BİLGE İLE KÖPEK

[hayatimdegisti]

BİLGE İLE KÖPEK

Bir bilge, bir göletin başında oturmaktadır. Susuzluktan kırılan bir köpeğin
devamlı olarak gölete kadar gelip, tam su içecekken kaçması dikkatini çeker.
Dikkatle izler olayı. Köpek susamıştır ama gölete geldiğinde sudaki
yansımasını görüp korkmaktadır. Bu yüzden de suyu içmeden kaçmaktadır.
Sonunda köpek susuzluğa dayanamayıp kendini gölete atar ve kendi yansımasını
görmediği için suyu içer. O anda bilge düşünür:

-Benim bundan öğrendiğimm şu oldu,der.
-Bir insanın istekleri ile arasindaki engel, çoğu zaman kendi içinde
büyüttüğü korkulardır. Kendi içinde büyüttüğü engellerdir. İnsan bunu
aşarsa, istediklerini elde edebilir.

Ama biraz daha düşününce aslında gerçek öğrendiği şeyin bundan farklı
olduğunu görür. Asıl öğrendiği şey, insanın bir bilge bile olsa bir köpekten
öğrenebileceği bilginin var olduğudur. Bu yüzden ne varsa paylaş, senden de
öğrenilecek bir şeyler vardır diğer insanlar için...

Her insanın bir hikâyesi ve söyleyecek bir sözü mutlaka vardır.





Bu hikaye benim bir anım hatırlattı.Bir gün yolda yürüyorum.Bir köpek gördüm.Tabii insan diyor şimdi kuduzdur falan neme lazım.Yani korktuğumdan değilde maksat başımıza dert olmasın
Tamam biraz korktum peki

Neyse gittiğm yerde merdiven var.Böyle merdivenden çıkarken ayağım mı kaydı ne oldu düşer gibi oldum ama düşmedim..
Köpek nasıl kaçıyor nasıl kaçıyor sormayın..

Meğerse köpekte benden korkarmış..

Bende tıpkı bu bilge gibi bundan bir ders çıkardım..
Aslında korktuğumuz şeyler bizden korkar diye


Ne işine yaradı derseniz bilmiyorum...

Aslında bir şey diyeyim mi?
Bakmayın bu bilge geçinenlere.Böyle bol bol yazarlar şundan şu dersi çıkardım şu köpek su içti kedi miyav dedi falan...
Ama sorun devam eder...

Yani ders çıkarmakla olmaz..Sorun içtedir çünkü...
Elbette dersde çıkaralım...Ama böyle bilgelerin kendileri genelde sorunlarını çözemezler..

[mügeee]

valla ben katılıyorum,çok da sevdim yazılanları bence de herkesin herkesten öğreneceği birşeyler vardır,kesinlikle super

[hayatimdegisti]

Bir gün bir kral ama halkı tarafından sevilen bir bilge kral, huzuru en güzel resmedecek sanatçıya büyük bir ödül vereceğini ilan eder.
Yarışmaya çok sayıda sanatçı katılır. Günlerce çalışırlar birbirinden güzel resimler yaparlar. Sonunda eserleri saraya teslim ederler. Tablolara bakan kral sadece ikisinden hoşlanır. Ama birini seçmesi için karar vermesi gereklidir.
Resimlerden birisinde sakin bir göl vardır. Göl bir ayna gibi etrafında yükselen dağların görüntüsünü yansıtmaktadır. Üst tarafta pamuk beyazı bulutlar gökyüzünü süslüyorlardı. Resme kim baktı ise onun mükemmel bir huzur resmi olduğunu düşünüyordu. Diğer resimde de dağlar vardı. Ama engebeli ve çıplak dağlar. Üst tarafta öfkeli bir gökyüzünden yağmurlar boşanıyor ve şimşek çakıyordu. Dağın eteklerinde ise köpüklü bir şelale çağıldıyordu. Kısaca resim hiç de huzurlu gözükmüyordu. Fakat kral resme bakınca, şelalenin ardında kayalıklardaki çatlaktan çıkan mini minnacık bir çalılık gördü. Çalılığın üstünde ise anne bir kuşun örttüğü bir kuş yuvası görünüyordu.

Sertçe akan suyun orta yerinde anne kuş yuvasını kuruyor... Harika bir huzur ve sükûn örneği.

Ödülü kim kazandı dersiniz.Tabii ki ikinci resim.
Kralın açıklaması şöyle idi:
"Huzur hiçbir gürültünün, sıkıntının yada zorluğun bulunmadığı yer demek değildir. Huzur bütün bunların içinde bile yüreğimizin sükûn bulabilmesidir."



