Günlük Mesaj

Bluesky24 · 13-04-2010, 11:38 PM

<B style="mso-bidi-font-weight: normal">[/b]İspanyol yönetmen Pedro Almodovarın son filmi Volver – Dönüş, bize sinemada çok az gördüğümüz bir beceriye tanıklık imkanı veriyor: insanları, durumları ve duyguları yargılamadan perdeye yansıtmak. Dönüş Cannes Film Festivalinde Almodovara En İyi Senaryo ve tüm bayan oyuncularına En İyi Aktrist ödüllerini kazandırmış; rengarenk, kırılgan ve zengin bir ‘dönüş hikayesi. Filmde üç kuşak kadının birbirlerinin içinden geçen öyküleri serin bir uzaklıktan sıcak bir bakışla aktarılıyor.

Yönetmen kahramanlarını bize tanıtırken, kendi hayatlarımızda karşılaştığımız insanları anlamaya çalışma sürecimizi bize yaşatıyor. Almodovarın kendi çocukluğunu da geçirdiği La Manchada yaşayan bir grup kadını sevdiklerinin mezarlarını uçuşan yapraklardan temizlerken; yaşadıkları köyün doğu rüzgarına karşı savaş verirken tanıyoruz. Almodovarın diğer filmlerinden alışık olduğumuz gibi, küçük bir hikaye için çok sayıda marjinal –sıradanlıklarının içinde marjinal– kadının, biraz yaşam mücadelesi; biraz sevgi ve nefret; biraz neşe ve hüzün; biraz güç ve zayıflık; biraz iyilik, biraz şeytanlık; biraz yaşam, biraz ölüm kokan hayatlarına şahit oluyoruz. Nasıl bu karakterler bir küsüp bir affediyor, bir ağlaşıp bir gülüşüyor, bir gelip bir gidiyorsa, Almodovar da bizi kadınlarıyla aynı atlıkarıncaya bindiriyor, döndürüyor, dönüştürüyor. Tam da hayatın kendisindeki gibi ne onlara hak verebiliyoruz, ne de suçlayabiliyoruz.

Almodovarın bu olgun ve uzak duruşu, yönlendirilmeye alışık ve istekli izleyiciyi itebilir, ya da en azından eksik kalmış bir tat verebilir. Karakterleri –ve dolayısıyla seyirciyi– kararlarıyla yalnız bırakan bu anlatım dili, riskli olduğu kadar da izleme keyfi açısından yenilikler sunabilmesiyle farklı bir bakışa açık izleyici için bir şölen niteliğinde.

Film hiçbir zaman dramatize etmiyor da olsa, cinselliğin insan hayatında ne kadar merkezi bir noktada olduğunu gösteriyor. Hikayenin ana karakterleri kendilerine ve yakınlarına karşı sergilenen cinsel yaklaşımlardan etkilenerek hayatlarını değiştiriyor; ömürlerine yayılan, ilişkilerini belirleyen kararlar alıyorlar. Almodovar mizahın hafifleticiliğini de kullandığı ekonomik senaryosu ve objektif kamerası sayesinde ensest ilişkinin, şiddet içeren cinselliğin ne kadar hayatın içinden olduğunu doğal bir dille anlatıyor.

Ayrıca yönetmen, filmde önemli bir role sahip tek erkeği öldürerek; genel olarak erkeği ‘gerçek hayatın dışında bırakıp filmi kadınların ellerine teslim ederek, erkeğin kadın hayatındaki belirleyiciliğinin altını çizmiş oluyor. Ancak bu tip çıkarımlar yönetmenin fonda bırakmayı tercih ettiği detaylarda bırakılmış. Filmden tam bir keyif almak, izleyicinin dikkatine ve çabasına bağlı. Kadının kırılgan olduğu kadar da vahşi ve korkusuz olabilen dünyasını keşfettikçe, tüm bunların filmin eğitmeye kalkmayan, gerçekleri göstermeye, doğruyu yanlışı bildirmeye, cezalandırmaya ya da ödüllendirmeye yeltenmeyen doğal dünyasından kaynaklandığını hissediyoruz.