HAYIR MI ŞERMİ BİLMEM AMA

[comte]

İyi günler. Daha önce bazı sorular sormuştum. Sürekli soruyorum ama yine sormak gereği hissettim. Benim bilinçaltımın oldukça dolu. Bunu biliyorum. İstediğim tarzda bir çocukluk ve ergenlik dönemi geçirmedim. Hala da bir çok sorun yaşıyorum içsel olarak. Kişisel gelişim ile ilgili bir çok kitap okudum. Bir çok doktora gittim. Kişisel gelişim kasetleri dinledim. Hocalara bile gittim. fakat hiç bir sonuç alamadım. Farklı ilaçlar kullandım. Hala da kullanıyorum. Düzenli olarak her gün hem de. Ama bilinçaltım o kadar dolu ki bir türlü rahatlayamıyorum. O kadar uğraştım ki bir taraftan da artık tiksindim diyebilirim. Bir süre ümidimi kestim. Hala da çok ümitli olduğum söylenemez. Ama sizin sitenizi keşfettim tesadüfen. Ve telkinleri indirdim 6 gündür de dinliyorum. Bana farklı bir terapi gibi geldi. Etkisini de gördüm. Rüyalarım o kadar berraklaştı ki. Her gün farklı rüyalar görüyorum ve artık kalktığımda bu rüyaları hatırlıyorum. Korkularımın bir şekilde açığa çıktığını düşünüyor ve biliyorum.

Duygularımı düşüncelerimi takip ediyorum. Dalgalanma dediğiniz durum zaten sürekli mevcut bende. Sabahları daha gergin, gece biraz rahatlamış, bazen çok sinirli ve agresif vs. Bunlar zaten benim yaşam tarzı haline geldi. İşte sorun da tam burada. O kadar yoruluyorum ki. Sürekli bu gelgitler beynimi ve bedenimi oldukça yoruyor. Sabah yataktan kalkmak adtea zulüm gibi geliyor. Dinlendiğim zaman ancak rahatlayabiliyorum. Beynime bir nevi hakim olamıyoırum. Düşünceler kemiriyor sanki beynimi. Başka şeylerle meşgul olmaya çalışıyorum ama konsantre bile olamıyorum. Son günlerde ağlama isteği gelip gidiyor sürekli. Merhamet duygularım kabardı sanki. Herkese her şeye en çokta kendime acıyorum. Ağlayamamak gibi bir rahatsızlığım da var ki bu da cabası. İşin en kötü tarafı ise neye elimi atsam kuruyor olması. Ne yapmaya kalksam geri tepiyor.Bir proje geliştiriyorum uygulamaya karar verip harekete geçiyorum ama mutlaka basamaklar halinde geri tepiyor. Başkasına ümitlenip tekrar harekete geçiyorum fakat o da diğerlerinden farklı olmuyor. Artık insan ümit etmeye korkuyor. O yüzden de herhangi bir iştah ve amaç da kalmıyor. Özel bir ilişki kuruyorum bir günde her şey bitmiş oluyor ve ortada kalıyorum. Arkadaşlarım ve dostluklarım aniden bitiyor. Burada eminim aklınıza benim çok agresif ve geçimsiz olduğum gelecektir. Bunu da sorguladım. Ama değil malesef ki değil. Ben herkese göre farklı davranan ve herkesle iyi geçinen biriyim. Beni tanıyıpta sevmeyen yoktur. Peki neden insanlar uzaklaşıyor, her yapmaya kalktığım şey patlak veriyor aniden bitiyor derseniz! İşin çıldırtıcı noktası da bu işte. Çözemediğim beni en çok üzen şey de bu işte. Yalnızlık ve çaresizlik, içsel bunalımlar... derken ortaya zevksiz ve mutsuz geçen bir hayat çıkıyor. Hiç mi güzel şeyler olmuyor. Tabiki oluyor ama uzun sürmüyor malesef.

