Çocuğu Cezalandırmak Doğru mu?

[hayatimdegisti]

<object width="450" height="404"><param name="movie" value="http://www.uzmantv.com/getswf/pTQTQMKPSDA" /><param name="WMode" value="Transparent"><param name="allowNetworking" value="all"/><param name="allowScriptAccess" value="always"/><embed src="http://www.uzmantv.com/getswf/pTQTQMKPSDA" wmode="transparent" width="450" height="404" name="player" type="application/x-shockwave-flash" allowScriptAccess="always" allowNetworking="all" /></object>

[jaunty]

Terbiye etmek denilince pek çok kişinin aklına hemen cezalandırma gelir. "Dayak cennetten çıkmadır" ya da " Kızını dövmeyen dizini döver" gibi atasözleri, ülkemizde cezalandırmanın çocuk eğitiminin bir parçası olarak asırlarca kullanıldığının bir kanıtı olarak dilimizde yer etmiştir. Terbiye etmek ve cezalandırmak birbirinden çok farklı kavramlardır. Terbiye, çocuğa olumlu davranışların, kendini nasıl kontrol etmesi gerektiğinin öğretildiği ve içinde ödüllendirmenin de yer aldığı bir sistemdir. Cezalandırma ise daha negatif bir anlam taşır; çocuğun yaptığı ya da yapmadığı bir davranışın arkasından gelen bir sonuçtur. "Terbiye etmek" bizim geleneklerimizde genellikle cezayı çağrıştırdığından, "eğitmek" kavramının kullanılması daha yerinde olacaktır. Çocuk yalnızca yanlış yaptığı zamanlarda değil, diğer zamanlarda da davranışları konusunda eğitilmelidir. Hatalı davrandıkları zaman çocuklara kızma ve azarlama yerine, olumlu davrandıklarında yüreklendirme ve takdir etme, onların yanlış davranışlarını daha kolay değiştirmelerini sağlayacaktır. Çocuklar kendilerine değer verildiğini gördükçe kendilerini daha iyi hissedecek, çevredekileri daha fazla dinlemeye gayret edecektir.

[asevgican]

valla şimdiki nesilde çok bi hassas şekerim..
tamam dayak , tokay yanlış falanda ne bilim biz çocukken azarlanırdık da , cezada yerdik.. , kulağımızda çekilirdi.. şimdi yap bakalım çocuklara böle şeylerr. anında depresyona giriyolar..:)))))

[YAZGÜLÜ_81]

Boşandım ve ailemle yaşıyorum , üstelik çok hareketli ve bugünlerde biraz saldırgan davranan bir kızım var, yoğun çalışıyorum, kızıma annem bakıyor , çocuk çok hareketli ve hırçın, nasıl davranırsam davranayım bir türlü hırçınlıktan vazgeçmiyor, ayrılmadan önce , ufaklığında da böyleydi, genetik olduğunu düşünüyorum, duygusal bir çocuk değil, onu mutlu etmek için elimden geleni yapıyorum, düzelmiyor ve bu durum benim hayatımı bir azaba çevirdi, akşam olup ben eve gelince , annem bunalmış ve sürekli çocuktan şikayet eder bir durumda , kızım sürekli öfkeli ve aşırı hareketli, dağınık düzensiz, daha 8 yaşında ve çok asi , ne yapmalıyım ben ,şaşırdım kaldım, kızım için en iyisi iyi bir uzmandan yardım almak, tek aradığım sadece biraz huzur, bu hayatı ve şartları ben seçmedim ki , sonunda yine kendimi suçluyorum belki diyorum kendi evimizde , benim bakımımla büyüseydi, bu şekilde gelişmezdi olaylar , gerçekten çok bunaldım , çaresizseniz çare sizsiniz sözü aklıma geliyor ve her yıkılışımda bu söz beni yeniden ayağa kaldırıyor, biliyorum bu günlerde bitecek , aradığım huzur hayatımda olacak, her şeyin daha güzel olması umuduyla bakıyorum hayata ve iyimserliğimi korumaya çalışıyorum , eminim ki herşey güzel olacak

[shamanic]

hem sorularını cevaplarını yazmışsın tatlım..

inanıyorum ki kısa sürede çok güzel haberlerini alacağız..

daima böyle oldu..
önce sorununu bizlere aktarıyorsun..
çok kısa süre sonrada çözümlediğin güzel haberlerini..

evet buda geçecek ve sen yine mutlu haberlerini bizlere aktaracaksın..



sevgiler..

