Şekerin tadında

[Bluesky24]

O sabah hastane olağan günlerinden birine başlamıştı. Hanımefendi servisin telaşı içinde birden çıkıvermişti.







Hemen hiç birimiz tanımamış, hatırlamamıştı. Elindeki naylon torbadan çıkardığı nikah şekerlerini ikişer üçer hemşire hanımlara 'darısı başınıza' diyerek dağıtıyordu.







Sıra bana geldiğinde avucuma bıraktığı nikah şekerinin üzerindeki etikete gözüm ilişti. Nikah dün kıyılmıştı.







-Allah mesut etsin, sağlık afiyet versin, torunlarınızı da görürsünüz inşallah.







-Evladım ben sizi nikaha çağırdım, ama biliyorum işiniz çok gelemediniz. Bak servis panonuzda kızımın nikah davetiyesi asılı. Sizler gelemeyince ben geldim.







Şekerlerden birini açtı içinden çıkardığı badem şekerlerini uzattı. "Al evladım, ağzın tatlansın. Kendimiz yapıyoruz bu şekerleri, aileden şekerciyiz için rahat olsun" dedi.







Kütür kütür taze ve lezzetli badem şekeri yemeyeli hayli olmuştu. Üstelik bademi de bademdi hani. Çok lezzetli olduğunu söyleyip teşekkür ettim.







"Evladım biz öyle piyasadakiler gibi kayısı çekirdeği içi koymuyoruz gerçek bademden yapıyoruz, iri olsun diye kocam ta Datça'dan getirtiyor bu bademleri" dedi.







Hemşire hanımlar çay ikram etmek için odalarına davet ettiler. Biraz sonra yanlarına uğradığımda bizimkini hemşire hanımlarla koyu muhabbet ederken gördüm.







Ballandıra ballandıra damadını yaptıkları düğünü anlatıyordu. Yanlarına iliştim.







-Özür dilerim, bir şey soracağım. Siz veya kızınız ne zaman hastamız oldunuz?







-Çok oldu be doktor bey oğlum. Kızımın doğumunda apar topar gelmiştim hastanenize. Erken doğum yapmıştım. Üstelik kan uyuşmazlığı da olmuştu. Kızım için yaşamaz yaşasa bile sakat kalabilir demişlerdi. Onca badireye rağmen kızım yaşadı, büyüdü okula gitti, dahası dün de evlendi. Bugünleri gördüm ya, bunları hep sizlere borçluyum.











-İyi ama kızınızı ve sizi iyileştiren ekipten pek kimse kalmadı. Emekli olup gittiler.











-Olsun be oğlum. Bu duvarlar biliyor kızım için, o minnacık bebek için nasıl mücadele edildiğini. Eminim buraların ruhu sizlere de yansımıştır. Bugün olsa yine bırakmazsınız, yaşatmak için parçalarsınız kendinizi. Öyle değil mi?











-Evet ama.











-Aması maması yok. Kızımı hayatta tutanları, yaşatanları düğününe çağırmayacağım da hayırsız akrabalarımı mı çağıracağım? Bu nikah şekerlerini en çok siz hak ediyorsunuz. Şekeri yiyeceksiniz ki kızım gibi daha nicelerini yaşatacak, onların da düğünlerini görüp duyup mutlu olacaksınız. Çok isterdim kızımın da doktor olmasını ama o öğretmen olmayı seçti.











Tülünü açıp çıkardığı badem şekerlerini uzattı odadakilere. Hemşire hanım bir iki tane alıp aceleyle çiğneyip yutunca elini tuttu;







-Dur hele, hemen çiğneme. Ağzında tut biraz, şekerin tadını hisset. Ağzın tatlanınca şöyle azıcık ısır, bademin tadı kokusu çıksın. Şekeri acele etmeden yersen varırsın tadına. Öyle doymak için avuç avuç yiyenlere bakmayın siz. Zaten çikolata geldi şekerlemenin tadı da unutuldu, şimdinin çocukları akide şekerini görmeden bilmeden yetişiyorlar.











-Çikolata daha lezzetli geliyor çocuklara.











-Olabilir. Ama şekerinden çok çikolatanın kokusu çekiyor çocukları. Üstelik ağızda eriyip gidiveriyor hemen. Halbuki badem şekerinin, tarçınlı, susamlı akide şekerinin kokusunu, tadını uzun süre taşırsın ağzında. Ama hayat işte. Şimdiki neslin acelesi var. Yiyeceği yemeği, alacağı tatları hızlıca alıp hemen bitirmek yenisine bakmak istiyorlar.











-Hayat her yerde hızlandı. Şehir hayatı böyle oluyor. Günümüzde daha hızlı akıyor, ne var bunda?











Gülümsedi. Ağzında yumuşattığı badem şekerini hafifçe ısırıp kırdı. Aldığı derin nefes ile bademin kokusunu hissetmeye çalıştı.







-Doktor bey oğlum gittiğin yol düzgünse, kendine uygun yol çizmişsen hızlı veya yavaş yaşamışsın önemi yok. Bak sen okumuş doktor olmuşsun. İstediğin kadar hızlı yaşa üzmezsin kimseyi. Ölçünü bilirsin.











-Ya yolunu çizememişsen?











-İşte o zaman kötü. Gittiğin yol yol değilse bizim hızlandırılmış trenler gibi gün gelir yoldan çıkıverirsin. Hızlı yaşayacağım diye yoldan çıkar hem kendini hem çevrendekileri üzersin. Doyacağım diye avuçla şeker yemektense bir iki badem şekeri ile avunmak bana daha iyi geliyor. Bu yaştan sonra kimseye karışacak da değilim. Ne halleri varsa görsünler. Yeter ki yollarını tanısınlar, bilsinler.







Elinde kalan son şekerleri de "nöbetçi arkadaşlarınıza verirsiniz" diyerek hemşire hanıma bıraktı. Çay için teşekkür etti. Geldiği gibi neşe içinde servisten çıktı, gitti.







Hanımefendiyi bir daha görmedik. Nikah davetiyesi ise sararıp tozlandı ama atmaya kıyamadık. Hala duruyor mesaj panomuzun bir köşesinde.







Dr. Mehmet Uhri



mehmetuhri