Başkalarının doğuştan sahip olduğu bir çok şeye ben dua ile bile ulaşamıyorum. Biliyorum ortaya acıların çocuğu gibi bir manzara çıktı. Bunları neden yazdım bilemiyorum. Belki bunları sizinle paylaştığım için az sonra pişman olacağım ama olsun. En azından biraz da olsa derdimi anlatabilmenin rahatlığını hissettim. Belki de yine kısa süren bir umut bu. Normalde bunları paylaşmam ve anlatmam. Ama biraz hayat hikayemi anlatayım dedim. Umarım sıkılmadınız. (bu kadar şeyden sonra sıkılmaz mı insan :) ) Sorum da şuydu. Çok yorgun hissettiğim zamanlar ve sinirli olduğum zamanlar ağırlıkta. Bu bilinçaltından kaynaklanıyor elbette. Normal düşüncelerim yoruyor bir de bilinçaltı değişmeye başlıyor (umarım) onun etkisi. Bu ne kadar sürecek acaba. Ne zaman hayat dolu bir insan olacağım Bunu bilmek zor elbette. Ama fikirlerinizi paylaşırsanız sevinirim. Fazla uzattığım için de kusura bakmayın lütfen. (içimden geldi) Bunlar kısa başlıklardı aslında. Bende iyi bir roman çıkar wave
Saygı ve selamlarımla...

mehmetciğim..
önce içinden geçenleri bizimle paylaştığın için teşekkür ederim..bizler burada, telkinlerden gördüğümüz faydayı, aramızda kurduğumuz dayanışmayla, pekiştirdik, bunu yapamaya başladığımızda, bu kadar iyi etkisi olacağını ben düşünmedim..diğer arkadaşlarımında hesapladığını sanmıyorum..fakat hesapsız, kitapsız..tamamen koşulsuz sevgiye dayalı bir desteğin kişide yarattığı mucizelere ben bizzat tanığım..( kendi hayatımda deneyimliyorum ) dikkat et bak..herkes faydalı olacağını düşündüğü bir bilgisini asla kendisinde tutmuyor..mutlaka paylaşıyor, mesajlarımızı okudukça bizlere destek olmak için şunuda dene, bunuda dene diyerek yolumuza ışık olmaya çalışıyor, kişisel gelişim adına, okudukları, her kitabı, netten buldukları her bilgiyi, mutlaka paylaşan çiçek, şaman, ve diğer arkadaşlarımızın adınıda anmadan geçemeyeceğim..

geçen yıl bu vakitler ben aynı senin gibi, çırpınıyordum, kişisel gelişim adına okuduğum bir yığın bilgiyi hayata geçirememenin çırpınışlarıyla yorulmuştum..100 bin liranın üzerinde borç..depresyon, bu siteyi bulduğumda kendi kendime şu kararı verdim..şimdi ne borç düşünücem nede başka bir şey, ilk önce bu telkinlerle, tekrar var olucam..ben varsam borçlarda ödenir, dünyada güzelleşir, ve daha bir yıl dolmadan gerçekten her şey düzeldi, şu anda yeni ümitlerim var, ve bunlar, yüzde yüz gerçekleşecek eminim..düşünme yeteneğimin kalitesi arttıkça, geçmişte bildiğim her şeyi uygulamama rağmen, bindiğim dalları küüüüt küt kestiğimi fark ettim...halbuki o, zamanlar allahın, peygamberin, evrenin, dünyanın ve insanların beni terk ettiğini düşünüyordum,

halbuki beni terk eden benmişim, kendisini terk eden kişinin yanında kim durur ki, ben varlığımın farkında değildim..yalnızlıkmı? allah var şimdi, doğruyu söylemek lazım, aynadan bana bakan kadına ben tahammül edemezken, başka insanların tahammül etmesini beklemek haksızlık değilmiydi?, ama ben bunu bekledim onlardan..hani bizde, bir söz var, dostun iyisi kötü günde beli olur, iyide yaşadığımız şu zamanda herkes diğerinden dostluk bekliyor,herkes kendi içinde, zor birşeyler yaşıyor, haksızlık etmişim arkadaşlarıma..dipteydim geçen sene bu zamanlar ben dibinde dibindeydim..ama orada şunu fark ettim..o kadar dipte olmama rağmen, yaşıyordum..

