Affetmek

[ffigenn]

Günde bir kere düzenli olarak korkularınızı çalıştığınızda, korkularınız her geçen gün dozu azalarak bitecek ve böylece o kişiyi affetmeniz kendiliğinden kolaylaşacak, hatta kendiliğinden olmuş olacak.
Affettirmeyen korkudur.
Birini "asla affedemem" diyorsanız, o kişi sizin korkularınızı tetiklemektedir.
O kişinin sizde hangi korkuları harekete geçirdiğini bulup düzenli çalışın. Bakın o zaman en "affedemem" dediğiniz kişiyi bile nasıl kolay affedebileceksiniz. Affetmek, o kişiyi onaylamak, "Oh ne iyi yaptın, iyi ki yaptın" demek değildir. Ona gidip sarılıp "Canım bak, ben seni affettim biliyor musun" demek hiç değildir. Zaten bunları yapmayın.
Affetmek, içte olan bir harekettir; içte dönen ve yaşanan bir enerjidir.
Affetmek, kendi yolunuzu açmak, sırtınızdaki yükleri bırakmak, kendi hayrınıza bir adım atmak demektir çünkü affetmediğiniz her bir an, siz kendi sırtınızdaki o yükü taşımaya devam ediyorsunuz demektir.
Affetmek, kendini sevmek demektir.
Kendinizi de affedin.
Siz sadece deneyim yaşayan, bu dünyada öğrenimde olan, her halinizle son derece değerli bir ruhsunuz. Allah davrandığınız gibi davranmanıza izin veriyor da siz niye vermiyorsunuz? Öyle yapmanızı istemeseydi, öyle davranmanız bütünün en yüce hayrına olmasaydı, Allah muhakkak size engel olmaz mıydı? Engel olmadıysa bu demektir ki, O, size izin verdi, tüm davranışlarınız için sizi sevdi. Siz de ona katılın ve kendinize izin verin. Siz de kendinizi tüm davranışlarınız için sevin ve onaylayın.
Dünya bir okul. Deneyim okulu. Ve biz burada öğrenimdeyiz. Hata yok ki. Öğrenim sürecinden geçmekte olan çok tatlı bir çocuk var sadece.
Kendinizi işte böyle görün. En "göremem" dediğiniz durumlarınız için bile. Kendinizi affetmezseniz başkalarını çok daha zor affedersiniz. Kendini sık sık suçlayan, yargılayan, kendine kızan bir yapınız varsa, her gün bir kere suçlanma korkunuzu çalışıp, bir kere de kendini affetme meditasyonu yapın.
Ve gün boyu içinizden ya da tercihen yüksek sesle:
"Ben kendimi yaptığım ve yaşadığım her şey için onaylıyorum"
bilinçaltı tekrarını bol bol yapın.
Kendi yolunuzu bu şekilde kendiniz açarsınız.
Herkes kendi yolunu kendi açar; kendi yolunu kendi yapar.
Su olmaya doğru akar.