[pisimbat]

ELİF-81 Nickli Üyeden Alıntı

Boşandım ve ailemle yaşıyorum , üstelik çok hareketli ve bugünlerde biraz saldırgan davranan bir kızım var, yoğun çalışıyorum, kızıma annem bakıyor , çocuk çok hareketli ve hırçın, nasıl davranırsam davranayım bir türlü hırçınlıktan vazgeçmiyor, ayrılmadan önce , ufaklığında da böyleydi, genetik olduğunu düşünüyorum, duygusal bir çocuk değil, onu mutlu etmek için elimden geleni yapıyorum, düzelmiyor ve bu durum benim hayatımı bir azaba çevirdi, akşam olup ben eve gelince , annem bunalmış ve sürekli çocuktan şikayet eder bir durumda , kızım sürekli öfkeli ve aşırı hareketli, dağınık düzensiz, daha 8 yaşında ve çok asi , ne yapmalıyım ben ,şaşırdım kaldım, kızım için en iyisi iyi bir uzmandan yardım almak, tek aradığım sadece biraz huzur, bu hayatı ve şartları ben seçmedim ki , sonunda yine kendimi suçluyorum belki diyorum kendi evimizde , benim bakımımla büyüseydi, bu şekilde gelişmezdi olaylar , gerçekten çok bunaldım , çaresizseniz çare sizsiniz sözü aklıma geliyor ve her yıkılışımda bu söz beni yeniden ayağa kaldırıyor, biliyorum bu günlerde bitecek , aradığım huzur hayatımda olacak, her şeyin daha güzel olması umuduyla bakıyorum hayata ve iyimserliğimi korumaya çalışıyorum , eminim ki herşey güzel olacak

ben bir anne değilim ama kendi çoçukluğumdan örnekle yola çıkarsam ben de hırçın bir çocuktum,
annemden uzak kalkmam bunun en büyük sebebiydi sanırsam ilğiyi üzerime çekmek için herşey, yapardım ele avca sığmaz düz duvara çıkardım şefkat,sevgi ile dokunmak ,koyun koyuna yatmak,boş zamnaalrında onunla vakit geçerimek zamanla onu uysallaştırır onun anlamayacağı hiçbirşey yoktur bunu sakın unutma derim ben kolay gelsin spora veya başka aktivitelerede yönlendire bilirsin ama seni daima hissetsin ce tafsiyeler birazda çoçukluğumdan

[asevgican]

bende boşandım vede anneyim..kızınız hem zor bi yaşda hemde bence babasını özlüor. görüşme imkanları yokmu? sanırım hırçınlığının sebebi budur.
onu mutlu etmenin yolu kendinizi mutlu etmekden geçior. hani demişinizya bu hayatı ben seçmedim, öle veya böle içindesiniz sonuçda. durumu olduğu gibi kabul edip iyi yanlarını görmekle işe başladınızda kızınızda sizdeki huzuru görecektir.
ve çocukla açıkça konuşmak, ve bi psikiyatrdan yardım almak iyi olacaktır..
sevgileirmle.

[YAZGÜLÜ_81]

Teşekkür ederim dostlarım, kızıma sevgiyle yaklaşıyorum yaklaşmasına, bütün sevgimle ona yoğunlaşmış durumdayım zaten, babasıyla da her hafta sonu görüşüyor, önceden babasına düzensiz gidiyordu, şimdi düzenli bir şekilde her hafta sonu birlikte vakit geçiriyorlar, sevgiyse sevgi, ihtiyaçları karşılanıyor en iyi şekilde, bu bencillik öfke nedir yine de anlayamıyorum , bugün bir araştırma yaptım hangi uzmana gitmemiz konusunda ve iyi doktorlar buldum , gidicez ve umarım fayda sağlarız.

[asevgican]

elif size kolaylıklar dilerim. umarım sonuç almışsınızdır.
konu başlığına dönücek olursak,
bence evet çocuk cezalandırılmalıda bazen. ceza illaki korkutucu boyutta olmak zorunda değil yada şiddet içermesi gerekmior. ama bir çocuğun her davranışına okey demek de son derece yanlış sonuçlar doğuracaktır. sevgisinide kzıgınlığınıda net bi şekilde ortaya koyan bir anneyim. aile büyüklerimizin amanda babasından uzakda hoş görelim yaklaşımına asla izin vermem.
suçlu olduğunda yada benim onaylamadığım bir davranış yaptığında önce bunu kazaramı yoksa bilerekmi yaptığına bakıyorum. kazara yapılmış davranışları affetmesemde görmezden gelebiliorum. ama bilerek sırf üzmek için yapılmış davranışlarda men cezxası veriorum. örneğin sevdiği bir oyuncağı ile oynamama cezası. yada gitmek istediği bir yer için izin çıkmaması. ne bilim odasında kalma yada bi müddet anneyle konuşmayacaksın cezası:)) ( bu biraz kendi işime yarıyor.. ehii..:)
çocuk kurallara uymayı öğrenmek zorunda. gerekirse bu yolda yaptırımda uygulanmalı fikrindeyim. sevgilerr.