Şimdi bu hikayede ne var derseniz?
Adam kral yani...E tabii ki tuzu kuru...Sömürsün herkesi öyle keyfine göre yarışmalar yapsın.Sonra birde utanmadan huzur'un tarfini yapsın...
Olay baştan yanlış...


İşte benim kastettiğim bu arkadaşlar.Bu tip hikayeler üzerinde zihin jimnastiği yapmak üzerine bir şeyler katmak lazim hemen
-Aa güzel dememek lazim...




İnternet gerçekten bir bilgi kaynağı.Ama hiçde iyi kullanmıyoruz.Bu tür hikayeler ise arada birbirimize üzerine hiç bir şey eklemeden gönderdiğimiz hikayeler.Böylece belkide internette geçen vaktin boş olmadığını düşünüyoruz.Yeni bir şey öğrendik diye..

[hayatimdegisti]

Vakti zamanında padişahın biri veziri ile geziye çıkmış.Deniz kenarına geldiklerinde bütün balıkçılar etrafına toplanmış, önünde eğilmişler;birisi hariç.Padişah öfkelenmiş ve emir vermiş:"derhal bu balıkçıya söyleyin,bu gün ava çıktığında tuttuğu balıkların ağırlığı kadar kendisine altın verilecek bir daha da onu gözüm görmesin." Padişahın emri balıkçıya iletilmiş;balıkçı mecburen kabul etmiş,boyun kıldan ince..Fakat ilginç bir durum olmuş balıkçı o gün bir tek balık bile avlayamamış.Durumu padişaha iletmişler, padişah bir gün daha süre vermiş.İkinci gün,üçüncü gün tek bir balık yok..Dördüncü gün balıkçının ağına sadece bir kuru kafa takılmış.Durumu padişaha iletmişler,padişah "öyleyse kuru kafanın ağırlığı kadar altın verin, gitsin" diye emir vermiş.Almışlar kuru kafayı terazinin bir kefesine; öbür kefeye de altınları...Altınları doldurmuşlar kefeye ama terazi bir türlü dengeye gelmemiş.Vezir bakmış olacak gibi değil,padişaha bildirmiş.Padişah "bu işte bir hikmet var,tez çağırın balıkçıyı"demiş.Balıkçı elinde kuru kafa ile padişahın huzuruna çıkmış.Padişah "bu işte bir iş var, anlat bakalım" demiş.Balıkçı kuru kafayı eline almış,göz boşluklarını göstermiş:"padişahım, bu gördüğünüz oyuklar insanın gözleridir.Ne verirsen doymaz,koydurun diğer kefeye bir avuç toprak bakın nasıl dengeye gelir"demiş.İnsanoğlunun gözünü ancak bir avuç toprak doyurur.


Bu hikayeye diyecek bir şey bulamıyorum...

Bir analiz yapayım?

Genelde bu tür hikayalerde bir aykırı davranşı söz konusudur.Padişah gelmiş saygısızlık yapmış?
Acaba sonra ne olacak?

Nedense Padişah öldürmemiş bu aykırı davranışı ödüllendirmiş!!!
Bizimde hoşumuza gitmiş?
Sanki o aykırı davranışı kendimiz yapmışız gibi hoşumuza gitmiş?

Sonra almış kuru kafayı eline...
Padişah'ım bu kuru kafadır gözü doymaz falan..

Yahu Balıkçı sen ne konuşuyorsun...
Sen saygi gösterme Padişah'a...
Birde çok bilmiş bilmiş ders ver...

Merak ediyorum Padişah bu balıkçıya naslı bakmıştır.Bu balıkçı anlatınca böyle

Yok şöyleymişde böyleymişde...

Sen önce bir saygıyı öğren..
Kalk ayağa Padişahın gelince..
Kalkmıyorsan öyle gidipde adama yağ çekme..

[hayatimdegisti]

Küçük kız babası ile ormanda yürüyüş yaparken, ayağı takılıp yere düşüyor. Can acısıyla "Ahhh" diye bağırınca ilerideki dağın tepesinden "Ahhh" diye bir ses duyuyor ve küçük kız, dağın tepesinde başka birinin olduğunu sanıp bu kez de "SEN KİMSİN?" diye bağırıyor. Aldığı yanıt "SEN KİMSİN" oluyor.



Küçük kız bu yanıta iyice sinirlenip "SEN BIR KORKAKSIN, NEDEN

SAKLANIYORSUN?" diye haykırıyor. Dağdan gelen ses "SEN BİR KORKAKSIN..." diye cevap veriyor.

Sonunda babasına soruyor "BABA NE OLUYOR BÖYLE?"



