsızlıkla, dükkanda yığınla müşteri vardı ve kız hepsine tek başına koşturuyordu. Bu çocukla daha ne kadar vakit geçirebilirdi ki? Çocuk parasını bir daha saydı ve “Bir dondurma alabilir miyim lütfen” dedi. Kız dondurmayı getirdi. Fişi tabağın kenarına koydu ve öteki masaya koştu. Çocuk dondurmasını bitirdi. Fişi kasaya ödedi. Garson kız masayı temizlemek üzere geldiğinde, gözleri doldu birden. Boş dondurma tabağının yanında çocuğun bıraktığı 15 centlik bahşiş duruyordu…

Dördüncü önemli ders yolumuzdaki engeller…

Eski zamanlarda bir kral, saraya giden yolun üzerine kocaman bir kaya koydurmuş, kendisi de pencereye oturmuştu. Bakalım neler olacaktı? Ülkenin en zengin tüccarları, en güçlü kervancıları, saray görevlileri birer birer geldiler, sabahtan öğlene kadar hepsi kayanın etrafından dolaşıp saraya girdiler. Pek çoğu kralı yüksek sesle eleştirdi. Halkından bu kadar vergi alıyor, ama yolları temiz tutamıyordu. Sonunda bir köylü çıkageldi. Saraya meyve ve sebze getiriyordu. Sırtındaki küfeyi yere indirdi, iki eli ile kayaya sarıldı ve ıkına sıkına itmeye başladı. Sonunda kan ter içinde kaldı ama, kayayı da yolun kenarına çekti. Tam küfesini yeniden sırtına almak üzereydi ki, kayanın eski yerinde bir kesenin durduğunu gördü açtı… Kese altın doluydu. Bir de kralın notu vardı içinde… “Bu altınlar kayayı yoldan çeken kişiye aittir” diyordu kral. Köylü, bugün dahi pek çoğumuzun Farkında olmadığı bir ders almıştı. “Her engel, yaşam koşullarınızı daha iyileştirebilecek bir fırsattır…

Beşinci önemli ders önemli olan vermektir…

Yıllar önce hastanede çalışırken, ağır hasta bir kız getirdiler. Tek yaşam şansı beş yaşındaki kardeşinden acil kan nakli idi. Küçük oğlan aynı hastalıktan mucizevi şekilde kurtulmuş ve kanında o hastalığın mikroplarını yok eden bağışıklık oluşmuştu. Doktor durumu beş yaşındaki oğlana anlattı ve ablasına kan verip vermeyeceğini sordu. Küçük çocuk bir an duraksadı, sonra derin bir nefes aldı ve “Eğer kurtulacaksa, veririm kanımı” dedi. Kan nakli yapılırken, ablasının gözlerinin içine bakıyor ve gülümsüyordu. Kızın yanaklarına yeniden renk gelmeye başlamıştı, ama küçük çocuğun yüzü de giderek soluyordu… Gülümsemesi de yok oldu. Titreyen bir sesle doktora sordu: “Hemen mi öleceğim?.. Ufaklık, doktoru yanlış anlamıştı, ablasına vücudundaki bütün kanı verip, öleceğini düşünüyordu.

Eğer burada anlatılanlar sizi hiç bir şekilde etkilemediyse içinizdeki bazı duyguları kaybetmişsinizdir. Aslında en önemli şey, elinizdeki değerlerin Farkında olup, kıymetini bilmektir… Gün gelir burun kıvırdığınız şeyleri de bir bakmışsınız yitirmişsiniz.. Sanırım hayattaki en kötü şeyde bu olsa gerek… Yaşamınızı ciddiye alın..!!

Ruhunuzun güneşi hiç batmasın.

Anonim

Her iki paylaşım da çok güzel,,redflowers ve kumsal1980 teşekkürler,,,SeLeNaS sana da verdiğin ilham için teşekkür ediyorum canım.

[aybükem]

harika paylaşım için teşekkürler

[tuba_erva]

ne denirki anlatmıs herseyi..sultanımızın sabah namazını kacırdıgı sırada yazdıgı dizeler geldi aklıma
uyan ey gözlerim gafletten uyan..;)