Korku meditasyonu
Rahat ettiğiniz bir şekilde oturun. Tam göğsünüzden derin bir nefes alıp verin. Gözler kapalı, yüksek sesle ya da içinizden şöyle söyleyin:
Benim suçlanma korkum var.
Ben suçlanma korkumu kabul ediyorum.
Ben suçlanma korkumu şu anda sevgiye dönüştürmeye niyet ettim.
Ben suçlanma korkumu seviyorum.
Şimdi sanki kalp bölgenizden pek çok kapağın açıldığını ve içinden pembe suların, pembe ışıkların, pembe çiçeklerin... çıktığını imgeleyin. Bir süre kendinizi sadece bu toz pembeliğe bırakın. Yaratabileceğiniz en güzel pembeyi yakalayın. Pembe, evrendeki saf ve koşulsuz, gerçek sevginin rengini temsil eder. O yüzden kalbimden pembe rengi çıkarıyorum.
Kalbinizden çıkardığınız pembe renkle bedeninizdeki korku enerjisini sevgi enerjisine dönüştürüyorsunuz. Kendinizde tespit ettiğiniz her korkunuzu arka arkaya, arada derin bir nefes alıp vererek, bu şekilde çalışabilirsiniz. Bu meditasyonu her korkunuz için günde bir kere yapmanız yeterli.
Ben yaptığım ve yaşadığım her şey için kendimi onaylıyorum.
Ben yaptığım ve yaşadığım her şey için kendimi onayladığımı kabul ediyorum.
Ben yaptığım ve yaşadığım her şey için kendimi onayladığımı biliyorum ve inanıyorum.
Ben yaptığım ve yaşadığım her şey için kendimi onayladığım için kendimi takdir ediyorum.
Ben yaptığım ve yaşadığım her şey için kendimi onayladığım için şükrediyorum.
Bu olumlamayı gün boyu olabildiğince çok tekrar edin. Bu cümleler sonlarındaki sözcüklerden dolayı enerji olarak yüksektir.

[ffigenn]

Kendini Affetme Meditasyonu:
Gözleriniz kapalı, rahat bir şekilde oturun. Derin bir nefes alıp verin. Kendi görüntünüzü, tüm bedeninizi gözünüzün önüne getirerek yüksek sesle ya da içinizden ona bakarak şöyle söyleyin:
Ben seni affetmeye niyet ettim.
Ben seni affetmeyi kabul ettim.
Yaptığın ve yaşadığın her şey için ben seni onaylıyorum.
Yaşadığın her şey senin kendi seçimin.
Verdiğin her karar senin kendi seçimin.
Ben seni tüm kararların ve seçimlerin için onaylıyorum.
Seni bir başkasının onaylaması gerekmez.
Ben seni onaylıyorum.
Yaşadığın her şeyin ruhsal gelişimin için bir deneyim
olduğunu kabul ediyorum.
Seni bu yolda sevgiyle serbest bırakıyorum.
Seni seviyorum.
Seni affediyorum.
Şimdi kalbinizden kendi kalbinize pembe ışıklar yollayın. Pembe ışıkları giderek yoğunlaştırın ve tüm bedeninizi pembe sularla yıkayın. Görüntünüze pembe kıyafetler giydirin. Ona sarılın. Ona dokunun. Onu sevdiğinizi hissettirin.
Ben seni seviyorum.
Sonra onu sevgiyle serbest bırakın. Siz pembeleri yolladıkça yüz ifadenizdeki yumuşamayı fark edebilirsiniz. Derin bir nefes alıp verin ve gözlerinizi açın.

Ben kendimi yüreğimde affediyorum.

"Olduğum gibi olduğum için" kendimi seviyorum.

Her halimle ben, muhteşemim.

Başkasını Affetme Meditasyonu:
Affetmeye niyet ettiğiniz kişinin görüntüsünü imgeleyin. Kalbinizden onun kalbine pembe ışıklar yollamaya başlayın. Ona bakarak yüksek sesle ya da içinizden şöyle söyleyin:
Ben seni affetmeye niyet ettim.
Ben seni şu anda affetmeyi kabul ettim.
Seninle yaşadığım her şeyi tam olduğu haliyle kabul ediyorum.
Seninle yaşadığım her şeyin benim deneyimim olduğunu kabul ediyorum.
Seninle yaşadığım her şeyin benim en yüce hayrıma ve
en yüksek ruhsal gelişimim için olduğunu kabul ediyorum.
Seninle yaşadığım her şey için şükrediyorum.
Bu dünyada oyun arkadaşım olduğunu kabul ediyorum.
Benim en yüce hayrım ve en yüksek ruhsal gelişimim için hayatıma bu şekilde girmeyi kabul ettin. Varlığına şükrediyorum.
Bu yolda seni sevgiyle serbest bırakıyorum.
Ben kendimi senden özgürleştiriyorum.
Seni affediyorum.
Kendimi affediyorum.
Şimdi kalbinizden çıkan pembe ışıkları iyice yoğunlaştırın. Tüm bedenini pembe sularla yıkayın. Ona pembe kıyafetler giydirin. Yanına gidip ona sarılın. Ona dokunun. Onu pembe ışıklar altında bırakın. Yüzündeki değişimleri izleyebilirsiniz. Derin bir nefes alıp verin ve gözlerinizi açın.
Affetmeye niyet ettiğiniz kişiyi tamamen affettiğinizi hissedene kadar -her gün bir kere olmak kaydıyla- bu meditasyonu yapmaya devam edin.