kendi gücümü fark ettim..şimdi dedim ayaklarını yere tüm gücünle vur ve yükselmeye başla..ama acele etme..birden yüzeye çıkarsan vurgun yiyebilirsin...yüzeye çıkarken deneyimlediğin her şeyin tadını çıkar...biraz oyalanacaksın ama, yükselirken gördüğün her şey buna değer, ve öylede oldu..bazen yükselmenin tadını çıkardım hep yükseldim..bazen yolumun üzerindeki beklenmedik bir girdap beni yine aşağıya çekti, ama, etrafıma bakıp farkındalıklarımı geliştirdiğim için yine çıktım yukarı.

yaşadıklarımız bilinçaltımızı, çokta hoş olmayan hatıralarla, doldurmuş, geçen yıl şikayetçiydim bu durumdan..bu yıl değilim, bir düşünceye göre, bu yaşamı kendimiz seçiyoruz, annemizi babamızı, her şeyi, eğer böyleyse, ben çok güçlü, ve akıllı bir insan olduğum için seçmişim demekki, kim altından kalkamayacağı bir ağırlığın altına girerki? diğer bir düşünceye göre, hepsi alın yazısı..yaradan böyle yazmış, yapılacak bir şey yok, şöyle bir evrene baktım..her şeyi mükemmel yaratan, benim hayatımı defolu yaşanması için yaratabilirmi? oda beni öyle bir güç ve zekayla donatmışki, bunları anlıma yazmış, her şeyin eş zamanlı, yaşandığını fark ettim..geçmişte yaşadıklarıma baktığımda, aldığım kararları incelediğimde, bunları anladığımda ilk yaptığım şey, kendimi affetmek ve kendime hata yapma hakkı tanımak oldu..hata dediğimiz şeyler aslında en kıymetli tecrübelerimiz,

çok uzun yazdım farkındayım, şimdi sana naçizane tavsiyem, kendine bir günlük aç, ve oraya istediğin kadar uzun mesajlar yaz, biz hepsini okuruz, ve elimizden geldiğince, dilimiz döndüğünce sana destek olmaya çalışırız, bıkacağımız mesajlarını okurken sıkılacağımızı düşünme, hepimiz burada birbirimize bakarken aynaya bakıyoruz, birimiz diğerimizin, içinde saklı kalmış gizli bir veçhesini ortaya çıkarıyor, bu yüzden özgür ol, mesajlarını yazarken..

herşeyden önce telkinleri dinlemeye yeni başladığın bu zamanlarda..günlük yaşam içinde, yapman gerekenden fazlasını yapma, kendine ileriye dönük değil, günlük hedefler koy..ama o hedefleri gerçekleştirmeye gayret et, yapamadığın zaman dünyanın sonu değil..diğer insanlardan beklediğin dostluğu, sevgiyi sen sana göster, ihtiyacın olan her ne ise sevgi, şevkat, onay, her ne ise, bunu kendine verebileceğin kadar çok ver, buna sabahtan başla, gece yatana kadar sürdür, bunları yapmaya başladığın zaman enerjin değişecek, içsel barışın gözle görülür bir hale gelecek...ve yanında olmasını istediğin herkesi sana çekecek, bazıları ise senden tamamen uzaklaşacak..bizler genelde gelen olursa sevinirizde gidenlere üzülürüz, ama gidenler bizim parlayan enerjimize uyum sağlayamadıkları için gidiyorlar, bazen sessiz sedasız, bazende bizi suçlayarak gidiyorlar, onlar durmasın zaten yanımızda, artık yükselişe geçtiğimiz bu zamanlarda bizi tekrar aşağı çekmeye çalışan insanlara gerçekten ihtiyacımız yok, zaten gereğinden fazla yanımızda kaldıkları zaman..içimizden bir ses" bu gitsin yaaa" demeye başlıyor, kendinde yargılayacak çok şey görmeye başlayacaksın, iyileşmenin yolu önce kendimizi affetmekten, kendimizi kabul etmekten geçiyor, kendinde yargılayacak, affedecek bir şeyler gördüğünde, eft, deep peat sedona yöntemi veya nlp uygula..maddi konularda, yaptığın projelerde tıkanıklık yaşadığını yazmışsın..


