[Bluesky24]

Çocuğunuzun Yanında Olamamak

Yazımı yazmak üzere klavyenin başına geçmiştim ki; İpek'in gittiği Magic Park Zeka Akademisi'nden yardımcı öğretmen Gözde odamızın kapısını çaldı. Hande Hanım, İpek'in biraz ateşi var. Aşağı gelebilir misiniz? deyince bir anda heyecanlandım. Hemen aşağı fırladım. Baktım ki İpek Hanım arkadaşlarıyla oynuyor; keyfi yerinde! Alnında hafif bir sıcaklık var. Öğretmeni de ateşini ölçmüş ve 37.3 çıkmış. Önce heyecanımı dindirdim. Önemli bir durum yok diye rahatladım. Ancak ateşinin yükselme ihtimaline karşı İpek'i eve götürmek istedim. Sosyal, aktif kızım ise arkadaşlarından ve çok sevdiği Eda Öğretmen'den ayrılmak istemedi! Zaten sadece 30 dakikası daha kaldı. Birazdan eve gidecek. Ablasına gerekli talimatları verdim. İlacını verecek, ateşini ölçecek, ateşi yükselirse bana haber verecek... Her şey kontrol atında ama ben iyi değilim! Çocuğumu taksiye bindirirken Anne gitme dedikçe içim gitti. İnşallah daha da yükselmeyecek ama ateşi çıkarsa ben yanında olamayacağım. Bunu düşündükçe üzülmemek elde değil! Her zaman diyorum dünyanın en zor işi çalışan anne olmaktır Çalışmak benim için önemli. Nasıl önemli olmasın ki... Bu devirde maddi imkanlar iki kişinin çalışmasını neredeyse zorunlu kılıyor. Bir keresinde söyle yazmıştım: Eğer iyi okullarda okumuş, bekarken de evliyken de çalışmış, iyi - kötü bir kariyer yapmış bir kadınsanız anne olduktan sonra da çalışmaya devam etmek istemeniz her şeyden öte son derece doğaldır. Devletin iyi bir lisesinde oku, git güzel bir üniversite bitir, ondan sonra da diplomalı bir anne ol. O okullarda okuma imkanına erişmemiş kişilere haksızlık olur gibi geliyor, bana. Görüşlerim değişmedi. Bu açılardan bakıldığında çalışmak önemli... Ama hayattaki en değerli varlığımız da çocuklarımız... Önemli mi Değerli mi baskın hayatınızda? Bu soruyu kendime yönelttiğimde hiç düşünmeden değerli diyorum. Ama önemli olmadan da çok mutlu bir anne olamıyorum. İş gene dönüyor dolaşıyor denge kurmak noktasına kilitleniyor. İpek doğduğundan beri hiç gece yarılarına kadar çalışmadım -illa çalışmam gerekse hep önce çocuğumla oldum, o uyuduktan sonra çalıştım - hafta sonlarımı mümkün olduğunca ona ayırmaya gayret ettim. Elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım. İçim rahat ama vicdanım ne kadar rahat? Bu sorunun yanıtını veremiyorum. Anne işe gitme dediğinde içim titriyor. Çalışan anne olmak ne zor iş gerçekten! İşle ilgili yoğun, heyecanlı ve bir o kadar da stresli bir süreçten geçiyorum. Üstüne de İpoş ateşlenince ortaya böyle bir yazı çıktı. Canınızı sıktıysam kusura bakmayın olur mu? Ben iyisi işe 10 dakika mola vereyim. Şu ara herkesin yaptığı gibi Facebook sitesine gireyim. Facebook sayesinde ilkokul arkadaşlarımı bulmadım ama lise arkadaşlarımla süper bir diyalog içindeyim [img]/images/smilies/smile.gif[/img]Herkese İyi Haftalar!



Kaynak: Bebek