Psikolojik sorunlarım var!

[Bluesky24]

Sevgili kullanıcılarımız öncelikle vermiş olduğumuz uzun ara için sizden özür dilerim. Üzerinde çalışmakta olduğum bir projeden dolayı birkaç haftadır sorularınıza yanıt veremiyordum fakat eskisinden daha da hızlı bir şekilde devam etmeye başlıyoruz. Her zaman süren ilginiz için teşekkürler.







Galiba anoreksiya hastalığına yakalandım. Ölmekten çok korkuyorum. 32 kiloyum. 24 yaşında ve 1.60 boyundayım. Yemekten nefret etmeye başladım. Sürekli ağlıyorum ve mutsuzum. İçimdeki başka bir yaratık beni kontrol ediyor sanki… Ne yapmalıyım? Nereye gitmeliyim?







Merhaba, psikolojik hastalıklar içinde fiziksel olarak en büyük rahatsızlığa yol açabilecek durumdur anorexia. Bu rahatsızlıktan kurtulabilmek için bir an önce bir uzman yardımı ile tedaviye başlamalısınız. Bunun için psikolojik danışma merkezlerine, özel veya devlet hastanelerinin psikiyatri servislerine başvurabilirsiniz.







Ben şu an 24 yaşındayım. Bundan yaklaşık 5 sene önce uyku problemlerim başladı. Geceleri bağırmalar istem dışı, görünmeyen şeyleri görmek gibi şeylerdi, bu sorun yüzünden 2 sene boyunca geceleri uyku uyuyamadım. Sabahları hiçbir şey olmamış gibi ruhen çok sağlıklı bir şekilde hayatıma devam ettim. Tabi bunu aldığım ilaçlarla sağladım ve psikologlarla görüştüm. Şu an ise ruh sağlığımın iyi olduğunu hissetmiyorum, oldukça asabi, tahammülsüz, durup dururken ağlayan biri olup çıktım. Benim merak ettiğim eskiden yaşadığım rahatsızlığın bu durumla bir alakası olabilir mi ya da bu durumdan nasıl kurtulabilirim? Teşekkürler…







Merhaba, 5 yıl önce yaşamış olduğunuz durum oldukça ciddi bir tabloya benziyor. Gördüğünüz varsanılar ve çığlık atmalar psikotik bir durumu düşündürse de uzun süreli uykusuzluk sonucu meydana gelmiş olma olasılığı da tabi ki mevcut. Şu anki ruh durumunuz için ise bir şey demem çok zor çünkü şu anki durum hakkında çok az bilgi vermişsiniz. Eskiden yaşadığınız belirtileri çok az da olsa yaşamaya başlarsanız nüks etmeyi önlemek için hemen doktorunuza başvurun.







Merhaba, ben 24 yaşındayım ve geceleri son zamandır 15 gündür uyuyamıyorum, bu beni son derece rahatsız ediyor. Kimi zamanlar uyuyamadığım zaman beyaz beyaz çizgi halinde şeylerin geçtiğini görüyorum ve yutkunamama, boğazımda bir şey varmış gibi sürekli yutkunma ve derin nefes alma hissi var. Sürekli kalp ağrısı ve gördüğüm her hastalıktan o anda bende olma şüphesi. Genelde akşamları oluyor bu rahatsızlığım. Kendimi dinleme, inleme. Bir de o esnada çarpıntım olduğu zaman gaz çıkarmam oluyor. Doktora gittiğimde bu hastalığımın panik atak olduğunu belirtti. Ama doktorum dahiliye doktoru. Şu an yardımcı olması için psikologdan yardım almadım. Ama birçok ilaç kullandım. Ben de artık normal insanlar gibi rahat uyumak istiyorum ve gittiğim, yaptığım her şeyden zevk almak istiyorum. Ama kimse bu hastalığı bilmediği için benim olan ataklarımın normal olduğunu söylüyorlar.Ailem bile beni anlamıyor. Bu konuda önerilerinizi bekliyorum. Şimdiden yardımlarınız için çok teşekkür ediyorum. İyi çalışmalar.







Merhaba, geceleri uykusuzluğunuza panik atakları beklemek yani beklenti anksiyetesi mi neden oluyor, yoksa uykusuzluk yüzünden mi bu şekilde belirtiler gösteriyorsunuz onu pek anlayamadım fakat her ikisi için de açıklama yapayım. Eğer uykusuzluk yüzünden belirtiler yaşıyorsanız bu uykusuzluğun ardında yatan neden depresif bir duygu-durum olabilir. Bunun için depresyon tedavisine başlamalısınız ve size bir önerim uykunuz gelmeden kesinlikte yatağınıza yatıp uyumak için çabalamayın. İyice uykunuzun gelmesini bekleyip yatağınıza o zaman yatın. Panik bozukluk için de panik bozuklukta ilaç tedavisi ile birlikte mutlaka bir psikoterapi de gereklidir. Bu sizin günlük hayatınızdaki zorlukları yenmeniz ve ataklarla başa çıkabilmeniz açısından önemlidir. İyi bir tedavi ile her iki durumda ortadan kalkabilen durumlardır.