Ben kendimi onaylıyorum.
Ben kendi doğrularımı onaylıyorum.

Ben kendi isteklerimi onaylıyorum.

Ben kendi ifademi onaylıyorum.
Ben kendi düşüncelerimi onaylıyorum.
Ben kendi yaptıklarımı onaylıyorum.

Beni bir başkasının onaylaması gerekmiyor.

Ben kendimi onaylıyorum.

[ffigenn]

Affetmek ve Özgürleşmek

Birçoğumuz affetmek hakkında çelişkili ve değişken düşüncelere sahibiz. Doğaldır ki belli bir farkındalık seviyesine ulaşmamış kişilerden affetmek konusunda anlayış oluşturmasını beklemek mümkün değildir. Sürüngen beyni henüz sabit olan, değişim ve dönüşüm programına henüz girememiş kişiler genellikle sebep sonuç ya da karma dediğimiz kozmik oyunu sürdürmek eğiliminde olurlar. Benlik arzuları onları affedici olmak yerine intikam alıcı olmaya yönelik tutar. Bu durumda affetmesi için kendince hiçbir neden yoktur. Tam tersine olarak kendisine acı ve zorluk yaratan kişi veya kurumlara karşı negatiftir. Cezalandırarak acı ve zorluk içine sokmak arzusundadır ve ancak bu şekilde deşarj ve tatmin olarak rahatlayacağını düşünmektedir.

Oysaki bu davranışının başına yeni oyunlar açacağından, acı ve zorluk yaratacak benzer sonuçları devamlı bir şekilde farklı kişilerle de olsa tekrar üzerine çekeceğinden habersizdir. Bu kozmik oyunu sona erdirmenin karşı enerji yaratmamaktan geçtiği bilinmelidir. Kendisine acı ve zorluk yaratan kişi ve kurumları kendisinden uzaklaştırmanın tek yolunun onlara karşı ve herkese karşı negatif duygu ve düşünce üretmemek, bu yönde seçimler yapmamak olduğunu, ayrıca; bunun tam tersi olarak kişi ve olayları kalbine alarak, beklentisiz bir sevgi içersinde, olanı olduğu gibi kabul etmek zorunda olduğunu bilmemektedir.

Affetme gücünüzün artması ve bunu rahatlıkla uygulama kabiliyeti oluşturmanız için sizi bu yönde harekete geçiren kök nedenleri bulmanız ve onları çözmeniz gerekir. Kök nedenler; bilinçaltınızda daha anne karnında başlayan, annenizin yaşadığı olaylarda onunla birlikte algıladığımız ve bilinçaltına kaydettiğiniz duygusal travmalardır. ( Annenin çocuğunu sevmemesi, onu doğurmak istememesi veya doğum yaklaşırken hissettiği korkular vs..gibi), Anne karnı, bebeklik, çocukluk dönemiyle onu takip eden gençlik ve erişkinlik dönemlerinde acı ve zorluk algıladığınız olayların ve karşılaştığınız kişilerin bilinciniz de yer tutmamasına rağmen bilinçaltınızda derin izler yaratmış tesirlerin hepsi, sizin affetme konusunda önünüzdeki engellerdir.