"DİNLE VE ÖĞREN" diyor adam, bu kez kendisi dağa doğru "SANA HAYRANIM" diye bağırıyor. Gelen cevap "SANA HAYRANIM" oluyor. Baba tekrar bağırıyor, "SEN MUHTEŞEMSİN" gelen cevap "SEN MUHTEŞEMSİN." Küçük kız çok şaşırıyor ama, halen ne olduğunu anlayamıyor. Adam, küçük kızına hayatın sırrını anlatmaya başlıyor.



"Buna 'YANKI' denir. Ama aslında bu “YAŞAM” dır.

Yaşam daima sana, senin verdiklerini geri verir. Yaşam yaptığımız davranışların aynasıdır.



Daha fazla sevgi istediğin zaman daha çok sev...

Daha fazla şefkat istediğinde, daha şefkatli ol...
Saygı istiyorsan, insanlara daha çok saygı duy...
İnsanların sabırlı olmasını istiyorsan, sen de daha sabırlı olmayı öğren..



Çünkü yaşam bir tesadüf değil, yaptıklarımızın aynadan bir yansımasıdır.

HAYAT SANA ANCAK, SENİN ONA VERDİKLERİNİ GERİ VERİR... BUNU UNUTMA...!




Her şey karşılıklı mı?
Elbette yankı bir doğa olayıdır.Ancak gerçek yaşamı bu kadar basite indirgeyemeyiz...
Eğer saygı görmek için saygı gösteriyorsan o zaman tıpkı o yankı sesi gibi yapay olursun..
Beni sevsinler diye sevgi gösteriyorsan o sevginin çokda dürüst olduğu söylenemez...

Elbette doğadan örnek alalım Ancak insan özeldir ve bu kadar basite indirgenemez...

İçinizden nasıl geliyorsa öyle davranın...Ondan sonra gelene razı olun...
Hiç olmazsa doğal olandır...

Taş değiliz sonuçta canımız acıyınca bağırırız üzülünce ağlarız 88

Birde bu ne biçim adam ki kızına göz kulak olmuyor.İnsan bir elinden tutar dikkat eder..
Çocuk düşmüş kan revan içinde bu hayatın sırrını anlatıyor.. dusun

Atakan Bey bence haklı bu konuda.
Bize küçüklüğümüzden beri hep leylek hikayeleri anlatıldı.Hayatın hep iyi ve güzel yönlerini gösterdi.
Belkide bizim duymak yada bilmek istemediğimiz olayları leylek hikayeleriyle bize anlattılar.
Bizde onları hiç sorgulamadan kaydettik.
Küçükler anne ve babalarına biz nasıl dünyaya geldik? sorusuna anne ve baba onların cinsel birleşmnesinden dolayı dünyaya geldiğini söylese bu onların yaşında ki çocuklara çok saçma olduğunu düşüğnecekler ve duymak istemeyeceklerdir.
Hemen anne ve babalarda bir leylek hikayesi anlatırlar bu onlar için daha makbuldur.
Çocuk büyüdüğünde ise bu sorunun cevabını zaten biliyordur.Sormak istemez.Bu bağlamda Mümin Sekman'ın bir sözü var;
"Başarı soranlara söylenmez,söylenecek kişi de bu soruyu sormaz."
Bunun ardından da Edison'un lambayı 999 denemede de bulamayıp 1000. denemede bulması ile ilgili bir leylek hikayemizi çalıyor.
Aslı, Edison'un büyük bir şirketi var ve elektronik üzerine.Yanındaki çalıştırdığı işçiler sürekli deneyler yapıyorlar ve hersefereinde Edison daha az masrafla dönmelerini tenbihliyor.En sonunda Slav kökenli bir işçisi buluşu yapıyor.
Gazeteler, dergiler hepsi ikisi hakkında yazılar yazıyor.Nobel ödülünüde ikisine vermeyi kabul ediyorlar ve Edison bunu kabul etmiyor.Bunun üzerine Edison nobel ödüünü tek başına alıyor.Peki slav kökenli işçiye ne oldu dersiniz?
İşten atıldı ve bir gün sokakta ölü bulundu.
İşte gerçek bu ama hiç bir yer de yazmaz.Genelde bize hep leykek hikayeleri ile bu konu anlatılır.
Bu tarz konular okuduğumda hep aklıma bu gelir.
Aslında hayatın gerçek yüzü hikayelerin arkasında.Başarılı işadamlarına sorarsanız hep size iyi taraftan bakmalarını söylerler.aslında bir çeşit leylek hikayeleri ile geçiştiriler.Bize gerçek başarıyı anlattıkları zaman biz o hikayeyi duymak istemeyiz ki işe atıldığımızda ise gerçek yüzü otaya çıkar.
Burada söylemek istediğim hayata hep olumlu bakalım ama gerçek yüzünü asla unutmayalım..