Benim babam bir yıl içinde çok zayıfladı. 37 kilo verdi. Yemeklerden sonra kusuyordu. Niye kusuyorsun deyince de yemeğin midesini rahatsız ettiğini söylüyordu. Yazınızı okuduktan sonra ona birkaç soru sordum: Şişmanken kusmanın nedeni çok yediğin için duyduğun pişmanlık duygusu muydu diye, evet dedi. Ama daha sonra midesi alışmış, istemese de kusuyormuş. Şimdi çok zayıf, halsiz. Hiç yemek yemiyor, ya da çok az yiyor. Başka bir hastalıktan mıdır diye check-up yaptırdık. Bir şey çıkmadı. Bu arada babam şeker hastası diye bir ara diyet yapmıştı. Sizce şimdi ne yapmalıyız? Babamın hastalığı da mı anoreksiya nevroza? Şimdiden teşekkürler…







Merhaba, babanızın yaşadığı durum anoreksiya nervosa olabilir. Anoreksiya tanısı konulabilmesi için 4 kriter gereklidir. Babanız bunlardan anlattıklarınıza göre 2 tanesini taşıyor ve diğer kriterleri de taşıdığını düşünüyorum. Bu zayıflık ve halsizlik yüzünden ve şeker hastalığının da etkisiyle ağır fiziksel rahatsızlıklar geçirebilir. Mutlaka bir uzmandan yardım görmelidir.







3 yıldan fazla evde oturuyorum. Sınavı da kazanamayınca hayattan tam koptum. Yaşayıp yaşayamadığımı bile anlayamıyorum. Sürekli bir boşlukta hissediyorum kendimi, uykuya veriyorum kendimi. Yatakta olmazsam bile yorgun ve hep halsizim. Bu gecen zamanda 18 kilo da almışım. Evden dışarı çıkmak istemiyorum. Okumak istiyorum, zayıflamak istiyorum ama kendimi 3 yıldır yorgun bitkin hissediyorum. Ellerim uyuşuyor, başım ağrıyor ve kimi zaman etrafımdakileri bile bu olanlardan sorumlu tutuyorum istemeyerek. Bana tavsiyeleriniz ne olabilir?







Merhaba, anlattıklarınızdan anladığım uzun süreli bir depresyon geçirdiğiniz. Belirtilerin hepsi depresif duygu-durum belirtileri ile oldukça uyuşmakta. Bir tedaviye başlamak için 3 yıl beklemişsiniz fakat zararın neresinden dönülürse kardır. Bir an önce hiç vakit kaybetmeden bir tedaviye başlayın. Hayatınızda bu çarkı bir kere tersine döndürmeyi başarabildiğinizde göreceksiniz ki her şey çok daha güzel olacak. İlk etapta tedavi ile birlikte mutlaka bir spora da başlayın. Hiç vakit kaybetmeden hemen yarın spora başlarsanız ilk adımı atmış olursunuz.







Merhaba, ben 7 ay önce eşimi kaybettim. İhanet vardı, beraber olduğu kadınla kaldığı evde öldü. Ben hamileydim öğrendiğimde, şu an 10 aylık oğlum var. İstanbul'da oturuyordum, eşim ölünce ailemin yanına Tekirdağ'a yerleştim. İlk zamanlar eşime karşı nefret doluydum, artık nefretim azalıyor. Mutsuzum, arayış içindeyim ama kararsızım. Bir tarafım evlenmek istiyor, bir tarafım hayır diyor. Çok sorun yaşadık evliliğimizde, yine mi öyle olur diyorum. 30 yaşındayım, kararsızım da. Güzel bir bayanım ama hep beynimi kemiren bir şey var, kafama çok takıyorum. Her şeyi hep kötüyü düşünüyorum. Nasıl başa çıkacağım bunlarla?







Merhaba, yaşadıklarınız gerçekten oldukça travmatik ve sizi çok etkileyen bir durum. Bu yaşadıklarınızdan sonra bir süre kendinizi toparlayamamanız çok normal. Şu anki kararsızlığınızın nedeni sütten ağzınız yandığı için yoğurdu üfleyerek yiyorsunuz. Fakat unutulmaması gereken bir şey vardır ki her insan aynı değildir. Doğru kişiyle yapılan doğru bir evlilik sizi mutluluğa götürebilir.







Merhabalar, kasım ayında kayınpederimin kolon kanseri olduğunu öğrendik, şu an tedavi devam ediyor ve babam iyi ancak ben sanırım çok etkilendim. Değişik yerlerimde ağrılar oluyor ve aklıma o illet hastalık geliyor. Bazen gözlerim açıkken öldüğümü ya da çok hasta olduğumu ve bunun gibi saçma hayaller görüyorum. Şu aralar çok sinirli oldum, hemen parlıyorum ve her şeye ağlıyorum. Doktora gitmedim ancak arkadaşlarım bu duygusallığı ve asabiyeti normal bulmuyorlar, endişe ediyorlar. Sizce ne yapmalıyım? Bir doktora başvurmalı mıyım? Yaklaşık 3 ay sonra evleneceğim ama sürekli huzursuzum, bu davranışlarımı ben de saçma buluyorum. Bana bir öneri verirseniz çok sevinirim. İyi çalışmalar…







Merhaba, yaşadıklarınız kaygı bozukluğu olarak değerlendirilebilir. Yakın bir kişinin geçirdiği ağır bir hastalık sonucu bu belirtileri siz de kendinizde arıyor belki biraz hipokondriyatik bir şekilde hastalıklarla uğraşıyorsunuz. Sinirlilik ve asabiyet de bunun sonucu meydana gelmiş olmalı. Bu endişeleriniz halen devam ediyorsa bir tedaviye başlamanızı öneririm.







Psikolog Uğur Dalan



Es-Med Sağlık Hizmetleri



www.psikodestek.com[/b]

Kaynak: Ekolay