http://rapidshare.com/files/95202344...ASASI.mp3.html

bu meditasyonu yap..bu meditasyonu yapan arkadaşlarımız ne kadar faydalandılar, çektikleri durumları ne kadar somutlaştırdılar bimiyorum..ama ben kendi adıma, çok memnunum, yalnız hayatımda gerçekleşmesini istediğim herşeyi önem sırasına, göre sıraya koydum..sende öyle yap..daha çok yazışıcaz..sen yazdıkça bende yanında olmaya çalışıcam..
sözlerinden yansıyan tüm ümitsizliğe rağmen için yaşayan ümitlerle yanımızda olduğun için saygılı sevgiler

[meninje]

Sevgili Mehmet;
Yazdıklarını okuyunca birçok arkadaşımın telkinlerin ilk günlerinde hissettiği o ağlama hissi kapladı her yanımı... Çok şey yazmak çok şey söylemek istedim... Ama burada henüz çok yeniyim ve herkes gibi bende buradaki deneyimlerin sayesinde hayatımı değiştirebileceğime inanıyorum. Seninle o zaman görüşelim:))

Şaka bir yana ama burada hayalayaz gibi onlarca deneyimli arkadaşım varken şu an bana söylemek düşmez. Sadece şu bil istedim; anlıyoruz, yaşıyoruz ve yanındayız

[comte]

Sevgili Hayalayaz!
Yazdıkların için çok teşekkür ederim. Benim gibi düşünmüş, benim gibi algılamış ve içtenlikle yardımcı olmaya çalışmışın. Eminim ki bu tavsiyelerinden bir çok insan da yararlanacaktır. Birilerinin seni biraz da olsa anlıyor olması oldukça güzel. Anlattıklarından senin de bir çok şey yaşadığını anladım.
Yaşadığın şeylerin arasından sıyrılmış ve aradığını bulmuş olmana çok sevindim. Ben de bir gün aradığımı bulacağım elbette. Umarım bu geçişler daha az etkiyle daha az acıyla atlatılır. 27 yaşında biri olarak hayatın daha ortalarındayım. Hayat devam ediyor ve önümde de daha günler var. İnşallah daha bir çok mutluklar yaşayacağım. Bundan şüphem yok. Önemli olan bunların farkında olmak. Dileğim sadece benim değil, içsel problemlere sahip, burada bir şeyler arayan bütün arkadaşların mutlu ve huzurlu olması.
Tekrar teşekkürler ediyorum. Yazdıkların için minnettarım

[comte]

Meninjecim sana da çok teşekkür ederim.

Hayatını değiştirebileceğine inanıyorsan bu mutlaka olacaktır. İnancını koru ve benim gib ümitsizliklere kapılma ;)
Ayrıca ağlama hissinin beni üzen tarafı malesef ağlıyamıyor olmam :) Allah ağlatmasın tabi ki.
Senin de istediğin mutluluğu yakalaman dileklerimle. Çok saol...

mehmetciğim çözülmeler yaşayacaksın, ağlamak ve gülmek kardeş olacaklar, bizim gibi insanlar, kuyruğu dik tutmak, güçlü olduğuna herkesi inandırmak için, içinden kan ağlasada, dışa bir şey, göstermez..zaman içinde bunun blokaj oluşturduğunu bile fark etmeyiz..çünkü diğer insanları inandırmak istediğimiz şeye kendimiz çoktan inanmışızdır..bu katılık bize güç gibi gelsede aslında kırılganlığımızı had safhaya çıkarıyor, esnek olmak en iyisi...sert olan kırılır, ama esnek olan öne, arkaya, sağa, sola, esnediği için kırılmaz, artık doğrularımızın neye ve kime göre doğru, yanlışlarımızın kime ve neye göre yanlış olduğunu iyice irdeleme vaktidir, düşünce kalıplarımızı, pirinç ayıklar gibi ayıklamak..gerekiyor, çünkü, katılık allah korusun hastalık olarak geri dönüyor, daha genceciksin, hayatın başındasın..ve anlattıklarından çıkardığıma göre, bu dünyada bulunması gereken varlıklardan birisin..bundan sonra her sabah uyandığında, yüzünü yıkamak için lavobaya gittiğinde, aynaya bak ve şu sözleri söyle

günaydın değerli insan...sen benim için çok değerlisin..ben senin değerini her gün bir önceki günden daha fazla anlıyorum ve seni çok seviyorum..
veya buna benzer olumlamalar yap.. kendi değerinin farkında ol ablam, saygılı sevgiler